Asi

🎲 Unutkanlık

Nefes nefese kalarak yatakta doğruldum. Bir kaç gündür üst üste yaşadığım nefes sıkışıklığı ve kabuslar bu durumu gösteriyordu.

Gözlerimi etrafta gezdirdim. Kendi odamdaydım. Çekmeceyi açıp içinden ilacı alıp ağzıma attım. Komidinin üstünde olan sulukdan su içtim. Sırtımı yatak başlığına yasladım. Uyumak bile yoruyordu.

Ayağa kalktım ve odadan çıkmak için hareketlendim. Kapıyı açıp tam çıkacakken kafamı çarptığım ile geriledim. Kafamı kaldırdığım da çarptığım şeyin bir beden olduğunu anladım. Bu bedenin sahibi ise Enver abimdi. Gülümseyerek selam verip aşşağı indim. Herkes koltukta oturuyordu.

Babam dışında tabi.

Yanlarına doğru yürüdüğüm de hepsi endişe ile bana baktılar. Bir şey olduğunu zannettim. Arkadan yürüyerek tekli koltuğa oturdum. Hepsi beni süzüyordu.

"İyi misin?" Gelen ses ile solumda döndüm. Ata abim soran yüz ifadesi ile bana bakıyordu.

Neden iyi misin dedi ki?

"İyiyim." Diyerek cevap verdim.

Asaf abim ise Ata abimin konuşmasına izin vermeden söze atladı.

"Dün ne olduğunu tam anlatır mısın?"

Kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Dün bir şey mi oldu?" Hepsi bir anda birbirine baktı.

Efe abim Ata abime döndü.

"Şaka mı yapıyor Asi?"

Bence bunlar bana şaka yapıyor. Dün sadece uyudum. Yanlış bir şey yaptığımı hatırlamıyorum.