Ένα δυνατο μπαμ ακουστηκε και σήκωσα τρομαγμένη το κεφάλι μου.
Ευτυχώς που έφυγε δεν ηθελα αλλο να με βλεπει σε αυτη την κατάσταση.
Σκουπισα το στομα μου και τα δάκρυα μου και σηκωθηκα αργα απ το πατωμα.
Ενιωσα ένα κάψιμο στο στομάχι και απ τον φοβο μου ξαναδιπλωθηκα στα δυο.
"Αλεξ;;"
Γαμωτο γαμωτο! με ολα αυτα που εγιναν στην ταξη ξεχασα την Αννα!
"Εδώ ειμαι Άννα. " Της ειπα χωρις να ανοίξω την πόρτα.
"Ρε μαλακα πας καλα γαμωτο!; Ξερεις ποσο ανησυχησα;"
"Ειμαι καλα μην αγχώνεσαι απλα θα κατσω να κανω κανα τσιγαρο εδώ και μετα θα παω σπιτι."
"Τι να σου πω ρε οτι θες. Να ξερεις οτι αυριο εχω μερικες ερωτησεις να σου κανω"
Δεν μίλησα. Απλα ακουγα τα βηματα της να απομακρυνονται.
Με οτι δυναμη μου απέμεινε μαζέψα τα πραγματα μου απ το πατωμα.
Ξεκλειδωσα την τουαλετα και προχωρησα προς τον διάδρομο αγνοώντας τις ερωτήσεις των καθηγητών.
Βγηκα έξω στην αυλη και όταν με χτυπησε το φως του ηλιου τα ματια μου δακρυσαν για μια στιγμή.
Περπατησα γρήγορα προς την εξώπορτα.
Με την ακρη του ματιου μου εβλεπα τον Αγγελο τον Αρη και αλλους δυο να με κοιτανε με ένα βλέμα που δεν μπορώ να προσδιορισω. Όμως ολο αυτο με τρόμαζε. Εσυρα την καγκελοπορτα και βγηκα έξω. Καθισα λιγα μετρα παρακάτω σε ένα ας το πουμε παρκακι.
Εβγαλα ένα τσιγάρο και το στηριξα στα χειλη μου. Κλωτσησα ένα πετραδακι και τοτε από τα δεξια μου ακουστηκαν γελια.
Γυρισα και ειδα ενα ζευγαράκι. Κοντοσταθηκα στην εικονα τους και χωρις να το καταλαβω χαμογελασα αχνα ενώ μου ξεφυγει το εκατομμύριοστο δακρυ για σήμερα.
"Αλεξια;"
Στο ακουσμα της φωνής του εκλεισα στιγμιαία τα μάτια μου.
"Αλεξια μπορώ να καθισω;"
"Μπορεις"
Τραβηξα την τσαντα μου στα αριστερά και καθισε διπλα μου. Υπερβολικά διπλα μου.
"Ηρεμησε. Κανεις σαν να ειμαι κανας ανωμαλος"
"Σ-Συγγνωμη"
ΓΑΜΩ ΓΙΑΤΙ ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ;
"Μην ζητας συγγνώμη."
"Για την ακρίβεια... Εγώ συγγνώμη... Δεν επρεπε να σου κοπανήσω την πορτα στα μουτρα με συγχωρεις. "
"Δεν πειράζει."
"Λοιπόν;"
"Άρη. Θέλω να σε ρωτησω κατι. Και θελω μια ειλικρινή απάντηση"
Εκεινος εγνεψε.
"Γιατί ασχολείσαι τοσο μαζι μου; Και επίσης οι φιλοι σου γιατί με κοιτουσαν ετσι πριν;"
Τον παρακολουθουσα σκαλωμενο. Λες και καποιος τον αποστόμωσε για τα καλα.
Τα δάκρυα μου συνεχιζαν να τρεχουν και εγώ αναζητουσα μια απάντηση.
"Εεε... Αλεξια εγώ απλά"
"Άρη... Φοβάμαι οτι κατι κακο θα μου κάνουν"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
deserved better
Genç Kurgu⚠️TW⚠️ το συγκεκριμένο βιβλίο έχει αναφορες σε σκοτεινά θεματα τα οποία ενδεχομένως να ενοχλήσουν κάποιους αναγνώστες (απο βία σωματική και λεκτική, διατροφικές διαταραχες έως και περιστατικά σχολικού εκφοβισμού) τα οποία ειναι διατυπωμένα με γραφικ...
