𝐏𝐇𝐀𝐍𝐓𝐎𝐌 ⸻Regulus Black

Geçmiş rüya

Not; bu bölümün diğer bölümlerle pek bir alakası yoktur. Bunu sadece Avis'in geçmişine daha da derinden bakmak için yazıyorum.(aslında birazcık da var gibi bilmiyorum kararsızlık da ikizler burcuyum sanırım)

Avis odasındaki pencereyi kapattı içerisi soğumaya başlamıştı bile. Avis odasında yanlız kalmak istemişti. Kafasını kurcalayan bir sürü düşünce vardı aklında. Bunları düşünerek yatağına uzandı ve uykuya daldı.

Avis gözlerini açtığında kendini eski evinde buldu. Her şey tanıdık gelmişti. Odasının duvarındaki posterler, masasındaki kitaplar, yatağının üzerindeki oyuncak ayı... Ama bir şey eksikti. Annesi Vera'nın sesi.

" Anne... Neredesin? Seni çok özledim."

Avis annesini çok özlemişti. Onunla birlikte mutlu günleri hatırlıyordu. Annesi ona hep sevgi dolu davranmış, onu desteklemiş, onunla oyunlar oynamış, kitaplar okumuş, büyücülük dersleri vermişti. Annesi onun en iyi arkadaşıydı.

Ama bir gün her şey değişti. Annesi cinayet sonucu hayatını kaybetti. Avis o günü hiç unutamamıştı. Annesinin cesedini gördüğünde yıkılmıştı. Onu geri getirmek istemiş, ama nafile. Annesi sonsuza dek gitmişti

" Anne... Seni geri getirebilseydim keşke. Seninle birlikte olmak istiyorum."

Avis o günden sonra hiçbir şeye ilgi duymamaya başladı. Arkadaşlarıyla konuşmadı, okula gitmedi, büyü yapmadı. Sadece odasında kaldı. Onu ziyarete gelen akrabalarını bile görmedi. Onlara güvenmiyordu. Onlar annesini sevmiyorlardı. Onu yalnız bırakmışlardı.

" Sizden nefret ediyorum. Hepinizden. Bana yardım etmediniz. Bana acımadınız. Bana yalan söylediniz. "

Avis'in tek umudu Cormac'tı. Cormac, annesinin kuzeniydi. Avis onu çok seviyordu. Cormac da ona çok iyi davranıyordu. Onu evlatlık almak istediğini söylediğinde Avis çok şaşırmıştı. Ama sonra kabul etti. Cormac'la birlikte yaşamak ona iyi gelecekti.

" Cormac... Sen tek iyisin. Sen tek dostumsun. Sen tek ailemsin. Seni seviyorum."

Cormac, Avis'i yeni evine götürdü. Avis, Cormac'ın evini çok beğendi. Büyük, güzel ve sıcak bir evdi. Cormac, Avis'e kendi odasını verdi. Avis, odasını dilediği gibi dekore etti. Cormac, ona yeni oyuncaklar, kitaplar, kıyafetler aldı. Avis, Cormac'ın ona bir baba gibi davrandığını hissetti.

"Cormac... Sen benim için çok şey yaptın. Sen beni mutlu ettin. Sen beni sevdin. Sen beni korudun. "

Ama Avis geç de olsa Cormac Mclaggen in gerçek yüzünü farketmişti. Cormac, aslında bir ölüm yiyen olan ve Lord Voldemort'a sadık bir büyücüydü. Avis'i, onun büyü yeteneğini kullanmak ve Voldemort'un planlarına hizmet etmek için evlatlık almıştır. Cormac, Avis'e zorla karanlık büyü öğretmiş ve onu ölüm yiyen olmaya zorlamıştı.

" Cormac... Sen nasıl yaparsın bunu? Sen nasıl bana ihanet edersin? Sen nasıl bana yalan söylersin? Sen nasıl bana zarar verirsin? "

Avis, Cormac'la olan anısını hatırladı. Cormac, onu bir gece yatağından kaldırmış, onu bir arabaya bindirmiş, onu bir ormana götürmüştü. Orada, bir grup ölüm yiyen onları bekliyordu. Onların arasında, Lord Voldemort da vardı. Cormac, Avis'i onun önüne getirmiş, ona bir şeyler söylemişti.

" Efendim, size sunacağım bir armağanım var. Bu, Avis. Benim evlatlığım. Benim öğrencim. Benim silahım."

"Cormac. Sen çok iyi bir hizmetkarım. Bu kız kim? Neden bana getirdin?"

" Efendim, bu kız çok özel bir kız. Büyük bir büyü gücü var. Sizin için kullanabileceğimiz bir güç."

" Gerçekten mi? Bunu nereden biliyorsun?"

" Efendim, ben onu test ettim. Ona karanlık büyü öğrettim. Ona nasıl acı çektireceğini, nasıl öldüreceğini, nasıl itaat edeceğini öğrettim. Onu sizin için hazırladım."

"Göster bana."

" Avis, gel buraya. Efendine selam ver. Ona sadakatini göster."

" Cormac, ne yapıyorsun? Beni buradan çıkar. Beni bırak."

" Sus, Avis. Senin ne istediğin önemli değil. Sen benim mülkümsün. Senin üzerinde söz hakkım var. Seni istediğim yere götürebilirim."

" Lütfen, Cormac. Lütfen beni bırak. Lütfen beni serbest bırak. Lütfen..."

" Yeter, Avis. Artık konuşma. Efendine saygı göster. Ona itaat et. Ona hizmet et."

"Hayır, hayır, hayır! Ben onunla gitmek istemiyorum! Ben seninle gitmek istemiyorum! Ben burada kalmak istiyorum!"

" Avis, seni son kez uyarıyorum. Efendine boyun eğ. Yoksa çok pişman olacaksın."

" Hayır! Ben asla boyun eğmeyeceğim! Ben asla senin gibi olmayacağım! Ben asla onun gibi olmayacağım!"

"Avis, sen aptalsın. Sen çok inatçısın. Sen çok cesursun. Ama sen aptalsın. Senin için başka çare yok. Seni cezalandırmak zorundayım."

" Ne yapacaksın?"

"Seni öldüreceğim."

" Hayır!"

"Avada Kedavra!"

Avis rüyasından uyandı, geçmişi tekrardan onu rahatsız ediyordu. Kısa bir süre odasında ağladıktan sonra tekrar uyumaya çalıştı.