Het gaat over Pablo Gavi die een grote kans krijgt bij zowel FC Barcelona en het Spaans elftal. Bij FC Barcelona ontmoet hij veel mensen. Zowel jongens als meisjes, mannen en vrouwen, ... Hij word in één klap zeer bekend. Maar er blijft 1 iemand doo...
*POV Luna* Ik zet een foto van de training op insta.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik vind de foto echt leuk. 'Oh ik hoop nu niet dat ie boos gaat worden,' denk ik bij me eigen.
Het is 18 u en Pablo kom naar beneden. 'Wat wil je eten?' vraagt hij nog steeds geïrriteerd. 'Kies maar,' zeg ik. 'Poke bowl bestellen?' vraagt hij en ik knik. 'Kies maar dan 1 uit, stuur die door naar mij en ik bestel wel,' zegt hij en hij loopt weer naar de gamekamer. 'Jesus, wat is er in die kleedkamer gebeurd?' vraag ik me af. Ik schud die gedachte weg wat best moeilijk is en ik zoek een poke bowl uit. 'Mmm.. die ziet er lekker uit, oh maar ik kan er zelf 1 samenstellen. Nee doe toch maar de die,' denk ik en ik stuur die door. 'Ik heb besteld, om 18.30u komen ze het brengen,' roept Pablo naar beneden en ik roep terug dat het oké is.
Half uur later is het eten er. 'Pablo, eten!' roep ik naar boven en 5 minuten later is hij er. We zijn samen aan het eten maar er is een ongemakkelijke stilte. 'P..Pablo?' vraag ik onzeker. 'Wat?' vraagt hij strikt terug. 'W..wat is er gebeurd in de kleedkamers?' vraag ik. 'Niks,' zegt hij. Ik wil er tegen in gaan maar ik doe het toch maar niet. Het eten is op, Pablo rent weer naar boven en ik blijf beneden. Ik bedenk me net dat mijn trainingskleren nog bij m'n ouders liggen. Ik loop voorzichtig naar de gamekamer. Ik wil naar binnen, maar ik hoor hem huilen volgens mij. Ik klop en hij zegt dat ik mag binnenkomen.
*POV Pablo* 'Shit! Luna klopt op de deur,' zeg ik bij me eigen en ik veeg m'n tranen weg, daarna zeg ik dat ze mag binnenkomen. 'Pablo.. wat is er?' vraagt ze. 'Niks.. niks ergs,' zeg ik. 'Pablo, ik zie dat je gehuild hebt,' zegt ze terug. 'Er is niks!' zeg ik met een wat luidere stem. 'Shit, dat mocht ik niet doen,' denk ik bij me eigen. 'Nou als je het niet wilt zeggen, dan niet. Maar ik ga snel naar me ouders, m'n trainingskleding ligt daar,' zegt ze en ik knik. Ze loopt naar beneden en gaat weg. 'Fuck! Wat heb ik gedaan?' vraag ik me af. En ik wacht tot ze terugkomt.
Na een kwartier is ze nog steeds niet terug. Ik check m'n telefoon. Geen appje van haar. Ik check haar locatie. Staat uit. 'Luna waar ben je?' vraag ik me af. Ik bel haar, ik kan het niet laten. 'Fuck! Neem op!' roep ik door heel het huis en ik begin te huilen. Ik bel Pedro, hij neemt wel op. 'Pedro?' vraag ik met een snikkende stem 'Pablo? Wat is er?' vraagt hij 'Luna... ze zei dat ze naar haar ouders ging voor kleding en dat is al meer dan een kwartier geleden. Ze heeft me niet geappt, ze neemt niet op en haar locatie staat uit. Wat moet ik doen?' vraag ik wanhopig. 'Ik kom naar je toe, Gloria gaat haar ook appen en bellen, komt goed maatje, we vinden haar' zegt hij en we leggen de telefoon af. 5 minuten later staat Pedro voor de deur. 'Gloria is thuis, als ze naar ons komt, dan is er iemand thuis,' zegt hij terwijl ik vooraan in de auto instap. 'Eerst langs haar ouders?' vraagt hij en ik knik.
'De fiets staat er niet,' zeg ik en stap uit. 'Hey, wat ga je doen?' vraagt Pedro. 'Vragen aan haar ouders of ze hier is geweest?' zeg ik en Pedro zegt dat ik dat beter niet doe want dan maak ik haar ouders ook ongerust en ik stap weer in. We bellen Gloria via de bluetooth van de auto. 'En al iets gehoord?' vraag ik. 'Nee, sorry,' zegt ze. 'Bel ons wanneer er nieuws is,' zegt Pedro. 'Is goed, jullie ook hè,' zegt ze en je hoort in haar stem dat ze bezorgd is.
De zon begint onder te gaan en we zijn nog steeds op zoek. Ik heb haar al 50 keer gebeld en geappt. Pedro ook en volgens mij Gloria ook. Ik word steeds meer ongerust. 'Waar kan ze nou zijn?!' zeg ik geïrriteerd. 'Komt goed, niet de hoop opgeven, we vinden haar,' zegt Pedro kalmerend. 'Hoe zou je zelf zijn als je vriendin zegt dat ze naar haar ouders gaat en al meer dan een uur niks laat weten!' zeg ik boos. 'Hey Pablo, het is niet mijn schuld wat er is gebeurd in de kleedkamer en tussen jullie! Wees blij dat ik mee zoek!' zegt hij met een luidere stem dan normaal. 'Sorry, ik ben gewoon bang dat er iets is gebeurd,' zeg ik rustig. 'Snap ik vriend, maar je kwaad maken lost niks op'. Hij heeft gelijk.
*POV Luna* Mijn telefoon is gloeiend rood van de appjes en de telefoontjes. Ik wil niet antwoorden. Ik zit op het strand kijkend naar de zon die ondergaat. M'n trainingskleren liggen naast me.
De zon is volledig onder en ik krijg het koud. Ik wil eigenlijk wel naar huis, maar eigenlijk ook naar m'n ouders. Ik blijf zitten. Gloria appt me voor de zoveelste keer.
G: waar ben je? Iedereen maakt zich zorgen!
Ik heb geen zin om te antwoorden. Ze is tenslotte wel m'n beste vriendin, maar ik wil gewoon tijd voor mezelf en vragen beantwoorden in m'n hoofd. Die vragen zijn: 'Is het wel goed dat ik met Pablo ben?'. Mijn antwoord heeft 2 kanten. 'Ja, want ik ben echt blij met hem en ik voel me goed bij hem, en nee omdat hij sommige dingen niet verteld alsof hij geen vertrouwen in me heeft'. Die vraag maakt me ogen waterig.
*POV Pablo* 'Als laatste naar het strand dan?' vraag ik aan Pedro en hij knikt. 5 minuten later zijn we aangekomen en ik zie haar zitten. Ik ga naast haar zitten en ik geef haar m'n trui. 'Gracias,' zegt ze zonder me aan te kijken. 'Kom je mee naar huis?' vraag ik, ik sta recht en ik steek m'n hand uit. Ze neemt haar spullen en legt haar hand in de mijne. Ik trek haar naar boven en we lopen naar de auto. 'Uhh de fiets?' vraag ze. 'We laten die wel staan, we halen hem morgen op,' zeg ik. We stappen in en Luna kijkt me niet eens aan. Ze staart naar het raam. Als we zijn aangekomen stapt ze uit. 'Gracias, hermano,' zeg ik en stap uit. Luna staat aan de deur te wachten. Ik doe de deur voor haar open en ze gooit haar tas met kleding op de grond en rent naar boven. Ik wil achter haar aan maar misschien loopt dat fout en dan doe ik het toch maar niet.
Kwartier komt ze naar beneden in een joggingpak, haar haren in een knot en haar make-up eraf. Ze gaat naast mij op de bank zitten. 'Ga je me nog vertellen wat is er gebeurd of niet?' vraagt ze met een strenge stem terwijl ze naar voor blijft kijken. 'Ja..' zeg ik en ze kijkt naar me. 'Uhm in de kleedkamer werd er gezegd dat je me date voor de extra fame enzo, wat ik niet geloof want dat gevoel kan je niet faken, denk ik toch. En ze vinden je te jong om me te daten, wat ik echt stom vind. En daarna begonnen ze onderling slechte dingen over je te zeggen, en dat had ik allemaal gehoord...' zeg ik. Ik zie dat ze treurig word en haar ogen vol lopen met tranen. 'Ik date je niet voor de extra fame, zoals je al zei dat gevoel kan je niet faken. Dat ze me te jong vinden boeit me helemaal niet want ik heb het geweldig. En die slechte dingen, nja, laat ze maar denken,' zegt ze. 'Ik had het nooit van m'n team verwacht dat ze zo zouden zijn, van andere teams wel want ze maken me altijd boos, maar van hen.. nooit gedacht. Ik wou je het niet vertellen want ik wou niet dat je ervan onzeker werd'. Er komt een glimlachje op haar gezicht. 'Maar waarom liet je niks weten waar je was? We waren ongerust,' vraag ik. 'Wie is we?' vraagt ze. Ik antwoord met Pedro, Gloria en ik. 'M'n ouders weten van niks?' vraagt ze en ik knik. 'Oké, dat is al goed. En uhhh ik wilde wat tijd voor mezelf denk ik,' zegt ze. 'Ohh, ik heb toch buiten dat toch niks verkeerds gedaan hè?' vraag ik voor ze zekerheid en ze schud nee. Ik leg m'n arm rond haar en ze kruipt dichterbij.
Hey hey! Als eerste wil ik sorry zeggen voor het zolang wachten op een nieuw deel, ik ben momenteel op skivakantie dus vandaar! Als tweede wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie support onder de delen. Het geeft me echt motivatie om door te gaan en ik heb ook nog wat (hopelijk) leuke ideetjes! En als laatste wil ik jullie ook nog bedanken voor de 3k reads. Nooit gedacht dat ik ooit zoiets ging behalen. Dankjewel 🫶🏼🫶🏼🫶🏼
