På tross ,, Hyunchan

elleve

Jisung×Hyunjin

Hyunjin
Aşkım

Efendşm jisungie

Uyuyor muydun

Hayor
Noldu

Emin misin
Yazım yanlışı yapıp duruyorsun

Ne olduğunu söyle artık

Şey
Buraya gelir misin
Çok korkuyorum:(

Ne neden
Kimse yok mu evde
Tek misin
Kabus mu gördün

Sayılır...
Anlatmasam Chan sana anlatır
Tekrar hatırlamak istemiyorum

Tamam bebeğim geliyorum ben
Varıcam birazdan

Çıktın mı ki

Tabi çıktım

Tamam dikkatli ol

Bir şey yazmayıp telefonu cebime koyup daha hızlı yürümeye başladım. Tam uyuyacakken yazmıştı. Bu saatte beni yanında isteyecek kadar kötü olduysa çok önemli bir şeydi. Bir dakika bile evde durmamıştım o yüzden.

Kısa bir süre sonra kaldıkları yere vardığımda kapıyı çalıp çalmamakta kararsız kalmışken kapı bir anda açılmıştı. Chan açmıştı kapıyı. Bu eve diğer gelişim aklıma geldiğinde utanmıştım.

Son zamanlarda çok utandığımı fark ettim, siz de ettiniz mi? Hepsi Chan'ın suçu, aynen öyle.

Hiçbir şey konuşmadan içeri girdik. Jisung'un nerede olduğunu bilmiyordum o yüzden Chan'ın yanıma gelmesini bekledim. Elinde büyük bir hırkayla yanıma gelip onları omzuma koydu.

Teşekkür mayetinde gülümsedim ve beni yönlendirmesine izin verdim. Bir odaya girdiğimizde Jisung yatak başlığına yaslanmış camdan dışarıyı seyrediyordu. Hızla yanına ilerledim. Chan ise kapıda durmayı tercih etmişti.

"Bebeğim.."

Ağlamıştı. Hâlâ daha gözyaşları dökülüyordu. Düşen taneyi silip kendime çektim Jisungu. Bir süre öyle sarıldıktan sonra yanına oturdum ve omzuma yatırdım.

O da bacağını üstüme atmış kollarını sıkıca belime dolamıştı. O geç saatlere kalmazdı bu yüzden çok uykusu olduğunu biliyordum. Yavaşça saçlarını okşuyordum, o cidden bebek gibi olduğundan saçlarıyla oynanmasına da bayılırdı.

Bir süre sonra sadece iç çekişlerini duyar olmuştum. Bu sırada Chan yanımıza gelmiş ve önümüze çökmüştü. Jisung'un yanağını okşamaya başladı hafifçe.

Hafif bir gülümseme ile seviyordu şu an Jisungu. Arkadaşlarına böyle olan birinin çocuklarına nasıl olacağını merak etmiştim o an. Bu düşünce de benim yüzüme ufak bir gülümseme kazandırmıştı.

Bakışları bana döndüğünde ikimizde elimizi çekmiştik Jisungtan. Bana da güzel bakıyordu..

"Geldiğin için teşekkür ederim. Ne yapacağımı bilemedim ben onu öyle görünce"

Jisung'un yanında konuşmak istemediğim için yavaşça yatırdım yatağına. Sonra ise sessizce çıktık odadan. Evde durmak ve yürümek istediğim için ona teklif ettim. Hem daha rahat olurduk, saat neredeyse 4 olmuştu.