(★) Cover by @kayneice Thanks you <3
"Hayalet, şimdiye kadar hepinizin farkında olduğuna inandığım gibi, ölmüş bir ruhun yeryüzünde bıraktığı izdir..."
―Profesör Severus Snape
☠
Bir hayalet, bir bir zam...
Öncelikle söze nasıl baslıcagımı bilmiyorum ama ben pek insanlarla iletişim kuran biri değilim o yüzden size bölüm bittiğinde nasıldı tarzında şeyler soramıyorum. Ama desteğinizi esirgemeyeceginizi biliyorum ve çok teşekkür ediyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Avis Slyterin binasındaki odasında oturuyordu aile resimlerine bakıyordu. O ve annesi Vera Mclaggen. Anıları fotoğraflara bakınca zihninde dolaşıyordu.
Avis, yüzünde acı-tatlı bir gülümsemeyle annesi Vera Mclaggen'in çerçeveli fotoğrafına baktı. Görüntü, zamanın içinde donmuş, saf bir mutluluk anını yakaladı. Avis'i kollarında tutarken Vera'nın parlak mavi gözleri sevinçle parlıyordu ve Avis'in yüzü muzip bir sırıtışla süsleniyordu.
Avis'in aklına anılar akın etti, onu annesiyle geçirdiği sayısız akşama, büyülü dünyayla ilgili hikayelerini dinlediğine götürdü. Vera, başkalaşım konusundaki olağanüstü becerileriyle tanınan yetenekli bir cadıydı. Sihire olan sevgisini ve olağanüstü yeteneklerini Avis'e aktardı.
Ancak Avis'in kalbini acıtan üzüntü sancıları da bu neşeli anılar kadar canlıydı. Vera'nın vefatının üzerinden yıllar geçmişti ve geride kalan boşluk hala acı verici ve acımasızdı. Avis, annesinin rehberliğini, rahatlatıcı kucaklamasını ve sarsılmaz desteğini özlüyordu.
Akıl hocasını kaybetmek, Avis'in boğuşmaya devam ettiği bir darbeydi.
Avis fotoğraflara bakmaya devam ederken kapısı tıklatıldı.
"Girin" Kapı açıldı ve gelen kişi Regulus Black idi.
"Merhaba girebilir miyim?"
"Evet gir"
Regulus Avis'in yanına oturdu. Konuşmaya başladı.
"Hala bana kızgın mısın?"
"Ne konuda"
"Öpücük mevzusu"
Avis bir şey söylemedi. Regulus konuyu değiştirmek için albümü işaret etti.
"O ne?
"Aile albümüm"
"Orada sadece iki kişi var"
"Evet sadece annem ve ben"
"Bana yani bize hiç annenden bahsetmedin."
"Talihsiz bir olay. O yüzden bahsetmedim"
"Ona ne oldu?"
Avis Regulus'un sorusuyla sanki o günü tekrar yaşıyormuş gibi hissetti. Unuttuğunu sanıyordu. Veya en azından hafiflediğini... Ama hala taptazeydi.
Avis konuşmadan önce derin bir nefes aldı. "Annem Vera yetenekli bir cadıydı. Ben gençken öldü" dedi, sesinde üzüntü vardı. "Benim için zor bir dönemdi ve bunun hakkında konuşmak bana her zaman zor geldi."
Regulus anlayışla başını salladı. "Bunu duyduğuma üzüldüm Avis. Sevdiğin birini kaybetmek asla kolay değildir."
Avis, Regulus'un sözlerine hafifçe gülümsedi ve anlayışını takdir etti. "Teşekkür ederim Regulus. Bu hâlâ kabullenmeye çalıştığım bir konu."
Regulus rahatlatıcı elini Avis'in omzuna koydu. "Senin için buradayım Avis. Konuşacak birine ya da yaslanacak bir omuza ihtiyacın olursa buradayım."
Avis, Regulus'a karşı bir sıcaklık ve minnettarlık duygusu hissetti. "Teşekkür ederim Regulus. Gerçekten minnettarım."
Avis albümü kaldırdı ve içerisinden mektup düştü. Regulus Avis'e fark ettirmeden mektubu alıp ceketin cebine koydu. Avis'i bir kraliçeyi selamlar gibi önünde eğilip odadan çıktı. Ve mektubu açıp okumaya başladı:
Sevgili Avis;
Merhaba minik kuşum, bu mektubu okuduğunda yanında olabilir miyim bilmiyorum zaman çok hızlı akıyor ve sen büyüyorsun. Ve benim sana söyleyeceğim bazı gerçekler var. Sana bunu nasıl anlatırlar bilmiyorum meleğim o yüzden benden duyman en iyisi. Sirius Black senin baban değil. O en yakın arkadaşımdı. Seni koruma altına almak istedi. O yüzden sen küçüktün ve onu baban olarak gördün ve zihninde öyle şekillendi. Ama şunu unutma hepsi seni korumak içindi. Benim minik kuşum seni çok seviyorum.
