Esmer prens sarayın bahçesinde ilerliyordu.
Her zamanki ellerini arkada birleştirmiş ve düşünür halindeydi.
Göletin yanına varmadan önce uzaktan baktı.
Su,göletin çevresindeki küçük ağaçlar sebebiyle yeşildi.
Adım atmaya devam ederken ayağının altında bir şey hissetti.
Başını ayaklarına indirdi ve sonra da ayağını kaldırdı.
Pembe hatta biraz da eflatuna çalan bir kumaş parçasına basmıştı.
Ne olduğunu düşünerek eğildi ve eline aldı.
Bir yerine iki kumaş parçası vardı.
Elleriyle iki yana açtı.Hanbokun altı ve üstüydü.
Kime ait olduğunu da merak ettiği için çevresine bakınmaya başladı.
Saraydan ses çıkmıyordu.Sanki saray ölmüş gibiydi.
Derin bir nefes aldı.
Bu yalnızlık hissi...Garipti.
Tekrar çevreyi kolaçan etti ve ilerdeki
göletin yanındaki büyük ağacın hışırtısını duydu.
Sonra da yere bırakılan beyaz kumaşı.
Elindekilerle ağacın yanına ilerlemeye başladı.
Gerçekten de sarayın bahçesindeki tek ses kuşların ötmesi ve
arada esen rüzgar yüzünden yaprakların oynamasıydı.
Ağaca ulaştı ve yere bırakılan kumaş parçalarını gördü.
Önce elindeki hanboku yere bıraktı ve sonra da çimendeki
beyaz şeyi eline alıp havaya kaldırdı.
İçliğin üstü ve altıydı.
Şaşırarak içliği yere bıraktı.
Kime ait olduğunu neden bu kadar merak ediyordu ki?
Çevresine baktı.
Gölette bir hareket yoktu.
Küçük göletin üstündeki köprüde de kimse yoktu.
Birden bir rüzgar esti.
Hışırtı sesleri artarken sudaki dalgalanmayı fark etti.
Suyun oynayışını görmüşken bakış açısına o büyük ağaç girdi.
Ve ağacın dalındaki beyaz şey.
Şeyler.
Hızla arkasına döndü ve kafasını kaldırarak ağaca baktı.
Kaşlarını çattı.
Şaşırmıştı.
Kölesi,ağacın dalında oturuyordu.
