Kardeşinin intikamını almak için Özel Efra Saruhan Hastanesi'nde çalışan Mirza Karakum...
Ve o hastaneye bazı gizemleri çözmek için gelen Minel Bozoğlu. Aynı zamanda da Mirza'nın kız kardeşinin rüyasına girdiği kadın...
...
Ben de bu bölümü şu tarihte yazıyorum = 24.01.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💉
Mesai saatim bittiği için hastaneden çıkıp eve gidiyordum. Bana iyi günler dileyen hemşirelere baş selamı verip hastaneden çıktım. Kolumdaki çantayı düzelttim ve montuma iyice sarıldım. Dışarısı gerçekten soğuktu. Ağaçların dalları kırılacakmışçasına bir sağa bir sola savruluyordu.
Hastaneden çıkarken elime aldığım araba anahtarı ile arabanın kilidini açtım ve koşar adımlarla yanına gittim. Hızlı bir şekilde arabaya bindikten sonra kolumdaki çantayı sağ koltuğa koydum ve rüzgâr yüzünden bozulan saçlarıma bir çeki düzen verdim.
Dikiz aynasından kendime baktıktan sonra arabamı çalıştırdım ve yola çıktım. Hava sisliydi. Sokaklar sanki gizli şeylerini saklamak için sis bulutlarını kullanıyorlardı.
Arabayı dikkatli bir şekilde sürerken sise ve saatin geç olmasına rağmen karanlık yolu aydınlatan bir bina gördüm. Burada bir bina olduğunu ilk defa fark ediyordum.
Genellikle apartmanlardan ve ağaçlardan oluşan bu yolda ışıldayan bir bina görmek dikkatimi çektiği için, binanın önünden geçerken arabanın hızını yavaşlattım ve kafamı pencereye çevirdim.
'Özel Efra Saruhan Hastanesi'
Hastanenin içerisini net göremesem de bir kargaşa olduğunu anlayabilmiştim. Doktorlar oradan oraya koşturuyordu.
Merakıma yenik düşerek arabadan inip hastaneye girmek için kapıyı aralayıp tam inecektim ki, bir anda arabanın camına biri vurdu. Korkuyla cama baktığımda, gözlerini kocaman açmış, korkuyla bana bakıp aynı zamanda da pencereye vurarak kapıyı açmaya çalışan bir kadın gördüm.
Hafif aralık olan arabamın kapısını hızlıca kapattım ve dışarıda kim olduğu ve niyeti belli olmayan kadının içeriye dalmaması için kitledim.
Tam korkuyla telefonumu alıp polisi arayacakken, kadının cama vurarak söyledikleri beni daha da ürpertmişti.
"Lütfen! Yardım et!" diye haykırıyordu. Akıl sağlının yerinde olmama ihtimali çok yüksekti. Hem, her ne kadar yardım istese de benim yardımımdansa polisin yardımı daha mantıklı bir seçenek olacağını düşünerek telefonumdan acil aramalar kısmına girdim.
Tam polisin numarasını tuşlayıp arayacaktım ki, kadının iki kolundan da duba gibi, üniformalı adamlar tutup havaya kaldırdı. Ben daha demin yaşadığım şey yüzünden hızlanan kalbimi sakinleştirememişken, penceremde bu sefer de bir doktor belirdi. Önlüğündeki logoya ve logonun hemen altında yazan Özel Efra Saruhan Hastanesi yazısından anladığım kadarıyla da tam karşımdaki hastanede görev yapıyordu.
Kadın bana mahcup bir şekilde bakarken, ayıp olmasın diye penceremi indirdim.
Hala çığlık çığlığa bağırarak hastaneye taşınan kadın her ne kadar kanımı dondursa da karşımda duran doktorun bir açıklama yapacağını anlayarak sustum.
