You're The One

Twenty-One

Four pm palang ay nandito na ako sa parke at hinanda na ang mga kailangan. I decided na mag picnic date nalang kami rito kung saan kami unang nagkita.

It's all set up at hinihintay ko nalang ay ang pagdating ni Moxel. I told him to go here at exactly five pm para maabutan pa namin ang sunset and for me to set up everything.

Inilibot ko ang paningin ko sa buong lugar. Himala nga at walang masyadong tao ngayon, hindi ko alam kung bakit.

Pinatay ko ang oras sa paghihintay sa kaniya sa pag-po-phone. I just scroll and scroll and scroll and... s-scroll...

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nakita ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at nanginginig ang mga kamay.

There's a feature and has the many amount of reacts, comments and share to an article.

Its heading, 'Officially! A famous Ashley Borja is in a relationship with a med student guy named Moxel Jan Galves'

There's a picture in the article where the two is kissing. Parang nabiyak ata ang puso ko sa nakitang picture.

With my shaky hands I clicked the article for full information.

Hindi ko na malayang nag-uunahang tumulo na ang mga luha ko habang binabasa ang nakalagay sa article.

It is said that the two are friend but from the picture gathered, It is making the netizen confused if they are just really only a friend.

Most of the people are saying 'they look good together'

It was happened the kissing yesterday night when they are having fun with their friends for accomplishing the final examination.

Hindi ko na mapigilang humikbi roon. The picture was really taken yesterday night in the bar where they celebrated.

It is really clear that they are kissing on that photo!

May kung anong mabigat na dumagan sa aking puso at ang sakit-sakit nito. Ang sakit-sakit!

Why, Moxel? I trusted you!

Ngayon ay basang-basa na ang screen ng phone ko dahil sa mga tumulong luha sa aking mga mata.

He betrayed me.

"Bryl, I'm sorry I'm late. Kanina ka pa ba rito?" Narinig ko ang boses niya sa may gilid ko na kakarating lang.

Nanatili akong nakayuko at pilit na pinunasan gamit ang mga kamay ko ang luha sa mga mata ko.

"Bryl? Honey, are you okay?" May pag-alala sa boses niya or it's just I thought.

Pagak akong tumawa at pinilit na tumayo kahit nanghihina ang mga tuhod ko sa nangyari.

"Do you prepare this?" He said. I faced him.

Ngumiti ako, halatang hindi totoo. "Yes, nagustuhan mo ba?" I am amazed to myself, I can manage to say that.

Ngumiti siya at tinignan ako ngayon. Pero laking gulat niya ng makita ang mukha ko. I'm sure now that my eyes are swollen because of crying kanina lang.

"W-Why are you crying, Bryl? What's wrong?" Akmang lalapitan na sana niya ako para hawakan ang mukha dahil hindi na naman nagpatigil bumuhos ang luha ko ng umatras ako.

I managed to smile at him, but surely that's not genuine. "Ikaw eh," I sobbed. Ang sakit pala.

"H-Huh? What I do, Bryl?" Pagmaang-maangan niya.

I sarcastically laughed. "I know already now, Moxel. Y-You don't have to lie or act innocent anymore," I smiled. "Just please... please tell the truth, p-please?" I almost begged to him.