The one next door & me

Verkocht?!

Attentie attentie!!!! Dit eerste stukje is gepost zonder te verbeteren. Het is ook maar een klein stukje als voorproefje. Als je niet tegen kleine foutjes kunt, morgen( ondertussen al vandaag) 6/06 worden de fouten eruit gehaald en verbeterd. Ook zoek ik iemand die mooie covers kan maken. Maar genoeg van dit! Hopelijk veel lees plezier!
---------------------------------------------------
Het huis naast het onze stond al meer dan een jaar te koop. We rekenden er dan ook niet op dat wanneer we deze ochtend opstonden het bordje 'Te koop' veranderd zou zijn in ' Verkocht'.

Ik liep weg van de vensterbank en terug naar de keuken. Mijn moeder zat daar aan de ronde keukentafel haar krant te lezen met een kop koffie.

'Hoe lang is het al? Ik bedoel, heb je het zien gebeuren?' vroeg ik haar.

Ze keek op van haar krant en schudde haar hoofd. 'Nee, om eerlijk te zijn, ben ik nog niet zolang op, maar papa is vanochtend vroeg vertrokken. Hij kreeg een oproep van Tom. Misschien heeft hij het gezien?'

Ik haalde mijn schouders op en liep naar de koelkast. 'Dat kan,' zei ik terwijl ik de koelkast opentrok en het sinaasappelsap eruit haalde,' ik ben gewoon benieuwd wie onze nieuwe buren zijn. Ik wil weten wie er naast ons komt wonen en misschien wel Ellie haar plaats inneemt. Niet dat Ellie vervangbaar is, maar je begrijpt me wel'

Ik nam plaats tegenover mijn moeder en pakte de cornflakes die er al klaarstonden en goot er een beetje in mijn superman kom.

'Ik weet dat je hoopt op een nieuwe vriendin, net zoals Ellie. Maar je moet er niet direct van uitgaan dat je een plaatsvervanger krijgt. Ik wil je enthousiasme niet de grond in boren lieverd, maar het kan even goed een bejaard koppel zijn of mensen zonder kinderen of juist met van die hele jonge irritante kinderen.'

Ik snuifde. 'Als het kleine kinderen zijn- hoe irritant ze ook mogen zijn- kan ik misschien babysitten. En oude mensen zijn bijna altijd super aardig. Ik zou op geen enkele manier teleurgesteld kunnen zijn met onze nieuwe buren. Alles is beter dan een leegstaand huis.'

Mijn moeder schudde vermaakt haar hoofd. 'Jij bent ook altijd positief hé?'

Ik haalde mijn schouders op en glimlachte. 'Tja, wat kan ik er aan doen. Het zit nu eenmaal in de familie.'

'Dat zal dan van je vaders kant komen', murmelde ze.

Ik moet haar wel gelijk geven. Mijn moeder is niet altijd positie, meestal gaat ze zelf meteen van het ergste uit omdat ze veel te veel nadenkt over alles. Mijn vader daarintegen, houdt altijd vast aan zijn hoop, hoe klein die soms wel niet is. Ik ben ook zo. Maar mijn vader heeft het dan ook nodig aangezien hij hoofdarts is van het lokale ziekenhuis. Hij weet altijd hoe hij eventueel slechte nieuws kan overdragen aan zijn patiënten, zonder hun de hoop te laten verliezen.

'Wanneer komt pap terug?' vroeg ik.

'Geen idee, hij stuurde mij een berichtje dat Tom hem had gebeld omdat er een noodgeval was. Ik denk dat hij daar nog een tijdje vast zit.'

'Met andere woorden: wat voor meiden ding zullen we vandaag eens doen?' vroeg ik opgewekt.

Ze stond recht en keek me mysterieus aan. De linker kant van haar lip krulde omhoog en ze kwam langzaam op me af.' Wat dacht je van....', begon ze. Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Wat dacht ik van wat?' vroeg ik ongeduldig.

'Van het shoppingcentrum in Rijsel? Je gaat toch graag naar die ene winkel? Ik moet toegeven, ik stiekem ook,' zei ze terwijl ze opgwonden voor me stond.

Ik lachte.' De Stradivarius? Hollister? New Yorker? Morgan? Berchka? Over welke heb je het?'

'De stradivarius, Camille.Duhhh'

Ik rolde met mijn ogen over haar kinderachtige gedrag. 'Mam, ik kan niet alles ruiken.'

Ze lachte en liep de keuken uit. 'Ik ga me klaarmaken zodat we meteen kunnen vertrekken, ik stel voor dat je hetzelfde doet aangezien het toch nog even rijden is,' riep ze toen ze de hoek om was.

Ik zette snel mijn -ondertussen lege- kom bij de afwas- die nodig eens gedaan moest worden- en plaatste daarna ook de cornflakes op hun plek in de kast. Daarna liep ik haastig de keuken uit, liep door de gang en liep met een sprongetje de trap op. Ik haaste me naar mijn kamer en pakte het stapeltje kleren van mijn bed die ik daarnet al had klaar gelegd. Ik trok ze in een recordtijd aan. Ik had net mijn tweede sok aangetrokken toen mijn ogen op mijn balkon deur vielen. Ik had vannacht met de deur opengeslapen en was ze bij het opstaan vergeten dicht doen. Ik huppelde er naartoe, maar deed ze nog niet dicht. Ik liep in de plaats nog even mijn balkon op. Hier had ik zo vaak met Ellie gezeten. Hier hadden we al onze geheimen aan elkaar verteld, hadden we gelachen en gehuild. Maar vooral mooie herinneringen opgebouwd. Nuja dat deden we hier of op haar balkon, dat maar een metertje van het mijne af lag.Ik kon een kleine traan niet tegen houden aan de gedachten van die prachtige herinneringen. We waren haast onafscheidelijk, maar haar vader kreeg een job aangeboden aan de andere kant van het land die hij niet kon weigeren. Ellie is de rede dat ik een mooie jeugd had en ik zal haar nooit van mijn leven kunnen vergeten. Met die zekerheid liep ik van mijn balkon af, sloot de deur en liep naar de badkamer om me klaar te maken voor een leuke dag met mijn moeder.

♡♡♡♡♡♡BELANGRIJKE AN!♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Hey hey!

Nieuw verhaal van mij. Ik hou het vanaf nu kort. Ik wil alleen zeggen dat je "Camille" uitspreekt als "kamieë". Raar, ik weet het.

Ook wordt dit (kleine)stukje nu al gepost, maar dit is pas een voorproefje dus als jullie het leuk vinden en ik tijd heb om terug door te schrijven, dan ga ik echt eens proberen om een verhaal af te schrijven.

VOTE?

COMMENT?

Dat zou ik aardig en leuk vinden. :p

xxxxxx