Je bent van mij.

Hoofdstuk 16

"ZAKARIAAAAA" schreeuwt Ouarda. We rennen naar hem toe, hij ligt op de grond, hij heeft overal bloed. "ZAKARIA ALSJEBLIEFT VERLAAT ME NIET!!!" Schreeuwt maysae huilend, Ouarda Belt de ambulance, en ik bel Hamza "HAMZA KOM NU SNEL! ER IS OP ZAKRIA GESCHOTEN!" Schreeuw ik huilend "wat?! Waar!!!" "Bij die ene bakkerij" en hij hangt op. Binnen no time is hij er al. "broer ga niet dood alsjeblieft!" Zegt Hamza huilend. Ouarda zit naast zakaria, ze zegt niets ze huilt alleen..

We komen aan bij de ziekenhuis, Zakaria word naar de operatie kamer gebracht. We zitten in de wachtkamer, niemand die wat zegt.. Iedereen is op zichzelf.

Ya rabb laat Zakaria blijven leven! Hij is mijn enige neef waar ik goed mee kan praten, hij is mijn enige neef die mij altijd kan laten lachen, met hem heb ik het beste contact van al mijn neven! Ya rabb laat hem alsjblieft leven!
Ik zie dat Hamza naar buiten loopt.

"Ouarda, moet ik je ouders bellen?"
"Shitt, helemaal vergeten! Wacht ik bel ze wel" "oké" . Ik loop naar Maysae toe "Maysae gaat het?" "Nee, tuurlijk niet.. Zakaria is in levensgevaar.." Ja dat was ook wel een domme vraag van me. Ik ga op het stoel zitten naast haar "Maysae het komt allemaal goed.. Echt" Maysae kijkt me met betraande ogen aan "inshallah" zegt ze dan zacht.

Ik loop naar buiten, ik heb even frisse lucht nodig . Ik zit op een bank voor het ziekenhuis. Chahid belt mij, maar ik heb nu even geen zin om op te nemen.. Ik heb tijd voor me zelf nodig. Ik zie iemand aanlopen die sprekend op Chahid lijkt, hij komt steeds dichterbij.. Het is Chahid! Chahid kijkt mij verbazend aan "wat doe jij hier, ik heb je nog net gebeld om te zeggen dat de afspraak niet door ging, maar je nam niet op?" Ik kijk hem verdrietig aan , er glijdt langzaam een traan over me wang "wat is er Salma" .... "mijn neef is in levensgevaar.." Ik loop naar hem toe en knuffel hem, hij houdt mij even stevig vast "hoe heet je neef?" "Zakaria, hamza had je zeker gebeld he" hij kijkt me met wijde ogen aan "huh ja?" "Hamza is mijn broer" "zeg wollah"
"Ja wollah" zeg ik terwijl ik mijn tranen wegveeg.

"Chahid, loop jij alvast naar Hamza toe" "isgoed" hij loopt naar de ingang. Ik hoor achter me iemand mijn naam schreeuwen, ik draai me om , het is tante smahane en naast haar is oom Mohammed. "Benti waar is zakaria?" Vraagt ze huilend, "binnen gelti, kom ik breng jullie wel" we lopen naar de wachtkamer. Oom Mohammed rent meteen naar Hamza toe "weldi wat is er met Zakaria gebeurt? Vertel me alsjeblieft?" Hamza kijkt hem met rode ogen aan "hij is geschoten met pistool, hij is in levensgevaar" tante smahane begint hard te huilen "ya rab laat mijn zoon zakaria alsjeblieft leven!" Schreeuwt ze uit.

De dokter komt uit de operatie kamer en wij schieten overeind. We blijven hem nieuwsgierig aankijken. Hij is even stil..maar dan begint hij met de woorden die ik niet wilde horen.. "Gecondoleerd.. Hij heeft het helaas niet overleefd" zegt hij met een droevig gezicht. "NEEEEE ZAKARIAAAA NEEEEE" schreeuwt Tante smahane. Ze valt op de grond en begint te schreeuwen en te huilen. Hamza slaat met zijn vuisten tegen de muur, en Chahid zit daar met zijn handen voor zijn gezicht. Ik zie mijn oom voor het eerst huilen. Maysae en Ouarda proberen tante smahane op te tillen "mama sta alsjeblieft op" zegt Ouarda huilend. En ik.. Ik blijf daar met mijn betraande ogen staan.. Het doet me pijn dat mijn allerliefste neef is overleden!
Zakaria waarom heb je ons verlaten waarom..