ตำนานหวงหลง (ตัวอย่าง)

บทนำ

เม็ดฝนกระทบหลังคาดังสนั่นราวกับลูกเห็บตก เนื่องจากสภาพผุพังของไม้ หยาดน้ำไหลรั่วตกลงตามรู เด็กหญิงตัวน้อยรีบแต่งตัว เพราะร่างเปียกปอนแต่แรกจึงมิได้สนใจน้ำรั่ว นางผลัดเปลี่ยนอาภรณ์จากไหมทอชั้นสูงเป็นชุดผ้าฝ้ายซอมซ่อ ทั้งยังเปรอะเลือดสดสีแดงฉาน เมื่อเสร็จแล้วก็เดินออกมาพร้อมกับถือชุดตัวเก่าในมือ กลิ่นโลหิตบนเสื้อผ้าแรงจนนางแทบกลั้นหายใจไม่อยู่ น้ำตาหลั่งออกมาอย่างอดทนอดกลั้น นั่นเป็นเพราะเสื้อผ้าชิ้นนี้มาจากศพ

บุรุษที่อยู่ด้านนอกยืนกำกระบี่ท่ามกลางสายฝน ศีรษะของเขาแหงนมองขึ้นท้องฟ้า ใบหน้าอาบน้ำสวรรค์จนเปียกชุ่มเหมือนต้องการตัดพ้อกับเบื้องบน แต่นางมิอาจเข้าใจได้มากกว่านี้

"เผิงหลิง" นางเรียกเขาเสียงแหบแห้ง ก้อนสะอื้นจุกอยู่ในคอมิอาจดันลงไปได้ รอบกายองครักษ์หนุ่มมีแต่ศพ สองร่างไร้วิญญาณหน้าประตูทางเข้าเป็นเจ้าของกระท่อม ทั้งสองนอนจมกองเลือดทั้งที่มือยังจับอาวุธ อีกห้าศพคือกลุ่มโฉดชั่วที่ไล่ฆ่านาง ทั้งยังไม่เว้นแม้แต่ผู้บริสุทธิ์ ส่วนศพเด็กผู้หญิงนอนอยู่หน้าเพิงข้างหน้า หลังคาคุ้มกันน้ำฝนได้พอดี มีเสื้อคลุมของเผิงหลิงปิดมิให้อุจาดเพราะนางหาได้สวมเสื้อผ้าไม่

"ท่านหญิง" เขายื่นมือมา นางจึงส่งชุดของตัวเองให้ "ท่านหญิงหันไปก่อนขอรับ"

นางทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อฝนตกมีลมพายุ อากาศหนาวเย็นนัก เสื้อผ้าที่นางสวมใส่บางเหลือเกิน นางพยายามกลั้นสะอื้น เมื่อไรจะได้เจอบิดาและมารดาอีกครา เหตุใดคนผู้นั้นถึงส่งคนมาสังหารนาง เขาถูกบิดาจับกุมไปแล้วมิใช่หรือ แล้วเฟิ่งซิ่วเล่า นางเป็นอย่างไรบ้าง นางกำนัลบอกให้เผิงหลิงอุ้มนางหนีมา แล้วนางเล่า จะยังมีชีวิตอยู่หรือ ยิ่งคิดก็ยิ่งตัวสั่น ริมฝีปากของเด็กน้อยสั่นระริก

หวังหย่งหวงไม่อยากทนอยู่ในสภาพเช่นนี้อีก จึงถามเป็นเชิงเร่งองครักษ์คนสนิท "เผิงหลิง เสร็จแล้วหรือยัง"