chapter 8

32 4 0
                                    

"Ποιός είναι ο Άρης Βασω;" Την ξανά ρωταω μιας και δεν πηρα απαντηση την πρωτη φορα.

"Ειναι... Ειναι αυτος που σου έλεγα... Με την κοκκινη την μπλούζα. "
"Νομιζα οτι τον ηξερες. Σε πιασε απ το μπράτσο και νόμιζα ότι τον γνωρισες"

Ωστε αυτος ειναι ο Αρης;

"Οχι δεν τον ηξερα. Αλλα τώρα τον εμαθα" Ειπα. Ενιωθα έναν δυνατο πονο όση ωρα μιλουσα.

"Γαμωτο εχει γινει μωβ" Ειπα μεσα απ τα δοντια μου.

Ανεβηκα τις σκαλες και κατευθυνομουν προς το γράφειο των καθηγητων. Κοντοσταθηκα όμως γιατί ακουγα φωνες μεσα απο το γραφείο του διευθυντή. Πάλι με καποιον θα μαλωνει.

"Εμ.. Κυρια συγγνώμη που σας ενοχλώ... Εε.. Μήπως θα μπορουσατε να μου δώσετε δυο παγακια;"

"Ναι κοριτσι μου περιμενε μισο λεπτο. " Είπε και πηγε στην μερια που εχουν τις καφετιερες.

"ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ! ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟΒΟΛΗ!"

"Τι εκανα παλι;" Οχι ρε γαμωτο νομίζω την ξερω αυτη την φωνη.

"Ξέρεις πολυ καλα τι εκανες" Είπε και του έκλεισε την πορτα στα μουτρα.

Εκεινος κοπάνησε με δύναμη την βιβλιοθήκη.

"ΓΑΜΩΩ!!" φωναξε .

"Ορίστε γλυκια μου" Η φωνη της καθηγητριας με εβγαλε απ τις σκέψεις μου.

Ένιωθα τα ματια του πανω μου. Γυρισα να τον κοιτάξω και οι ματιες μας κλείδωσαν. Μονο που. Δεν ξερω γιατι αλλα τωρα σαν να ηρεμησε κάπως.

Γυρισα το κεφάλι μου και προχώρησα προς την πορτα.

"Ευχαριστώ για τον παγο" Ειπα στην κυρια και εφυγα ξανά προς τις τουαλέτες.

"Συγγνώμη" Τον ακουσα να λεει και αμέσως γυρισα πισω.

"Ειναι ενταξει. " Του ειπα και προσπαθησα να το αποφυγω.

"Δεν έπρεπε να σε αρπάξω ετσι, ουτε να σου μιλησω ετσι, λάθος μου" Είπε και φαίνονταν πραγματικά να το έχει μετανιώσει.

Παλι καλα καταλαβε οτι εκανε μαλακια.

"Δεκτο" Του απαντάω και του χαμογελάω άχνα.

"Μπορω;" Είπε και μου εκανε νόημα να σηκώσει το μανικι.

Οχι όχι όχι δεν θελω να δει το χερι μου.

"Εε δεν είναι κατ-"
Πριν προλαβω να τελειώσω τι ηθελα να πω είχε ηδη αρπάξει το χέρι μου. Σηκωσε το μανικι και έσμιξε τα χειλη του.

deserved betterDove le storie prendono vita. Scoprilo ora