bet you wanna || heejakehoon

on

"Ulan uyansana artık. Kaç kere çaldı telefonun. Ben içerden duydum geldim. Ya kime diyorum! Alo!"

Heeseung, Sunghoon'un bağırışlarına uyandı. Uykulu gözlerle kafasını kaldırıp arkadaşına baktı. "Ne var?" Sunghoon komodinin üzerinde duran telefonu işaret etti. "Telefonun çalıp duruyor. Jake ve beni uyandırdı, sen hâlâ uyuyorsun." Heeseung kalkıp hâlâ çalmakta olan telefonu eline aldı. Arayan Jia'ydı. Muhtemelen sabahtan beri arayan da oydu. Hemen aramayı cevaplayıp telefonu kulağına götürdü. Sunghoon da salona geri döndü.

"Efendim?"

"Tanrıya şükür sonunda açabildin! Korkmaya başlamıştım."

Heeseung ayılmaya çalışıyordu. "Üzgünüm. Uyuyordum, duymamışım. Bir şey mi oldu?"

"Oldu sayılır... Yuma'yı karakoldan çıkarmaya çalışıyoruz. Fuma oppayı arayacaktım aslında ama şehir dışında biliyorsun."

"Ne!?" Heeseung henüz ayılamadığını bu yüzden yanlış duyduğunu düşündü. "Yuma'yı? Karakoldan?" Jia'dan onaylayan mırıltılar geldi. Heeseung sabır dileyerek burun kemiğini ovalamaya başladı. "Ne yaptınız yine? Tüm gece dışardaydınız, değil mi?" Jia yine bir şeyler mırıldandı. "Tanrı aşkına... Hiç akıllanmayacaksın değil mi? Her neyse geliyorum ben. Bir yere ayrılmayın." Telefonu kapatıp hemen üstünü değiştirdi. Odasından çıkıp salona ilerledi.

"Sonunda gelebildin. Otur hadi." Görünüşe göre Jake ve Sunghoon kahvaltıyı hazırlamış, onu bekliyorlardı. "Siz yiyin. Benim hemen gitmem lazım." Heeseung girişe yönelirken Sunghoon da kalkıp peşinden ilerledi. Jake de merak edip Sunghoon'u takip etmişti. "Nereye sabah sabah? Bir şey mi oldu?" Heeseung ayakkabılarını giyerken Sunghoon'u cevapladı. "Jia'ydı arayan. Karakoldalarmış." Sunghoon da Jake de kaşlarını çattı. "Her seferinde bundan daha fazla şaşıramam diyorum ama bir sonraki sefer beni daha da şaşırtıyorlar. Ne yapmışlar yine?" Heeseung bağcıklarını bağlamayı bitirip ayağa kalktı. "Bilmiyorum. Yuma'nın nezarethanede olduğunu söyledi sadece. Hiçbiri yaşını doldurmadığı için de çıkarmak için bana ihtiyaçları var." Sunghoon başını salladı. Bunu biliyordu.

"Siz kahvaltınızı yapın. Şunu halledeyim hemen dönerim zaten."

"Yuma ikinci sınıftı değil mi? Nakakita Yuma?" Heeseung başını salladı. "Tanıyor musun?" Jake de aynı şekilde başını salladı. "Kısa sürede bütün okulla tanışmışsın sanırım." Gergince güldü Jake. Elinde olmadan tanıyordu insanları. "Yuma onlarla takılacak birine benzemiyor aslında. Ne işi varsa orada..." Heeseung göz deviren Sunghoon'u azarladı. "Sırf sen insan sevmiyorsun diye insanları yanlış tanımlama." Sunghoon'un tek yaptığı tekrar göz devirmek olmuştu. "Tamam hadi sen git. Biz de kahvaltımızı yapalım." Heeseung başını salladı ve ardından evden ayrıldı.

Karakola geldiğinde arabayı park edip hemen içeri yöneldi. Artık çok tanıdık olan koridorlarda yürüdükten sonra Jia'yı görmüştü. Hemen yanına ilerledi. "Ne oldu? Anlat çabuk." Jia çok sakin ve rahatça olanları anlatmaya başladı. "Sarhoş olup bir adamla kavga etti. Adam şikayetçi oldu. Üstüne bir de reşit olmadığı hâlde içti. Yani..."

Heeseung derin bir nefes bıraktı. Jia'nın arkadaşlarından birini ilk kez nezarethaneden çıkarışı değildi. Sürekli ailelerinin yurtdışında olduğunu ve onun gözetimi altında olduğunu söyleyip birilerini dışarı çıkarıyordu. Bunun bir gün muhtemelen başına bela açacağını biliyordu.

İşlemleri halledip Yuma'yı dışarı çıkardılar. Tabi bunun için kavga ettiği adamı da şikayetini geri çekmesi için ikna etmeleri gerekmişti.

"Jia bir gelir misin?" Heeseung Nakyoung ile konuşan Jia'yı çağırdı. "Tekrar sağ ol bebeğim, gerçekten. Yuma'nın babası duysa her şey çok kötü olabilirdi." Heeseung kısaca başını salladı. "Ne zamana kadar böyle devam edeceksiniz?" Jia kaşlarını çattı. Ne demek istediğini anlayamamıştı. Heeseung sinirle güldü. "Akıllanmanız için kaçınızı daha gelip buradan çıkarmam gerekiyor? Fuma hyung size en son güzel bir azar çekmişti diye hatırlıyorum. Dersinizi almadınız mı?" Jia derin bir nefes bırakıp gözlerini kaçırdı. "İstemiyorsan bizimle uğraşmak zorunda değilsin."