Pablo Gavi and I (DUTCH)

9

*POV Pablo*
Het is paar minuten voor 14u. Ik ben helemaal klaar en Luna ook. Opeens hoor ik iemand toeteren. 'Dat is Pedro,' zeg ik tegen Luna. We pakken onze spullen, ja eigenlijk vooral ik. We lopen naar de auto toe en stappen in.

Eenmaal aangekomen in Camp Nou lopen Pedro en ik naar de kleedkamer en de meiden lopen naar de duck-out.

'Nog wat gebeurd gisteren, nadat we weg zijn gegaan?' vraagt Pedro nieuwgierig. 'Sssh,' zeg ik, 'ik wil niet dat iedereen het gelijk weet'. Hij knikt begrijpelijk. 'Maar er is dus wel iets gebeurd,' vraagt hij grijzend. 'Uhh, gewoon film gekeken en geslapen,' zeg ik. 'Samen geslapen? Gezoend?' vraagt hij. 'Uhh...,' zeg ik terwijl ik mijn hoofd krap van onzekerheid en kijk rond. Fluisterend zeg ik: 'Ja samen geslapen omdat ik zei dat ik op de bank zou slapen maar ze wilde dat niet en ik wilde niet dat zij op de bank zou slapen, en ja we hebben gezoend'. Hij reageert met open mond. 'Gast! Ik wil niet dat iedereen het weet,' zeg ik. 'Oh ja, sorry, maar zoende jij haar of zij jou?' vraagt hij. 'Eerst zoende ik haar en toen zoende ze mij,' zeg ik eerlijk. Hij geeft me een klopje op m'n rug om te zeggen dat ik het goed had geflikt. Iedereen is klaar en we lopen naar het veld om op te warmen en snel de strategie te bespreken. Ik zie Luna en Gloria zitten, Pedro ook, we zwaaien allebei. Ze waaien vrolijk terug. Ik moet glimlachen. 'Pablo, als je het nog niet wilt bekend maken moet je die lach wel verbergen,' zegt Pedro. 'Valt het zo hard op?' vraag ik. Hij knikt overduidelijk ja. 'Je lacht van oor tot oor,' zegt hij. Ik zeg oei, en focus me op de opwarming en dan merk ik dat die lach wel is verdwenen.

Tijdens de wedstrijd
De tegenpartij is goed, heel goed. Pedro passt naar mij en ik dribbel naar de goal. Ik kan schieten en het kan mis zijn, maar ook raak. Een speler van de tegenpartij probeert me tegen te houden. Ik schiet door de benen en de bal komt de goal in. Ik ren en maak een maak een knipoog naar Luna terwijl m'n ploeg naar me komt rennen en allemaal op me springen. 'Lekker, Gavi!' roepen ze op mij.

Het is ondertussen de 2e helft en we staan 3-1 voor. Iemand van de tegenpartij loopt expres tegen me. 'Kijk uit wat je doet, idioot!' zegt hij. 'Wat?! Jij liep tegen mij aan!' zeg ik boos. Hij blijft maar zeggen dat ik in de fout was en duwt me. Ik duw terug. Pedro zag het en haalt me weg bij hem. De scheidsrechter komt nu ook. Hij ziet dat de speler van de tegenpartij begon en hij krijgt geel. 'Ah! Lekker voor je,' zeg ik. 'Het is klaar nu, ja?' zegt Pedro strikt tegen mij. Ik knik en ga weer door met de wedstrijd. Toen ik wegliep met Pedro keek ik nog snel achterom en zag dat Luna haar gezicht er niet blij uitzag.
De scheids floot af en we zijn gewonnen. Iedereen van onze ploeg springt op elkaar en springen in het rond.

Na de wedstrijd
We lopen met z'n alle naar de kleedkamers. Luna appte me dat ze al in de kantine zaten dus Pedro en ik besloten om daar naartoe te gaan als we klaar zijn.

'Pablo, je moet je echt rustig houden als de tegenpartij moeilijk doet,' zegt Pedro als we in de kleedkamers zijn. 'Ja, ik weet het, maar ze frustreren mij echt, hij maakt een probleem terwijl hij zelf goed genoeg wist dat hij in de fout was, en dan nog in mijn schoenen schuiven vind ik gewoon niet oke,' zeg ik. 'Snap ik en ik weet ook dat jij gewoon eerlijk wilt spelen, maar het zo oplossen helpt niet,' zegt hij. Ik knik om van dit onderwerp er vanaf te zijn.

Pedro en ik zijn klaar en gaan naar de kantine. 'Hey, goed gespeelt,' zegt Gloria blij en Pedro zoent haar. 'Dankje, schat,' zegt hij. Ik kijk Luna aan en ze kijkt me boos en teleurgesteld terug.

*POV Luna* Ik wist dat dit ging gebeuren, dat hij agressief zou worden op het veld. Toen hij naar me keek in de kantine keek ik onbewust boos en teleurgesteld naar hem. 'Shit, dat was niet de bedoeling,' zeg ik tegen mezelf. 'De jongens gaan wat drinken halen, moet jij ook iets hebben?' vraag Gloria. 'Nee,' zeg ik strikt. 'Wow, niet zo boos,' zegt Gloria. 'Sorry, ik ben gewoon teleurgesteld en wat boos op Pablo,' zeg ik. Ze vraagt of het komt omdat hij zo agressief werd op het veld, en ik knik ja. 'Hij weet goed genoeg dat dit niet oke is, maar toch doet hij zo,' zeg ik. 'Komt wel goed, hij is nog jong en moet nog leren,' zegt Gloria wijs. 'Tja.. wel waar,' zeg ik.

Na een uur gaan Pedro, Gloria, Pablo en ik naar huis. 'Dankje voor de rit!' zeg ik. 'Geen probleem!' zeggen Pedro en Gloria. Pablo en ik hebben nog geen woord tegen elkaar gezegd. We lopen het huis in en hij rent naar boven. Ik ga op de zetel zitten en ik hou mijn tranen in. Het breekt me om zo met hem om te gaan. Na een paar minuten kan ik mijn tranen niet meer inhouden en lopen ze als een waterval naar beneden. Ik hou mijn hand voor m'n mond om geen lawaai te maken. Pablo komt naar beneden en ik veeg snel mijn tranen weg, ook al helpt het niet want heel mijn make-up is uitgelopen. 'Hey? Wat is er?' vraagt Pablo ongerust en komt naar mij zitten. 'Is het omdat ik zo agressief speelde vandaag?' vraagt hij. 'Waarom moest ik zo naar je kijken?' vraag ik tegen mezelf maar wel luid op. Pablo kijkt me vragend aan. 'Ik moest nooit zo boos naar je kijken,' zei ik, 'kijk nu naar ons, we zeiden meer dan een uur niks tegen elkaar.' Ik begin weer te huilen en bedek mijn ogen met m'n handen. 'Kom hier,' zegt hij en hij knuffelt me. 'S..sorry,' zeg ik snikkend. 'Jij bent niet degene die sorry moet zeggen,' zegt hij. 'Jawel, het is mijn fout dat we meer dan een uur niks zeiden tegen elkaar', zeg ik. Hij laat me los maar houd nog wel mijn bovenarmen vast en kijkt me recht aan dus stop met het bedekken van m'n ogen met m'n handen. 'Jij ben niet degene die sorry moet zeggen, ja? Ik moet gewoon niet zo agressief spelen, ook al lukt het me vaak niet, ik wil dat niet meer doen,' zegt hij streng. Ik knik. Hij knuffelt me weer en wrijft over mijn rug zodat ik rustiger word, en het werkt, ik ruik ook zijn geur waardoor ik ook al rustig word. 'Ik hou van je en het breekt me als ik je zo zie,' zegt hij. 'Ik hou ook van jou,' zeg ik.