You're The One

Ten

Nang gabing iyon ay pasalamat ko ay nakauwi pa rin kami ng matiwasay despite of hassles—especially to drunk Gabby. We, Lexi, be able to made her go at home safely still.

School, because final just over, we don't really have something to do than being on class and finishing some undone stuffs.

So when weekend came, because I'm able to finish my undone stuffs the weekdays, I have the time to rest and enjoy, means I can go to park now! So that's I did.

When I go at the park, I smiled. How I missed going at the park!

But then, I saw a little boy crying alone. Nilapitan ko ito.

"Why are you crying, little handsome?" I gently asked as I level my height on his'.

Umiiyak pa rin siya. Naawa ako sa bata, poor child. Hinawakan ko ang pisngi niya at pinahidan ang mga luha nito gamit ang thumb finger ko.

"Don't cry, okay?" Pang-aalo ko rito. Tinignan naman ako nito ng kaniyang namumugtong mga mata habang humihikbi pa rin. "Did you lose? Where's your parents?" I smiled para hindi siya matakot sa akin.

Tumigil siya sa pag-iiyak pero medyo humihikbi pa ring nakatingin sa akin. May parang humaplos sa puso ko, ang cute niya!

"M-My parents are not here with me because t-they have work to do." Nakangiti lang akong nakikinig sa bata.

"Who is with you then?" I gently asked the cute child. Tumigil na siya sa wakas kakaiyak kaya mas napangiti ako.

"Tito. But I escaped from him," at mukha na naman itong iiyak kaya hinaplos ko ang malalambot na mga pisngi nito.

"It's okay, It's okay. Don't cry. Let's find your tito together, is that good?" I asked. Napangisi na naman ako ng ang luhang tutulo sana sa mga mata niya ay natigil. Cute.

Tumango siya at ngumiti bigla sa akin kaya ngumiti rin ako lalo sa bata. "Alright!" Masigla na nitong untag sa akin kaya hindi ko magawang alisin ang ngiti ko sa bata.

I stood up and held his other hand. "Okay! Let's go! Let's find your tito!" I sound myself excited.

Tumango ng sunod-sunod naman ang bata kaya napatawa ako. On my guess, he's about 5 years old little boy.

Nagsimula na kaming maglakad para hanapin ang tito niya. Actually the truth is, I don't know where to find his tito.

So I asked some details from the child. Medyo malaki pa naman ang parke na 'to. "What are the clothes that your tito wearing now?"

"He's on a black jogging pants with white line on the side and... he's wearing a plain white t-shirt po," I smiled at him dahil dinetalye niya talaga. But then again, sa paglibot ko sa mga taong narito ngayon sa parkeng ito ay maraming nakasuot ng sinabi ng bata. Napabuntong hininga nalang ako. Kaya ito! Mahahanap rin namin ang tito niya!

Patuloy kaming naglakad-lakad para hanapin ang lost tito niya. Sinabi ko rin sa bata kong makikita niya tito niya ay sabihin agad sa akin para mapuntahan agad namin.

"Dylan! Where have you been, huh?! You really are stubborn!" Pero ang tito na niya ang nakahanap sa amin, mabuti naman.

Lumuhod agad ang lalaki sa harap ng bata at hinawakan ang mga pisngi nito pagkakita at pagkakita agad sa amin.

"Tito!" Galak na sambit ng bata.

Hindi agad napansin ang kakarating lang na tito niya pero nagulat nalang ako ng makilala ko kung sino ito.

Biglang nagtaas ng tingin ang lalaki sa akin. Bagaman nagulat siya, pero ang nakikita ko ngayon ay ang fresh niyang tingnan even with just of his clothes right now! Ba't gano'n? Ang unfair!