SEVGİLİ KÜÇÜK

5.Bölüm

Bir çocuğa verilebilecek en güzel şey, iyi bir anne ve babadır...

Gerçekten de öyleydi sanırım , hayatım boyunca hep başkalarının  babalarına bakıp , neden diye soruyordum kendime.

Neden benim babam böyle değil ? Neden beni sevmiyor ? Ben ona ne yapmıştım?

Üniversiteye gelmeden önce ki okul hayatımda , hep evde zorbalık görmüştüm .

Akrabalarımın dedikleri de cabasıydı , "O kızdan bişey olmaz ." , "Kız dediğin gezmez." , "Sen kızsın otur evinde." , "Bunun sesi çok çıkıyor kesin sevgilisi falan vardır bunun."

İşin kötüsü her şekilde kendimi savunmayı bildiğim için ve onlara kendimi ezdirmediğim için bu sözlere maruz kalıyordum.

Ve maalesef hiçbirinde beni savunan bir annem , babam yoktu.

Benden bir yaş küçük erkek kardeşim her gece gezerken , "Erkek adam gezer karışmayın ." diyen akrabalarım , ben dışarıda bir saat arkadaşlarımla gezince , "Bu kız niye dışarda siz bunun iplerini sıkı tutun ." diyorlardı.

Ve maalesef onların yaptığı bu ayrımcılıkta , ne beni savunan bir anne, ne de bir babam vardı.

Aksine onlarda bunlara katılıyorlardı. Dışarıdan kolay gibi gelsede yıllarca bu ayrımcılığa maruz kalmış bir sürü kız çocuğu vardı.

Bana yıllarca şiddet uygulamış , beni hor görmüş , asla korumamış bir babam vardı..

Annem...

O ise çok farklı bir kadındı . Bazen bana çok iyiydi. Bazense düşmanıydım onun.

Bir söz duymuştum , "Anneler oğullarını her haliyle severler ama kızlarını onların istediği biri gibi olduklarında severler."diye

Gerçekten de öyleydi .

Yıllarca annemin yeğenlerini bile benden daha çok sevdiğini anlamıştım.

O beni sevmiyordu .

Şimdi bana gelip "Okulu bırakıp derhal Samsun'a dönüyorsun. Annen kansermiş , gelip ona bakıcaksın. Evi çekip çeviriceksin . Kardeşinle , benmi uğraşıcam ev işleriyle? " diyen bir babam vardı.

Yıllarca hayalini kurduğum , onlardan , onların çevresinden kurtulmak için didinip durduğum hayallerimi yine onlar için  bırakıcak mıydım?

.

Okulun bahçesinde kitap okuyordum . Hava bugün biraz soğuktu , o yüzden, genelde herkes kantindeydi .

Çimenlerin üstüne serdiğim örtüye oturmuş , elimde bin kere okusam da anlamadığım cümleleri tekrar tekrar okuyordum .

Bugün yine okula çok erken gelmiştim.

Ne zaman moralim bozuk olsa uyuyamıyordum.

Elimde ki kitabın kapağını sinirle kapatıp , sesli bir şekilde ofladım.

"Kitaplara hassas davranmalısın."

Kafamı çevirdiğimde yanımda bağdaş kurmuş bir şekilde oturan onu gördüm.

Üstüne giydiği yosun yeşili sweetshirt beyaz tenine çok yakışmıştı.

"Beni her seferinde bakışlarınla taciz ediyorsun . Korkmaya başladım küçük." alayla gülümseyerek gözlerime bakarak söylediği cümleler sayesinde utançtan kıpkırmızı olmuştum!