- tulipanes amarillos

10

Günümüz
________________________

Roseanne soğuk bir günün sabahı erkenden uyandı. Hergün düzenli olarak ilaçlarını aldığı hemşireyi bir hastanın odasına giderken gördü ve önünü kesti.

"Bayan Kim, biraz konuşabilir miyiz?"

"Tabiki."

Bayan Kim ve Roseanne koridorda bulunan bekleme alanlarına geçtiler. Roseanne biraz bekledikten sonra konuşmaya başladı.

"Öncelikle umarım iyisinizdir. Sizi lafa tutmak istemiyorum fakat bir sorum olacaktı."

"İlaçların hakkında mı?"

"Hayır. Aslında tedavim hakkındaydı. Burada durmak istemiyorum. Durumumu en iyi siz biliyorsunuz, buna siz karar verebilirsiniz fakat beni burada tutacak hiçbir şey kalmadı. Annemlerin vefatını biliyorsunuz. Arkadaşlarım yurtdışında ve ben yirmili yaşlarımda hala bu hastaneye bağlıyım. Tedavime ara veremez miyiz?"

"Roseanne, sıkıldığını anlıyorum fakat dediğin gibi yirmili yaşlarındasın ve hastalığının ilerleyip ilerlemeyeceğini bu yıllarda göreceğiz. Tedavin gittikçe zorlaşıyor, zayıflıyorsun ve iştahın gidiyor ki bu vücudundan bile anlaşılıyor."

Bayan Kim son cümleyi kurduktan sonra Roseanne kendine göz gezdirdi. Zayıflamıştı. Eskisine göre çok zayıftı fakat kötü durduğunu düşünmüyordu. Her şey hastalığı yüzündendi çünkü Roseanne yemek yemeyi çok severdi. Ne olduysa aldığı ilaçlar yüzünden olmuştu.

"Çıkma şansım yok mu yani?"

"Maalesef ki bu yıl da buradasın."

Roseanne başını önüne eğdi ve düşünmeye başladı. Bunu istemiyordu. İstediği son şey bile değildi. Şuana kadar hayatını bomboş geçirmişti. Gezip görmek istediği çok yer vardı fakat hastalığı buna hep engel olmuştu. Artık bunun son bulmasını istiyordu. Artık bundan kurtulmak istiyordu.

Bu sıkıcı hayatı katlanılmazdı fakat hiç canına kastetmek istememişti veya bunu yapmaya çalışmamıştı. Çünkü Roseanne'ye göre hayat yaşamaya değerdi. O kendi hayatında ne kadar şanssız olsa da her zaman bir umut ışığı olduğuna inanmıştı. Zaman zaman bu ışık sönmeye yüz tutmuştu fakat Roseanne o ışığı tekrardan yakmayı hep başarmıştı. Bunun sonunda ne kadar zarar görse de hayata sıkı sıkı tutunmuştu.

"Peki Bayan Kim. Teşekkürler."

Roseanne oturduğu yerden kalkıp odasına geri döndü. Kendini tuvalete kilitledi ve gözleri dayanamayacak hale gelene kadar ağladı. Sonunda uyuya kaldığında kimsenin haberi yoktu. Büyük ihtimalle farkedilmemişti bile.
_____________________

Saatler sonra uyandığında yatağında açtı gözlerini. Hemşirelerin onu yatağına taşıdığını anladı ve endişelenmedi. Koluna yine adını dahi bilmediği serumlar, ilaçlar takılmıştı. Hiçbir tepki vermeden başını dışarıda yeni yağmaya başlayan yağmura çevirdi. Tepkisizce dışarıyı izlerken içeriye Bayan Kim girdi. Yatağın yanındaki sandalyeye oturdu ve Roseanne'ye baktı.

"Roseanne, bugün konuştuğumuz konu hakkında düşündüm de-"

"Beni ümitlendirmeyin Bayan Kim. Şahsen ben bu yalanlara inanmayı bırakalı neredeyse dört yıl oldu."

Bayan Kim'e bakmak yerine hala dışarıyı izliyordu. Göz teması kurarsa ağlardı. Tekrar ağlardı ve bunu bünyesi kaldıramazdı.

"Roseanne beni dinlemen gerek."

"Sizi dinlemek istemiyorum."

Kadının simsiyah gözlerine kararlılıkla baktı. Bu yalanlara ne kadar daha göz yumması gerekiyordu ki?

"Yine bana yurtdışında tedavi görmemi söyleyeceksiniz ve ikna etmeye çalışacaksınız. Fakat ben her zamanki gibi ikna olmayacağım. Sonunda ise hastaneden kaçacağım. Size olabilecekleri önceden söyleyeyim istedim."

Sözünü bitirdikten sonra samimiyetsizce gülümsedi. Herkesin anlamadığı tek şey vardı. Roseanne başka yerde tedaviye devam etmek istemiyordu. O direkt tedaviyi bırakmak istiyordu. Her şeyin sonu geldiyse ölecekti. Onu tedavinin kurtaramayacağını biliyordu. Artık kendi hayatı için çabalamaktan yorulmuştu.

Roseanne'nin Bayan kim'e karşı dediği şeyler doğru olduğu için kadın sesini çıkarmadan odadan çıktı. Hiçbir şey yapmak istemiyordu. Uyumayı düşündü. Kafasını yastığa koyduğu sırada aklına telefonu geldi. Eline aldı ve yazdığı tek kişi dışında birisine yazmaya karar verdi.

roseannepark: Lisa?

Umarım mesajlarım gidiyordur.

(İletildi)

Şuan neredesin, ne yapıyorsun bilmiyorum fakat artık sana ihtiyacım var. Yemin ederim ki dayanamıyorum Lili.

Lütfen yanıma gel.

(İletildi)
__________________________

Lalisa ve biraz öküzlükleri.
Ama her şey açıklığa kavuşacak, korkmayın.
💗🤍