∼ Adel ∼
Uzun yıllardır içimde bir burukluk, bir boşluk var. Yeni yollar arıyorum. Çıkış kapıları ama bulamıyorum. Belki benim şanssızlığım.Yalnız olmak. Bu dünyada. Ah hayır köpeğim Marley var. Her şeyimden vazgeçip büyüttüğüm Marley ama bana dest...
Gece gözüme uyku girmedi. Zaten halamın yeni eşi eniştem aradı beni ve halamın fenalık geçirip hastaneye kaldırıldığını söyledi. Hala üstümde bu şok varken Alex' i düşünüyordum. Ben Alex' in sırf bana inat Sharonla birlikte olacağını düşünmemiştim ama adım kadar eminim onu sevmediğini. Biliyorum işe onun gibi birini sadece canımı acıtmak için seviyormuş gibi yapar. Yürüyüşe çıkmıştım biraz sarhoştum. sadece yürüyebiliyor ve konuşabiliyordum o kadar. Yolda yürürken karşıdan en son görmek istediğim kişiler geliyordu. Oldukça neşeliydiler. Sharon ve Alex el ele. Gregor ve Stewart itişe kakışa ve Terra' yla Kelly kol kola gidiyorlardı.
Alex
Sharona söz verdiğim gibi bugün sinemaya gidiyorduk. Sharon' un elini tutmak bile sinirimi bozarken o iyice yanaşmış kafasını bana yaslayarak yürüyordu. Konu bizim olmayan ilişkimize geldi.
- Alex sen Sharon' u önceden seviyor muydun?
- Hayır. Sevmiyordum. Adel' den sonra da önce de kimseyi sevmedim ben. Sonra Sharon beni bu gruba alınca yakın davranıp açılınca sevgili olduk.
- Beni sevmiyor musun?
- Yo. Ben öyle mi dedim?
- Hayır da öyle anlaşılıyo.
- Yanlış anlama.
" Peki." dedi ve beni öptü. Ben bir an ne yapıyorsun ya diyip itmek itmek istedim ama bu oyunu bozmamalıydım.
Adel
Ben bu görüntüleri izlerken bi kal gelmişti. Daha sonra telefonum çaldı. Arayan eniştemdi.
- Alo?
- Alo Adel. Adel Jade. Halan. Jade' i kaybettik.
Bir anda ağlamaya başladı eniştem.
- Ne na- na- nasıl?
- Beyin kanaması geçirmiş.
Bu bu bana fazlaydı. Artık yeter. Ben sevdiğim değer verdiğim insanları kaybetmekten çok sıkıldım. Bunlar bana fazla geliyordu. Bir anda tarifsiz bi sinir bi gülme bi ağlama çok dengesiz duygular yaşamaya başladım. Göz yaşlarım akıp giderken hiçbir şey göremiyordum. Bulanık gözlerle iki bina arasına girdim. Çaresizlikten içimdeki acı ve öfkeden duvarları yumruklayıp bağırmaya başladım. Burası ıssız bir sokaktı. Evlerin yarısından fazlasında insan yaşamazdı bile. Bense kendimi kaybetmiştim. Duvarı yumrukluyordum. Bir anda içine çöktü. Duvardaki kan lekelerinden elimin kanadığını anladım ama elimdeki değil yüreğimdeki acıyı hissediyordum.
Alex
Bir anda çok fazla bağırışma sesleri duyduk. Sanki birinin bir yerlerini canlı canlı kesiyor gibiydi sesler. Sokakta ki iki bina arasında karşı sokağa giden dar bir alandan geliyordu ses. Yavaşça bakmaya gittim. Çocuklar arkamdan geliyordu ama hiç görmeyi beklemediğim biri duruyordu karşımda. Adel. Bizden habersiz deliler gibi bir duvarı yumrukluyordu. Elleri kanlar içinde, duvar çatlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
