Avis, karanlık sarayın koridorlarında sessizce dolaşırken, Voldemort'un odasına girdi. Odada kimse yoktu, ama masanın üzerinde bir şey parıldıyordu. Avis masaya yaklaştığında, gözleri hortkuluk kolyesine takıldı. Kolyeyi eline aldı ve içini açtığında bir mektup çıktı. Mektup, Regulus Black'ten gelmişti:
"Karanlık Lord'a,
Bu mektubu okuduğunuzda ben çoktan ölmüş olacağım, ancak sırrınızı benim keşfettiğimi bilmenizi istiyorum. Gerçek Horcrux'u çaldım ve en kısa sürede yok etmeyi amaçlıyorum. Umarım siz de rakibinizle karşılaştığınızda bir kez daha ölümlü olursunuz.
R.A.B."
Voldemort odasına girdiğinde Avis mektubu saklamıştı. "Orada ne yapıyorsun, Avis?" diye sordu Voldemort.
"Seni arıyordum," dedi Avis.
"Neden?" diye sordu Voldemort.
"Arkadaşlarımı görmem gerek," diye yanıtladı Avis.
"Olmaz," dedi Voldemort.
"Lütfen sadece uzaktan," diye ısrar etti Avis.
"O zaman seninle hizmetkârımda gelecek," dedi Voldemort.
"Peki tamam, ama uzağımda duracak ve onlara zarar vermeyecek," diye karşılık verdi Avis.
Avis ve Voldemort'un hizmetkârı, Hogwarts'a cisimlendiler. Çapulcular dışarıdaydı, ama Regulus Black yoktu. Avis, Regulus'un nerede olduğunu düşünüyordu. İçinde hem merak hem de endişe vardı.
"Beni odama götürür müsün?" dedi Avis.
"Tabii" dedi hizmetkar.
Ve Avis'in odasına cisimlendiler. Avis hizmetkar a döndü ve "odamda bir kaç işim var sen çık lütfen"
"Olmaz" dedi hizmetkar.
"Lütfen bir şey yapmayacağım hemen geleceğim" dedi Avis.
Avis, odasına girdiğinde hızla kapıyı kilitledi. Hizmetkârın gözleri üzerindeydi ve onunla yalnız kalmak istiyordu. Regulus'un nerede olduğunu düşünüyordu. İçinde hem merak hem de endişe vardı. "Regulus nerede?" diye sordu sessizce.
Avis, Voldemort'un hizmetkârını atlatarak Regulus Black'in odasına girdi. Odanın kapısı sessizce açıldı ve içeri adım attığında, loş ışıkla aydınlanmış bir oda karşıladı onu. Regulus'un odası, karanlık ve sakin bir yerdi. Duvarlarda aile portreleri ve siyah perdeler vardı. Avis, bu odayı daha önce hiç görmemişti, ama içindeki hava, aile sırları ve geçmişin yüküyle doluydu.
Regulus Black, odanın ortasında duruyordu. Siyah saçları hafifçe dağılmıştı ve gözleri yorgun görünüyordu. Avis, sessizce adım attı ve ona doğru yaklaştı. "Sirius, yalnız kalmak istediğimi söyledim size," dedi Regulus bıkkınlıkla.
Avis, Regulus'un yüzündeki ifadeyi inceledi. "Regulus," dedi sessizce.
Regulus, Avis'in adını şaşkınlıkla tekrarladı. Odanın içinde sessizlik hakimdi. Avis, cebinden sahte hortkuluk kolyesinin içerisinde bulduğu mektubu çıkardı ve Regulus'a uzattı.
"Sen ne yapmaya çalışıyorsun?" dedi, gözleri kararlılıkla dolu.
Regulus, mektubu alıp inceledi. "Onu nereden buldun?" diye sordu, şaşkınlıkla.
Gözleri mektubun içeriğine kaydı ve yüzünde karmaşık bir ifade belirdi.
Regulus Black, Avis'in elini sıkıca tuttu ve gözlerinde bir karmaşa vardı.
"Avis," dedi, sesi hafifçe titreyerek. "Bunu yapmamız doğru değil."
Avis, onun yakınında olmanın verdiği sıcaklıkla, "Doğru ya da yanlış, şu an önemli değil," dedi.
"Seni kaybetmek istemiyorum."
Regulus'un gözleri Avis'in gözlerine kaydı ve bir an için sessiz kaldılar. Sonra, içlerinde biriken duyguların yüküyle, dudakları birbirine yaklaştı. İlk öpüşme, hem hüzün hem de umutla doluydu. Dünya dışında bir yerdeydiler, sadece birbirlerine odaklanmışlardı.
Avis, Regulus'un dudaklarını yumuşakça öptü. Onun nefesini içine çekti ve bu anın tadını çıkardı. Regulus da aynı şekilde karşılık verdi. Dudakları birbirine değdiğinde, geçmişin yükü hafifledi ve sadece bu anın tadını çıkarmak istediler.
Öpüşme, zamanın durduğu bir an gibiydi. Avis ve Regulus, birbirlerine sarıldılar ve dünyanın geri kalanını unuttular. Bu an, onların arasındaki bağı daha da güçlendirdi ve belki de gelecekteki zorluklara karşı bir umut ışığı oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐏𝐇𝐀𝐍𝐓𝐎𝐌 ⸻Regulus Black
Fanfiction(★) Cover by @kayneice Thanks you <3 "Hayalet, şimdiye kadar hepinizin farkında olduğuna inandığım gibi, ölmüş bir ruhun yeryüzünde bıraktığı izdir..." ―Profesör Severus Snape ☠ Bir hayalet, bir bir zam...
