Adel
Alex' le olan ilişkimle ilgili hala korkularım var. Hala anneme benzemekten korkuyorum tam mutlu olacakken her şeyin bitmesinden korkuyorum ama kabul ettim. Biz yeni bir başlangıç yapmaya hazırdık. Galiba artık her şeyi aşmıştık.
Sharon
Alex beni terk etti. Beni sadece bir intikam arcı olarak kullandığını söyledi. O kız her şeyimi aldı benden. Ondan nefret ediyorum. Alex nasıl o kıza bakıyor. Burda ben dururken hemde. Okul gezisinde onunla konuşmayı düşünüyorum.
Adel
- Ad güzelim geziye geliyorsun değil mi?
- Evet geleceğim. Ah bana Ad deyişini çok özledim.
Yanağıma bir öpücük kondurdu ve tekrar her şey için özür diledi. Aslında birlikte olamamamızın nedenlerinden biri onu affedemememdi. Yaptıkları öfke ve hayal kırıklığından kaynaklanıyordu ama onu seviyorum. Hayatımdan nasıl söküp atabilirdim.
Okula geldiğimizde Sharon' un bakışları beni öldürmek istiyor gibiydi. Teneffüste kıpkırmızı olmuştu gözleri. Biraz da şişmişti. Ağlamış mıydı? Alex için ağlamış olabileceğini düşünüyorum ama o Alex'i sevmiyordu ona bağımlıydı. Derler ya ya benimsin ya da kara toprağın. Alex için ben dahil 3 kıza zorbalık yaptı o ama bunun bir önemi yok. Alex benim yanımda artık.
Okuldan sonra eve ve sonra işe gittim ama kasada biri vardı. Ah kimdi ki o uzaktan göremiyordum. Yaklaştıkça anladım bu bu bu Alex. Burada mı çalışacaktı ki artık.
- Alex ne yapıyorsun?
- Çalışıyorum hayatım.
- Burda.
- Evet senin yanında. Bir sorun mu var?
- Yok hayır tabii ki ben sadece yeterli personel olmasına rağmen neden burda olduğunu merak ettim.
- Biri işten kovulmuş.
- Aa kim?
- İsmini unuttum ama hafif sarışın botoks dudaklı bir kızdı.
- Penny. Hım aslında şaşırdım diyemem. Kibirli bencil biriydi. İşleri asardı bazen.
- Ben sadece 1 günlüğüne geldim. Güzel bir gün olacak.
Hafifçe gülerek " Evet eğlenceli bir gün olacak" dedim ve işe başladım ama gelin görünki Alex sadece beni izliyordu. Şapşik. Beni sürekli güldürdü eğlendirdi. Sanırım beni gülümseten sadece bir marley birde Alex.
* * *
Birkaç hafta önce bir gezi düzenlenmişti. Bugün de gezi için bir ormana gitmiştik. Doğal faliyetler eğlenceler ve 1 gecelik kamp. Otobüs yolculuğumuz müzik dinlemekle geçti. Gittiğimiz yerde kamp alanını tanıttılar bize ve çadırları kurduk. Aslında kuramadık. Görevliler biraz daha geç yardıma gelseydi akşamı banklarda geçirmek zorunda kalırdık. Hazırlıklar yapıldı ve inanır mısınız Alex ile Sharon aynı çadırdaydı. Ben gercekten kıskançlık krizlerine tutuldum ama Alex ona baktıkça lanet ediyordu biliyorum. Banklarda sofralar kuruldu. Herkes uzun saatler geçmesine rağmen çok enerjikti. Yemekler yendi ve çadırlara uyumaya gittik.Zar zor uyuduktan sonra sabah olmuştu. Sonra ormanda bizi geziye çıkardılar. Bitki çeşitlerini yolumuza çıkan hayvanları tanıttılar. Bir sürü fotoğraf çektim. Bir süre daha yürüdükten sonra ormanın sonunda bir uçrum uçurum ucunda bir salıncak vardı. Bu salıncaği nerede görsem tanırım. Bu annemin sallandığı salıncak. Babam ona çok kızardı. Bir tuhaf oldum. Biraz yaklaştım. Annemin elinin değdiği zincirleri sıkıca tuttum. Sanki onun elini tutuyormuşçasına.
Sharon
Akşam çadırda Alex' le konuşmaya çalıştım ama benim yüzüme bile bakmadı. Gözlerine baktım ama o bana bakmadı, elini tuttum elini yıkadı. Adel buralardan sonsuza dek gitsin istedim. Hayatımızdan çıksın ve ben Alex' le mutlu mesut yaşayalım istedim uçurumdan düştüğünü hayal ettim ama ben bunu yapacak bir insan değildim kontrolümü kaybettim. Onu onu... ittim. Elleri vidası gevşemiş paslı zincirlerden kayıyor aşağı düşüyordu. Kendime gelip onu geri tutmaya çalıştım ellerimi uzattım ama sadece serçe parmağını tuttuğum için geri çekemedim. Ben bir katilim. Ne yaptım ben?
- Özür dilerim Adel...
Alex
Bir mantarı incelerken Adel' i eski bir salıncağın yanında gördüm. Yanına gidip eline uzanacakken adım sesleri duydum iki el Adel'in sırtıyla buluştu. Sharon onu itti. Bir anda bütün her şey dondu. Hareket edemedim Adel'e uzanamadım. Sharon elini tutmaya çalıştı. Tuttu ama çekemedi. bende atıldım ama tutamadım. Adel, meleğim elini tutamadım. Seni çekemedim. Ellerimden kayıp gittin. Ah sevgilim hiç mi mutlu olmaya hakkımız yok?
Adel
Ben boşlukta aşağı düşüyordum. O an tek düşündüğüm Alex ve Marley oldu. Bu benim yaşamımın son noktası. Annemin de cesedi burada bulunmuştu. Annenizin kaderi kısmen sizin kaderenizdir. Annesiyle arası iyi olanlar, annesi arkasında olanlar, annesi olanlar hayata 3 - 0 önde başlarlar. Bense yenik başlamıştım. Marley canım köpeğim her zaman yanımda olduğun için sağol. Jack ve Francis bana destek olduğunuz için teşekkürler. Ve Alex canım sevgilim. Hayatımın son günlerini cennete çevirdiğin için sana minnettarım. Elveda.
Alex
Adel öldükten sen sonra toparlanamadım. Marley' i evime aldım ve ona bakmaya başladım. Sharon' un yüzünü bile görmeye tahamülüm yok. Zaten hapisteydi. Seni iterken akli dengesinin yerinde olmadığını ve seni geri çekmeye çalıştığını söyledi. Doğru ama yaptıkları affedilemez. Mahkeme cezayı hafifletecekti ama sana zorbalık yaptığını da söyledim. Her şey çok ağır ve ani oldu. Ben şu hayatta bir kere sevdim Ad. O da sensin. Seninle ilk tanıştığımda hayatımın merkezi olabileceğini nerden bilebilirdim ki. Hergün mezarını ziyaret etmekten başka bir şey yapamıyorum. Suçluluk dugusu beni yiyip bitiriyor. Çok acı çekiyorum. Çünkü toprağın altına benim de bir parçam gömüldü.
Yazar
Hikayenin sonuna geldik. Umarım beğenmişsinizdir, umarım hoşunuza gitmiştir. Lütfen beğenip yorum yapmayı ve takip etmeyi unutmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin Karanlığında Dolunay
Romance∼ Adel ∼ Uzun yıllardır içimde bir burukluk, bir boşluk var. Yeni yollar arıyorum. Çıkış kapıları ama bulamıyorum. Belki benim şanssızlığım.Yalnız olmak. Bu dünyada. Ah hayır köpeğim Marley var. Her şeyimden vazgeçip büyüttüğüm Marley ama bana dest...