@ayse_atli 'ya ithafen. Ayşenurcuğuma selamlar ve tebrikler ve mutluluklar ve yüksek notlar ve bizi unutmamasına ve diğer Ayşenur'la bize gelmelerine ve iyi yolculuklara ve iyi dostlara... Tabii ki bu ve'li dilekler hepinizee... Herkese büyük sevgiler...
Karın beyazlığı onun saflığını temsil ederdi, değil mi? İnsan hiçbir şeyi unutmazdı. Ama alışırdı. Alışmalıydı.
Gözüme çarpan siyah noktaları ve miğdemde ki kaynamayı yok sayarak bardakta ki son içkiyi de yudumladım.
Burak'ın özel bir dolabı vardı ve içinde ithal ve kaliteli içkiler doluydu.
Evet sarhoş olmuştum!
"Ben babamın kızıydım ve hiçbir şeyden korkmazdım. Korksam bile kendimi frenlerdim. Öyle olmalıydı. Uğur Barlas'ın kızı korkak olamazdı." Bacaklarımı kendime çekerek başımı koltuğa yasladım. "Annemin elinde oynadığı oyuncağıydım. O ne derse yapmak zorundaydım. Bazen bana bile yabancı geliyor. Gözlerinde an geliyor öyle bir bakış yakalıyorum ki, kendimi oraya ait hissedemiyorum."
Diğer sert acı içkilerin yanında malt bira mükemmel bir seçenek gibi geliyordu. Açtığım cam şişe birayı diktim.
Burak elinde tuttuğu pahalı viskiyi dikkatle elindeki bardağa boşalttı. Onun sarhoş olmadığının pekala farkındaydım.
"Kendini gizleyince daha mı güçlü oluyorsun? Yada korkusuz? Eğer öyleyse deneyeceğim."diyerek anlamsız bir kahkaha attım.
Miğdem ağzımdaydı ama umrumda değildi. Kaşları çatarak bacaklarını uzattı. Elindeki bardağı ustalıkla çevirerek boş gözlerini üzerime dikti.
"Babana karşı öfkelisin ama ona hiçbir şey yapmıyorsun. Annenin ölümüyle onu suçluyorsun. Tüm duygularını toprak altına aldığın onların yok olduğu anlamına gelmiyor. Ben hissediyorum Burak. İçindeki acıyı hissediyorum. Sana fazla yaklaşınca aldığım nefeste bile acının kırıntıları genzime saplanıyor. Burak sen patlamanın eşiğindesin. O patlamadan sonra ortada sen diye bir şey kalmayacak. Patlama seni yıkıp kül edecek."
Ruhsuzca gülmüştü.
"Benim acılarımdan önce kendi acılarına çözüm bulmalısın." Göz kapaklarımda iğneler vardı ve her göz kırptığımda batıyorlardı.
"Çözüm bulmak istemiyorum. Ölmek istiyorum. Karanlığın kendisi olmak istiyorum. Korkan değil de korkulan olmak istiyorum." Dudakları yukarıya kıvrılsada gözleri acıyla yanmıştı.
Yerde emekleyerek bacaklarının arasına girdim. Ellerim yüzüne dokunurken kalbim yara bere içinde kalmıştı.
Dizlerimin üstünde açtığı bacaklarının arasına tam önündeydim. Yüz yüze gelmek için dizlerimin üzerinde yükselmem gerekmişti.
Baş parmağımla yeni çıkan sakallarına dokundum. Yüzü gerilmişti. Bunu ayıkken asla yapamazdım.
"Yanına al beni. Yanında olmak istiyorum. En azından senin için bir şeyler yapmak istiyorum." Gözümden kayan bir damla eline düşmüştü.
AĞLAMAKTAN KORKAN BİRİYDİM!
Ama şu an utanmadan onun karşısında ağlıyordum.
Şaşırmıştı.
Güçlü bir kızın kapısını çalmış ve içerideki karanlığa dahil olmuştu.
Yada güçsüz..
"Eğer kendini iyileştirirsen, bunu başarırsan yanımda, kafese girmene izin vereceğim." Bir umut.
Dudaklarım kıvrılmıştı. Burak ellerini sırtıma yerleştirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk'ın Kalpteki Yeri & CEHENNEM
RomanceOna bakmak cehennem alevlerine bakmak gibiydi. Ona bakmak cennette yanmak gibiydi. Ona bakmak ölümle yaşam arasında kalmak gibiydi. Ona bakmak ölüyken nefes almak gibiydi. Ona bakmak karanlıktaki karanlık gibiydi. Ona bakmak... Kurtuluşa bakmak gibi...
