Is dit wel de goeie keuze?

1

Mijn verhaal gaat over een Marokkaanse meid,die dacht dat ze gelukkig zou eindigen met de jongen....

Naoual had een afspraak om te gaan solliciteren,haar moeder maakte haar om 8u wakker. Ze voelde zich niet goed en zei tegen haar moeder dat ze niet meer ging! Haar moeder vond dat geen probleem!! Bonk,bonk,het geklop op haar deur. Haar vader besloot haar dan maar wakker te maken,haar vader was erg streng en strikt. Ook al was ze ziek toch moest ze gaan solliciteren,ze had gedaan met school en het werd eens tijd om werk te gaan zoeken. Ze was al 19 en haar vader vond dat het tijd werd om het geld binnen te halen en een paar rekeningen mee te betalen. Naoual wist dat deze dag ooit moest komen,want al haar broers en zussen moesten dit ook allemaal doen nadat ze afgestudeerd waren. Ze mocht kiezen ofwel het geld binnen brengen ofwel met een of ander illegaal trouwen van de familie. Om toch maar haar ouders gelukkig te stellen en haar eigen. Ging ze toch maar solliciteren met hevige hoofdpijn en buikpijn!!! Haar moeder zei: idje ke ,thigja(mijn dochter sta vlug op),ga nou ff vlug solliciteren dan kom je terug en mag je slapen. Haar vader had dat natuurlijk gehoord en zei: geen sprake van,zodra ze thuis is gaat ze poetsen en brood maken. Damn, dacht ze! Dit haat ik echt,kan hij gewoon niet brood kopen waarom moet het perse ... Oke vlug wassen,kleren aan,ze had geen zin in ontbijt en wou dan vertrekken om te gaan solliciteren. Haar vader zei: ik breng je wel,laat me even vlug bidden en dan breng ik je wel. Bij haar eigen dacht ze h ,nee moet ik nou voor secretaresse gaan solliciteren met een busje uit de jaren ‚'87 met van die lekkere gordijntjes. Ze ging toch maar niet op haar vader in,anders dacht hij dat ze iets van plan was. Nadat hij gedaan had met bidden,vertrokken ze uiteindelijk! Nu nog met 60km per uur in de stad geraken,nou dat ging wel even lang duren!!Aangekomen,stapte ze vlug uit,haar vader die zijn raam omlaag deed,vroeg of hij mee moest komen. Geen sprake van dacht ze,ze zei heel lief tegen haar vader: oh nee,hoeft niet je mag toch niet binnen. Ze wou echt niet dat haar vader meeging want als ze deze job niet kreeg,ging hij dan maar beginnen met zijn afgebroken nederlands. Ze werd ontvangen door de directie van de gemeente. Mr. Eyckenaers stelde hij zich voor,aangenaam mijn naam is Elhammouti Naoual. Hij vroeg haar welke eigenschappen ze bezat en waarom ze deze job graag wou. Daar kwam ze met haar leugentjes,ze moest echt deze job hebben anders zou haar vader chagrijnig worden en zeuren over hoeveel moeite hij gedaan heeft om haar moeder in Europa te krijgen en dan laat ze nog van die kinderen die van de pensioen van hem leefde en maar niks thuis deden. Hier begon ze met het leugentje om bestwil,ze noemde al haar eigenschap op,ze loog dat ze deze job wou om te laten zien aan de jongeren dat ook allochtonen van deze maatschappij op het gemeente of dergelijk konden werken. De directeur vond dit een geweldig antwoord! Secretaresse Naoual, je mag morgen om 8u van start gaan!!Wat een opluchting voor haar. Nu moest ze nog naar huis,ze had echt buikpijn en moest dringend op wc. Ze bedankte hem en ging dan maar er vlug vandoor. Haar vader zat al te wachten,en vroeg haar: Ewa minem inen?(wat zeiden ze). Ja , ik moet morgen beginnen om 8u. Zie je wel,zei hij. Het kost alleen een beetje moeite en je hebt werk. De jongeren van tegenwoordig houden van slapen,willen niks doen en blijven maar een last voor hun ouders!!Tfoe dacht ze,hier begint hij weer met zijn zaag. Aan het kruispunt kwamen ze 2 vriendinnen van Naoual tegen,de bestuurster had geen werk maar wel een auto. Ze tuutte even op haar. Oke,shit dacht ze,moesten ze echt niet doen. Hier gaat hij nou weer commentaar geven. Wie zijn die meiden?vroeg haar vader. Dat zijn de dochters van Haij Sallehdien. Haar vader vond dat altijd een goede,oprechte man,maar wat hij over de dochters hoorde.... Mofelis ine itelkin nich?? (dat slechte meisje wat gescheiden is),werkt niet eens en heeft een auto. Zal ze wel van een van die klojo's hebben gekregen aan wie ze even tijd heeft besteedt