Je bent van mij.

Hoofdstuk 26

Over 2 weken ben ik inshallah verloofd! Ik ben zo dankbaar dat ik Chahid heb ontmoet! Een toekomst zonder hem kan ik me echt niet voorstellen.

Ik blijf even op de bank zitten. Ik vind het leuk om even alleen te zijn. Gewoon tijd voor mezelf zodat ik kan nadenken.

Ik heb hayat lang niet gesproken. Ik heb haar echt gemist als vriendin, ik kon haar alles vertellen.. Maar ik ben nog steeds boos.. Boos omdat ze verliefd is op Chahid, eigenlijk kan ze er zelf ook niks aandoen. Zal ik hayat bellen? Ik ga het proberen.. "Salma!" Hoor ik hayat geschrokken zeggen. Ik antwoord niet. "Salma! Reageer!?" "Ja" zeg ik zacht. "Sorry sorry sorry wollah! Ik wil het zo graag goed maken! Ik heb je zo erg gemist!" Hoor ik haar bijna snikkend zeggen. Ik voel een brok in mijn keel. Ik moet nu ook bijna huilen "kom naar het parkje dicht bij mijn huis, nu" "isgoed ik zal er zijn!" Ik hang op.

Ik zie hayat al van verte aanlopen. Ze komt steeds dichterbij. "Wollah sorry Salma, het spijt me echt!" Zegt ze met een verdrietig gezicht. Ik ga voor haar staan en vlieg om haar nek "ik heb je gemist hayat"

We nemen samen weer plaats op de bank. "Het spijt me zo Salma, je bent me beste vriendin en ik wil je echt niet kwijt" "het spijt mij ook, ik had niet zo bot tegen je moeten doen" het blijft even stil "Salma, ik heb ontslag genomen om Chahid zo min mogelijk te kunnen zien" wat? Is ze gek ofso? Dat hoefde ook weer niet.. "Waarom deed je dat ?" Vraag ik "hoe minder ik hem ga zien, hoe minder gevoelens ik voor hem krijg" "ik weet het niet hoor.." Zeg ik zacht "nee, zo is het beter, geloof me" ik besluit niks meer te zeggen.

Ik neem afscheid van hayat en loop weer terug naar huis. Ik ben zo blij dat ik het met hayat goed heb gemaakt. Ik had haar echt gemist!

Ik zie mijn huis al van verte. Iemand belt mij, het is me moeder. "Ja mama?" "Benti, kan je even naar de jumbo gaan en brood kopen?" "Isgoed mama"
Ik hang op en loop richting de jumbo.

Daar aangekomen zie ik een groepje Marokkaanse jongens voor de jumbo staan. Een Nederlandse meisje loopt langs hun heen "pssst schatje" het meisje negeert hun. "Ze voelt zich te highclass" zegt een van de jongens. Hangjongeren.. Ze hebben echt niks beters te doen, ze kunnen alleen maar meisjes lastig vallen.. Wacht even, is dat niet yassin tussen hun? Ik loop wat dichterbij. Het is inderdaad yassin. Wat doet hij hier met hun? Hij komt binnenkort Ouarda's hand vragen maar ondertussen is hij hier met kleuters aan het hangen? Hij heeft mij ook al opgemerkt, hij geeft me een knipoog. Ik kijk snel naar de grond en loop de winkel in. Waar sloeg die knipoog weer op..

"Mama ik heb het brood voor je gehaald" ik geef haar de brood aan "dankjewel benti, doe gelijk je Pyama aan en kom eten" ik knik, en loop naar me kamer om me om te kleden. Ik kijk snel naar de klok, het is 17.15. So ik ben best wel lang weggeweest.

Ik zit naast me moeder aan tafel. Ik heb gemerkt dat Hamza er niet is. "mama waar is Hamza?" "Ik weet niet, ik heb hem proberen te bellen maar hij neemt niet op" raar, Chahid moest ookal dringend weg voor Hamza.

Ik begin aan mijn eten. Opeens gaat de telefoon van mijn vader af "hallo ... Ja klopt, ik ben de vader van Hamza loekillie ... Wat? ... Ik kom er nu aan!" Ik kijk mijn vader geschrokken aan "wat is er?" Vraagt mijn moeder bang. "Hamza zit bij de politiebureau" ..