ตำนานหวงหลง (ตัวอย่าง)

9. สิ้นลายพยัคฆ์

"เป็นความจริง ข้ามิได้โกหกเสด็จพี่ ก่อนเหยียนจื้อจะสิ้นใจได้หลุดปากว่าต้าเฉิงจะเสื่อมลง ข้าเห็นว่าหากให้หย่งเจี้ยนครองบัลลังก์ต่อจากท่านก็เท่ากับว่าข้าทรยศต่อราชวงศ์"

องค์จักรพรรดิแห่งต้าเฉิงตบโต๊ะดังสนั่น "เจ้าเคยฉลาดปราดเปรื่อง หูตากว้างไกลละเอียดรอบคอบ เหยียนจื้อบอกว่าต้าเฉิงจะเสื่อมลงแต่มิได้บอกว่าจะล่มสลาย เช่นนั้นให้ข้าบอกเจ้าดีหรือไม่ว่าราชวงศ์จะเสื่อมก็มาจากความหลงมัวเมาในอิสตรีของเจ้า! มันก็แค่ข้ออ้างที่จะให้ตัวเองขึ้นครองบัลลังก์ เมื่อก่อนเจ้าไม่ต้องการมันก็ไม่สนใจ แต่พอมู่ซื่อกระสันอยากเป็นมารดาแผ่นดิน เจ้าก็หลงลืมคำสาบาน กระเหี้ยนกระหือรือจะเอามันให้ได้ หากให้ข้าบอกว่าผิดหวังในตัวเจ้าก็คงบอกได้ว่าข้าโกหก เพราะมันยิ่งกว่าผิดหวังเสียอีก!"

หลังจากระบายความอัดอั้นระคนเจ็บแค้น จักรพรรดิแห่งต้าเฉิงถึงกับพระวรกายสั่นสะท้าน

"เสด็จพ่อ!" หวังหย่งเจี้ยนเข้าไปประคองบิดาที่ไอเหมือนจะขาดใจ ภายในคุกเย็นกว่าด้านนอก แสงเทียนตามผนังหาได้ช่วยคลายหนาวไม่ แม้บิดาของเขาจะสวมอาภรณ์หนาหลายชั้นก็ยังพ่ายแพ้ให้แก่อากาศ อาจเป็นเพราะสุขภาพที่ย่ำแย่มาหลายปีจึงอ่อนแอนัก ทั้งจิตใจเปราะบางเมื่อต้องมาสอบสวนน้องชายร่วมอุทร บัดนี้หวังอี้ถูกปลดจากตำแหน่งฉินหวางกลายเป็นเพียงนักโทษคดีร้ายแรง เนื้อตัวสวมเพียงกางเกง ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามเนื้องดงามแม้อยู่ในสภาพน่าอดสู แขนสองข้างถูกล่ามไว้ติดกับฝาผนัง ขาสองข้างงอและถูกตีตรวนแน่นหนา อย่างไรก็ตาม ยังคงไม่มีบาดแผลเฆี่ยนตีปรากฏให้เห็น

"เสด็จพี่ ข้ามิได้คิดเองเออเอง ท่านฟังข้าให้จบเถิด เหยียนจื้อกล่าวว่าโอรสของท่านคือคนสุดท้าย เขายังให้หนทางแก้คือสลับลำดับเสียมิให้หย่งเจี้ยนขึ้น หากข้ามีบุตรก็สืบต้าเฉิงต่อไปได้ อนิจจังโชคชะตามิอาจฝืน บุตรชายคนแรกของข้าสุขภาพอ่อนแอ เห็นได้ชัดว่าสวรรค์เหมือนเตือนข้าอยู่กลาย ๆ อย่างไรก็ตาม เพื่อต้าเฉิง ข้าจึงพยายามฝืนลิขิตสวรรค์ เสด็จพี่ ที่ข้าต้องทำแบบนี้เพราะถ้าข้าพูดให้ท่านฟัง ท่านจะฟังหรือ ถ้าข้าบอกหย่งเจี้ยนให้สละบัลลังก์แล้วให้อาผู้นี้ขึ้นแทน เขาจะทำหรือ หือ หย่งเจี้ยน เจ้าจะทำหรือ"