Je bent van mij.

Hoofdstuk 13

We horen geklop op de deur, "benti ik ben het" het is de stem van me moeder. Ik veeg me tranen weg "mama kom binnen" me moeder komt binnen, ze kijkt ons geschrokken aan "Salma waarom huil je?" "Niks mama" "ik ben je moeder he, je kan me alles vertellen" dit raakte me wel, ze is mijn moeder maar ik kan haar niks zeggen "mama er is echt niks" zeg ik snel. "Is papa nog steeds niet gekomen" zegt Hamza om het onderwerp te veranderen "nee hij komt zo, hij was gister in de avond nog naar je toe gekomen, maar je lag te slapen" zegt me moeder en kijkt mij aan. "Salma beterschap, ik en Ouarda gaan nu naar huis, het is al laat" zegt zakaria dan "isgoed neef, beslama" Ouarda komt naar me toe en geeft me een kus op me wang "doei Salma" "doei nichtje".

"U mag morgen naar huis" elhamdoulilah, ik ben zo blij! Eindelijk mag ik naar huis! "Dankuwel voor het goede nieuws dokter" hij knikte en liep weg. Nu ben ik hier alleen, helemaal alleen. Het liefst wil ik nu slapen, maar ik val maar niet in slaap. Ik besluit hayat te bellen "heyy schat hoe is het? Gaat het al beter?" "Ja het gaat hmdl al wat beter, kan je misschien even langs komen, ik ben helemaal alleen" "jaa tuurlijk!" En ze hangt op.

De deur gaat open en ik zie Hayat met een bos bloemen "tadadada, verrassing!" "Awhh wat lief! Dat hoefde je niet te doen!" Ze geeft me de bos bloemen en ik leg het op me schoot. Ze geeft me een kus op me wang. We hebben wat geklets en gelachen.

"Hayat waarom deed je eigenlijk zo bot tegen mij? Had ik wat verkeerds gedaan?" Ze kijkt met een rood hoofd naar de grond "uhm niks bijzonders hoor" "jawel, ik wil het weten, vertel" "ik ik vind het moeilijk je te vertellen" zegt ze stotterend. Het is te merken ook! "Hayat zeg alsjeblieft, ik ben je beste vriendin toch?" "ik uhm ik vind Chahid leuk" zegt ze zacht "Wat?? Mijn Chahid?" "Ja" zegt ze kortaf. Ik kan het niet geloven, dus daarom reageerde ze ook niet zo blij toen ik zei dat we gingen afspreken. "Maar je bent toch verloofd met mouad?" "Ik moest van me vader met mouad trouwen, ik had geen keus! Ik werd gedwongen!" Zei ze met tranen in haar ogen. Eigenlijk vind ik het wel zielig, maar ze mag niet verliefd zijn op MIJN Chahid! Ik hou van hem! "Maar hoezo zei je dan dat je mouad heel erg leuk vond" "ik deed alsof.." We blijven allebei even stil "Chahid houd van mij he.., en ik hou van hem" "ja uff dat weet ik nou ook wel he" zegt ze droog. "Ik hoef je nu eigenlijk niet meer te zien, je kan vertrekken" ze kijkt me verbazend aan "ik verwachtte dat je me zou helpen, maar nee hoor, je stuurt me weg, goeie vriendin ben je ook zeg" "wat verwacht je anders? Je bent verliefd op mijn Chahid he! Ik heb tijd nodig voor mezelf! Je mag nu wel weg!" Zeg ik nu wat harder, ze staat op en wilt net de deur uitlopen "Oja mag ik me bloemen terug? Jij verdiend die bloemen niet!" Ik gooi de bloemen naar haar hoofd "ga opdonderen met je bloemen van 2euro!" Schreeuw ik nu naar haar. Mijn bloeddruk is nu echt gestegen door haar! Ze heeft me dag helemaal verpest!

Iemand belt mij, ik kijk op het beeldscherm, het is me vader "allo papa" "allo eh benti, ik kom zo naar je toe, is dat goed?" "Tuurlijk papa!"

"Salam benti, koulshi mlih?" (Alles goed) "ja hmdl" hij geeft me een kus op me voorhoofd en gaat naast me op de stoel zitten. We kletsen wat over vroeger, maar dan komt hij opeens met een vraag wat ik niet zag aankomen "Salma.. Benti, weet je misschien wat er met Hamza is? Iets zit niet goed. Hij heeft mij verteld dat de jongen iemand anders probeerde te schieten , maar dat hij perongeluk op Hamza heeft geschoten. Maar iets zit niet goed" ik begin langzaam rood te worden, wat moet ik nu zeggen? Net wanneer ik wou antwoorden horen we geklop op de deur, de deur gaat langzaam open. Shitt het is Chahid!