(★) Cover by @kayneice Thanks you <3
"Hayalet, şimdiye kadar hepinizin farkında olduğuna inandığım gibi, ölmüş bir ruhun yeryüzünde bıraktığı izdir..."
―Profesör Severus Snape
☠
Bir hayalet, bir bir zam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Avis Mclagen arkadaşlarından ayrıldıktan sonra ortak salonda oturdu ve düşünmeye başladı. Avis'in babası Sirius Black babası değilse o zaman kimdi? Bilekliğindeki bileklikle oynadı. Ne zaman bir şeyler düşünse hep bunu yapıyordu.
"Sen iyi misin?" Marlene karşı koltuğa otururken Avis'e sordu.
"Evet iyim teşekkür ederim"
Marlene gülümsedi. "Ama biraz düşünceli görünüyorsun," dedi Marlene, endişeli bir şekilde.
Avis başını salladı. "Evet, biraz karışık hissediyorum. Son zamanlarda hayatımda bazı belirsizlikler var."
Marlene destekleyici bir şekilde elini Avis'in omzuna koydu. "Anlıyorum. Sana nasıl yardımcı olabilirim?"
Avis derin bir nefes aldı. "Biliyorsun, Ailesi hakkında bazı şüphelerim var."
Marlene şaşırmış bir şekilde kaşlarını kaldırdı. "Ne tür şüpheler?"
Avis bilekliğine tekrar baktı ve Marleneyı bu bataklığa çekmemeye karar verdi.
"Boşver. Belki sonra anlatırım."
Avis Marlene'yı ortak salonda bırakarak odasına gitti. Odasına geldiğinde yatağının üzerinde Regulus'dan gelen bir mektup buldu.
"Konuşmalıyız. Seni gün batımı izlediğimiz yerde bekliyorum."
Avis, kalemi eline aldı ve Regulus'un mesajına yanıt vermek için bir not yazdı. "Tamam, orada olacağım. Gün batımında görüşmek üzere." Notu bıraktıktan sonra hızla hazırlandı ve gün batımı için buluşma yerine doğru hareket etti.
Gün batımını izledikleri yer, Avis ve Regulus için özel bir anlam taşıyordu. Bu yer, onların birlikte geçirdikleri güzel anıların ve derin sohbetlerin mekanıydı. Avis, bu buluşmanın belki de hayatındaki belirsizlikleri aydınlatabileceğini umuyordu.
Gün batımının yavaşça gökyüzünü boyadığı bu özel noktaya vardığında, Regulus orada bekliyordu. Avis, Regulus'un yanına giderek ona gülümsedi. "Merhaba, Regulus. Ne hakkında konuşmak istiyorsun?"
"Öncelikle özür dilerim kimse senin kötü biri olduğunu düşünmüyor."
"Hayır düşünüyorsunuz çünkü en başından bunu söylemeliydim." Avis bilekliği ile oynarken konuyu dağıtmak için bir çözüm yolu arıyordu. Bu belirsizlik artık canını sıkmaya başlamıştı.
"Hayır öyle biri değilsin ve ben öyle biri olduğunu düşünmüyor."
"Seni bunu düşündüren ne ki beni çok az zamandır tanıyorsun."
Regulus, sessizce başını salladı. "Evet, belki de seni daha yeni tanıyorum ama insanları gerçekten tanımak için zamana ihtiyaç duymamız gerektiğine inanıyorum. Ve seninle geçirdiğim kısa süre içerisinde, senin iyi bir insan olduğunu fark ettim."
Avis, bu sözlerle içini biraz rahatlattı. Onun için önemli olan insanların gerçekten kendisini anlamasıydı. "Teşekkür ederim, Regulus. Bu sözlerin benim için önemli."
Regulus gülümsedi ve Avis'in elini hafifçe tuttu. "Avis, seninle birşeyleri konuşmak istiyorum çünkü seni daha iyi anlamak istiyorum. Bana güvenebilirsin."
Avis, Regulus'un samimiyetini hissederek içini dökmeye karar verdi. "Aslında, babam hakkında bazı şüphelerim var. Bilekliğimdeki bileklik beni bu konuda düşündürüyor."
Regulus, ciddi bir ifadeyle Avis'in gözlerine baktı. "Bu gerçekten önemli bir konu. Eğer baban Sirius değilse, o zaman kim olduğunu bulmalıyız. Birlikte bu sırrı çözebiliriz."
Avis, Regulus'un desteğini hissederek biraz daha rahatladı. "Evet, birlikte bu sırrı çözebiliriz. Bu konuda sana güveniyorum, Regulus."
Regulus, Avis'in elini sıkıca tutarak ona gülümsedi. "Seninle birlikte bu sırrı çözeceğim ve gerçeği bulacağız. Asla yalnız değilsin, Avis."
Avis, Regulus'un sözlerine minnettarlıkla gülümsedi. İkisi birlikte bu zorlu süreci geçireceğine inanıyordu. Hayatlarındaki belirsizlikleri birlikte aydınlatacak ve gerçeği bulacaklardı.
