Respectfully Yours

Chapter 33

Anikka

Nakasalampak kami ni Lukas sa buhangin habang tinatanaw ang magandang tanawin, pati na rin yung naghaharutang sila Ken at Angel. Hindi pa rin ako makatingin sa kanila ng maayos dahil sa tuwing nakikita ko sila ay bumabagabag pa rin sa akin yung tunog ng pagmimilagro nila. Kikilabutan pa ako sa tuwing naiisip ko iyon.

"Let's swim baby." Nanlaki ang mata ko, dahil bigla kong naalala yung inaya niya ako magswimming noon tapos bigla niya akong tinulak. Ayoko ng maulit yun. Lalo na at nasa dagat kami. Natatakot akong lumusong doon dahil kahit malapit ka lang pampang ka pa lang ay hanggang beywang mo na at isama mo na ang malalakas na alon. Sakop kasi ng pacific ocean ang dagat kaya ganoon na lamang ito kalalim. Hindi ko alam kung papayag ako o hindi.

Sa huli ay umiling ako. Ayoko talaga, natatakot ako.

" Please Anikka, hindi ako maliligo." Tumingin ako sa kanya. Edi huwag kang maligo, kailangan ba kasi na kasama ako sa pagsuswimming mo. Umiling muli ako.

" I won't do anything Anikka. I always make sure na nandyan ako sa tabi mo, aalalayan kita." Umiling ako uli, ayoko talaga.

"Ayaw mo talaga?"

"Ayoko talaga!" desidido kong sabi at tumingin na lang sa ibang direksyon.

Impit ako napatili dahil sa gulat ng umangat ako sa lupa at maramdaman ang kanyang bisig na nakapalupot sa beywang ko.

"Pakshet ka Lukas Ibaba mo ko." Pinaghahahampas ko yunh likod niya pero parang walang talab iyon sa kanya at patuloy na naglakad patungo sa dagat. Please Lukas stop! Huwag mo kong ihagis muli.

"Tss..Huwag ka ngang mag-inarte diyan, Gusto mo lang naman na magpabuhat eh." Nalaki ang mata ko. No way! Bakit ay? I just don't want to go there I'm not in the mood dahil sa takot ko na lumusong sa dagat.

Pagkalusong sa tubig ay agad niyang hinubad yung t-shirt niya at sa kasamaang palad ay tila slow motion ng ginagawa niyang iyon. Dahan dahan na naeexpose sa kanyang abs. Susme! Parang akong hihimatayin sa nakikita ko, hindi ako malahinga ng maayos. Kailangan ko pa yatang bilisan ang paghinga ko para hindi ako maubusan ng hangin. Makita lang talaga ang kakisigan niya ay nakakapanghyperventilate na at halos manuyo na yung lalamunan ko. Gawd! Bakit niya pa iyon kailangan gawin. Pwede namang maligo na naka tshirt lang.

Ibig kong takpan yung mga mata ko pero natutukso talaga kong tignan ang kakisigan niya. His muscles, his chest, his abs. Dammit! All of them is perfectly sculpted. Baka mahiya pa si Thor dito.

Umiling-iling ako. Gosh Anikka, nabibihag ka na naman! Damn his dashboard chest and sparkling abs.

Umalis na ako sa pagkakasalang sa dagat baka hindi ako makapagpigil at baka maglaway ako sa harapan niya.

Pero hindi pa ako nakakalayo ng hinapit niya ang beywang ko, at walang kahirap-hirap na binuhat ako at dinala sa mas malalim.

"Hinayupak ka, ibaba mo ko!" Pinaghahahampas ko siya kahit alam kong walang talab sa kanya iyon. Nanginginig yung buong katawan ko hindi dahil sa lamig ng tubig kundi sa takot. Kung bigla ako malunod?

Hanggang sa tumigil na siya. Pakiramdam ko nasa malalim na kami dahil hindi na maramdaman ng paa ko yung lupa. Kung kanina ay nagpapabitaw ako kay Lukas ngayon ay nagdadasal ako na huwag niya akong bitawan. Todo kapit na nga ako sa kanya.

"Bitaw." Please huwag Lukas. Mas lalo akong nakakapit sa kanya.

"Sabing bitaw." No Lukas. Ayoko hindi ako bibitaw. Ayoko malunod, ayoko pang mamatay. Hindi ko kayang bumitaw sa kanya. May life depemds on it. Kapag bumitaw ako may pag-asa akong mahulog.