- tulipanes amarillos

Yağmur yağar, sere serpe...

Bölüm adı benim için çok değerli.
başladığınızda ne ile bağlantılı olduğunu anlayacaksınız.
İyi okumalar...

___________________

- FLASHBACK -

Roseanne için sıradan bir gün değildi. Bugün ilaçlarını kullanmadığı, kimse görmeden çöpe attığı öğrenilmişti. Aklından Jimin mi söyledi diye geçirse de sonrasında annesini ve babasını bile tanımadığı aklına geldi. Fakat kimse söylemese bile Roseanne'nin durumundan anlaşılırdı bir şeylerin ters gittiği. Eskisinden daha kötü haldeydi. İleriye gittikçe iyileşmiyor, çok daha fazla batıyordu.

"Chae, bu tedaviyi niye istemiyorsun?! Hastalığın gittikçe kötüleşiyor. İlaçları reddetmen hayatından bir günü daha çöpe atman demek. Bunu seninle en başında konuşmuştuk. Geçen ay 16 yaşına girdin. Artık bir genç kız oldun. Okuluna devam ettiğinde sana ne derler tahmin edebiliyor musun?!"

Güzel kız sakince annesine bakmaya devam etti. Anlamıyordu. Annesi, kızını hiç anlamıyordu. Ona baktığını fark eden annesi Roseanne'nin yanına oturdu. Konuşmasına devam etti.

"Chae, ne kadar zorlandığını biliyorum. O ilaçları alırken oluşan yüz ifadeni gördüğümde canının acısını bile hissediyorum. İnan ki bende çok üzülüyorum. Bebekliğinden beri baban ve ben iyiliğin için uğraşıyoruz. Fakat sen tüm iyiliklerimizi geri çevirmeye başladın. Neden izin vermiyorsun? Neden sana yardım etmemize müsade etmiyorsun Chae?"

Roseanne bakışlarını kucağına indirdi. İkisi de bu hikayenin sonunu biliyordu. Bunu bilmek ne kadar canını acıtsa da sesli dile getirmekten nefret ediyordu. Bakışlarını annesine çevirmeden konuşmaya başladı.

"Anne..."

Ağlıyordu. Acısının dinmeyeceğini bile bile ağlıyordu.

"Bunun sonunun hep aynı kalacağını biliyorsun."

Gözyaşlarını sildi ve devam etti.