ITS GOTTA BE YOU [MinSul]

15

I stood in front of Nathan's car. He insisted on driving kahit na patuloy ako sa pagtanggi.

"Pasok na. Ayan ka na naman. Papapilit ka pa. Sayang ng oras ko sayo". He snapped. I was taken aback by what he just said. Naloka yung eardrums ko dahil siya pa ang nasayangan sa oras. Pinandilatan ko siya ng mata.

"Edi wow. Eto na pasakay na". I said sarcastically. I sat in an instant and closed the door. Ganun din naman ang ginawa niya.

He started the car. Sinimulan niya ng magmaniobra para makalabas kami ng parking space niya. He placed his hand behind me -- sa upuan ko at tumabi naman ako ng konti sa may window. Napansin niya ito and he smirked. "Arte mo. Di naman kita hahawakan". Pagbibiro niya.

"Gagu". Pabirong sagot ko rin sa kanya.

Nakaalis naman kami ng tuluyan sa Unibersidad. Dumirediretso lang siya sa pag da-drive. We entered a narrow street. Hindi gaanong kalayuan sa school. Unlike sa highway, two lanes ngunit one way lang ito at kokonte ang mga sasakyan. Meroong mga nakapark sa gilid at iilan lang ang dumaraan.

He stopped in front of a fast food chain. Mukhang dito kami kakain. Lumabas ako matapos niyang patayin ang engine. Sumunod naman siya.

"Dito ba tayo kakain?". Tanong ko sa kanya ng may pagtataka sa tono ng boses ko. Kung sa fast food chain lang na ito eh pwede naman sa tapat na lang ng eskwelahan kami kumain.

"No. This way". Itinuro niya kung saan and walked ahead of me. We then stopped a few steps facing a two way glass door. Beneath the glass I could see a reception area that almost looked like ones found in hotels. Nag-alangan ako.

Where exactly is he taking me. So I faced him at napakunot ng noo. Didiretso na siya papasok ng hinarangan ko siya. "Hephep!" I spread my arms and legs widely para di siya makadaan. Gulat naman yung expression niya at napahinto siya. "San moko dadalhin ha?" Dagdag ko pa. May halong pananakot yung mga tingin ko.

Napa smirk naman siya yung tipong nang-aasar. He took a few steps. Hindi ako nagpatinag dun at mas lalong nag steady yung mga kamay ko. Di ako papayag na dalhin niya ako sa hotel. Kung tama nga ang lugar na iniisip ko. "Tabi" Natatawa tawa pang sabi niya. He's brushing my hands away so is my body. But I stood there, stronger.

"Di ako aalis dito hangga't di mo sinasabi kung saan tayo pupunta." I answered aloud. It echoed through the walls of street. Nagpalinga linga ako ng tingin. Sinipat ko kung may mga taong nakarinig sakin. Fortunately wala namang dumaan. Napalakas kasi talaga yung sagot ko sa kanya.

"Ewan ko sayo. Ang bastos ng isip mo. Kung gusto mo kumain sumunod ka na lang" He escaped from me at pumasok na siya ng pinto ng walang ka ano ano man lang at iniwan ako.

I dropped my my hands and followed him. But before I went inside I examined the outside of the building and also the door. Wala man lang ka binta-bintana. There's a sign. Written is this word in cursive, Comet.

Whatever. I say to myself and hopped inside. Naabutan kong kinakausap ni Nathan yung babae sa desk. I just listened.

"May available bang table for two. I wasn't able to make any reservations eh?"

"Don't worry Sir Nathan marami naman pong available tables. Jenny will accompany you" Itinuro niya yung babae sa gilid ni Nathan.

"This way Sir" Nakangiting sabi ng nag guide samin habang nakaturo sa direksyon na pupuntahan namin.

And we followed her. Madilim na yung dinaanan namin tho there were lights sa sides nito. Haunted restaurant ba to? I can't help but think that way. We walked up a stair. May mga large paintings ng Nebula sa wall. They are b-e-a-u-t-i-f-u-l. I slowed down my pace para tingnan ito ng mabuti. Actually it's glowing so it made it more beautiful.