- tulipanes amarillos

5

Güzel kız yattığı yataktan yavaşça kalktı. Kabusları onu uyutmamıştı yine. Her gece yaşıyordu bunu. Her gece farklı bir dünya, farklı bir endişe, farklı bir korku... Ve bu kabuslar gittikçe kötüleşiyordu. Eskiden ufak korkulardı fakat şuan eskiden yaşadığı kötü şeyler aklını doldurup gecelerini karartıyordu. Buna engel olamıyordu. Engel olamayacağını da kabullenmişti artık.

Odadan çıktı ve birkaç ışık yanan hastane koridorunda yürümeye başladı. Yine oraya gidiyordu. O ağacın dibinde sevgilisiyle konuşmaya gidiyordu. Bunu hastanede kaldığı 3 ay boyunca yapmıştı ve yapmaya devam edecekti. Gökyüzünde parlayan yıldızlara bakacaktı. Çimenlere uzanıp sevgilisini hayal edecekti ve yine orada uykuya dalacaktı.

Büyük çınar ağacının altına geldi ve bağdaş kurarak oturdu. Üstünde hastane önlüğü vardı. Havanın soğuk olmasına rağmen dışarıya böyle çıkmıştı. "Yanımda olsaydı çok kızardı" diye geçirdi içinden. Roseanne Park acı çekiyordu. Fazlasıyla canı yanıyordu. Bu hisse bayadır katlanıyordu fakat yüreğindeki ağırlık günden güne artıyordu. Buna daha ne kadar dayanabilirdi o bile bilmiyordu.

"Keşke şuan seninle tekrar burada olabilsek."

"Bunu senden daha çok istediğime eminim. Fakat senin de istediğine eminim."

Roseanne'nin kalp yetmezliği vardı.

Beş yaşında bir parkta salıncağa delicesine koşarken bayılması ile anlaşıldı her şey. Acilen hastaneye gittiler. Nabız yoktu ve bu ailesini çok endişelendirmişti. Nabız olmamasının normal bir şey olmadığı belliydi ve bu yüzden çeşitli testler yaptılar. O gün ise Roseanne'nin beş yaşında, kalp yetmezliği olan bir çocuk olduğu anlaşıldı.

Ondan sonrası ise cihazlara bağlı bir şekilde geçti. 15 yaşına kadar cihazlara bağlı yaşayan Roseanne, özgür ruhlu biri olduğu için bu hastane hayatına daha fazla dayanamadı. Annesi ve babasının yarım saatliğine eve gittiği bir gece kimseye farkettirmeden odasından çıktı. Hemşirelerin dinlenme odasının önünden geçerken çok dikkatli davrandı. Odanın önünden geçtikten sonra hızlıca koşmaya başladı. Yarısı yanan koridor ışıkları bulanıktı. Roseanne'nin nefesi daralmaya başladı fakat bu onu durduramadı. Hastanenin kapısına geldiğinde kendini dışarı attı ve görünmeyen bir noktada nefesini düzene sokmaya çalıştı. Bir bank buldu ve orada oturmaya başladı.