Je bent van mij.

Hoofdstuk 12

Ik hoor mensen huilen. Ik probeer mijn ogen te openen en het lukte me. "Benti!! Je bent wakker! Elhamdoulilah ya rabb!" Roept mijn moeder huilend "Ouarda, ren naar de dokter en zeg dat Salma wakker is geworden!" Ouarda rent de deur uit. "Mama wat is er gebeurd?" Zeg ik zacht, ik kan haast niet praten "benti, je had een auto ongeluk, je zat 1week in coma" wat? 1week in coma? Ik kan me letterlijk niks herinneren.

"O Salma, je bent wakker. Goed je te zien" zegt de dokter blij "wanneer mag ik naar huis?" "Dat laat ik later weten, we moeten je nog eerst onderzoeken"

"Benti er kwam hier gister een jonge man rond de 23 voor jou, hij zei dat hij je collega was, hij heeft me zijn telefoon nummer gegeven. Ik moest hem bellen wanneer je wakker was" "huh? Raar, wie is die jongen? Heeft hij niet gezegd hoe hij heet?" "Hij heet Chahid als ik me niet vergis" wat? Chahid is toch in Marokko? "O, bel hem maar dan" zeg ik onopvallend.

"Salma ik ga even naar huis, ik moet nog Hamza en je vader vertellen dat je wakker bent, ik kom zo terug" "isgoed mama" me moeder verlaat me kamer. Ik heb slaap, ik ben echt kapot. Ik probeer te slapen maar net wanneer ik wou liggen hoor ik geklop op de deur. "Kom binnen" ik zie dat hayat en Chahid naar binnen komen. Hayat rent naar me toe en knuffelt me "wollah sorry, echt sorry dat ik zo bot tegen je deed, het spijt me zo erg!" Zegt ze huilend "het maakt niet uit schat" fluister ik in haar oor. Ze laat me los en loopt naar achter. Chahid staat nu ongemakkelijk voor me, hij gaat naast mij op me bed zitten, en trekt me naar zich toe "hamdoullilah ben je wakker geworden, ik was zo bang he" fluistert hij in mijn oor, hij geeft me een kus op me voorhoofd en we blijven even zo in elkaars armen. "Uhm ik ga even naar de gang, iemand belt mij" zegt hayat, ik weet dat ze liegt, ze wilt ons gewoon even alleen laten.

"Hoezo ben je hier, je zou toch eigenlijk in Marokko zijn?" "Toen ik hoorde dat je in coma lag, heb ik meteen de eerste beste vliegtuig naar Nederland gepakt, ik moest je gewoon zien" "en je vader dan?" "Mijn vader was al begraven" zegt hij kort. Hij is echt een schat, hij is speciaal voor mij helemaal naar Nederland terug gekomen!

"Salma ik hou van je" "ik ook van jou".

"Salma, het is 8:00, het is tijd om op te staan" hoor ik dokter zeggen, waarom maakt ze mij zo vroeg wakker tfoe "Salma wakker worden" ik open me ogen "ja, ik ben al wakker" zeg ik chagrijnig "wat wil je Ontbijten?" Eigenlijk heb ik totaal geen zin om te ontbijten "ik wil niks" "nee, je moet wat ontbijten" "oeff, doe dan maar broodje kaas" ze schrijft het op een blaadje en verlaat me kamer.

Ik hoor geklop op me deur, zonder dat ik antwoord heb gegeven, zie ik de deur langzaam open gaan. Het is Hamza, achter hem zie ik zakaria en Ouarda. "Hey zusje alles goed?" Hij loopt naar me toe en knuffelt me "goed hmdl". Zakaria geeft me een hand en Ouarda

Geeft me de drie gebruikelijk zoentjes "hmdl je bent beter geworden" zegt Ouarda dan. "Sorry" zegt Hamza en kijkt naar de grond "hoezo? Sorry voor wat?" "Dit is door ons.. Redouan heeft jou expres aangereden omdat wij geen 15000,- aan hem wouden geven" zegt zakaria terwijl hij ook naar de grond kijkt "maar maar waarom? Jullie zouden hem zijn geld over een maand terug geven toch?" Zeg ik stotterend, ik begin bang te worden voor Redouan, Redouan probeert mijn familie kapot te maken "ik en Hamza zijn in de middag naar hem toe gegaan, en we vertelden dat we hem alleen 10000 terug gaan geven" ik kijk Ouarda met betraande ogen aan "ze hebben mij ook gebeld en bedreigd" zegt Ouarda zacht. Waarom doet hij ons dit aan? Waarom? Ik barst in tranen uit, Hamza komt naar me toe en knuffelt me "het komt goed inshallah" "hoe? We hebben niet eens geld?".

hey lieve lezers, willen jullie in de reacties laten weten wat jullie van het verhaal vinden?