Kadınların hiçbirinin üzerinde kıyafet yoktu,hepsi çıplaktı.Bazılarının vücutlarında kanlar akıyordu hâlâ.Gözyaşları yüzlerindeki kanları ıslatırken kurumuştu.
Gözüme hemen sağ tarafımdaki yanan ateş çarpmıştı.Etrafa iğrenç bir koku yayılıyordu.Mide...
Sonunda aylardır hazırlandığım belki de kaderimi değiştiricek sınava girip çıkmıştım.Ahmet yeni ehliyet almıştı arabasıyla beni almaya gelmek için çok ısrar etmesinden dolayı kabul etmiştim.
Arabanın içinden bana el sallayan Ahmet'i görünce adımlarımı mavi arabanın olduğu tarafa doğru atmaya başlamıştım,hızlıca arabaya binip sesli bir "Oh be sonunda!"deyince Ahmet gülerek "Ne o yenge baya rahatlamış gibisin."
"Aylarca sınava çalışınca öyle oluyor Ahmet ayrıca sana kaç defa bana yenge deme dedim bilmiyorum."deyip gülümsemiştim.
Yüzü bir anda ciddiyete bürünmüştü"Abimin yüzünü güldüren onu bize getiren kadın olduğun için bizim nazarımızda çok değerlisin Sehra."deyip arabayı sürmeye başlamıştı ,bir anda böyle demesi üzerine bir şey diyememiştim.
Ben mi İbrahim'e yardım etmişim yoksa İbrahim mi beni o cehennemden kurtarmıştı...
28 NİSAN 2011
Gece kitap okurken uyuyakalmıştım.Kapının ısrarla tıklanması üzerine kalkıp kapıyı açınca karşımda elinde laptopla duran İbrahim heyecanla "Sınav yerleştirmeleri bugün açıklanacak!"dediğinde kalbim hafif bir endişe ve bayağı bir heyecanla atmaya başlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Laptobun ekranında yazan yazıyı görünce anlık bir duraksamıştım,elimi kalbime götürüp İbrahim'e dönerek"Doğru okuyorum değil mi?"demiştim tepkisiz bir şekilde.
İbrahim gülerek"Milli Savunma Üniversitesi,gayet doğru okuyorsun."dediğinde büyük bir soğukkanlılıkla "Hedefime bir adım daha yaklaştım desene."derken benim bu tavrıma karşılık İbrahim "Gören de ben kazandım sanacak,sınavı kazanıp askeri üniversiteye giden sensin Sehra."deyince hafifçe gülümseyerek "Teşekkür ederim, yardımların için..."sözümü keserek "Sen yeter ki mutlu ol."deyip elindeki laptobu kenara bırakıp bana sarılmaya başlamıştı.
Ailemin intikamını almadan mutlu olmak istemiyordum,o yüzden kendimi olabildiğince İbrahim'i düşünmekten men etmiştim.Başlarda İbrahim'i seversem belki onun sevgisi içimdeki intikam duygusunu söndürür diye düşünmüştüm lakin yapamıyordum ,olmuyordu.
Bize bunları yaşatanlara karşı nefretim İbrahim'in sevgisinin önüne geçiyordu,İbrahim benim için çok farklı bir yerdeydi lakin onu kalbimin o sınırları içine bir türlü alamamıştım belki de onu incitmekten korkuyordum belki de...
Daha fazla belkileri düşündürerek kafamı karıştırmak istemiyordum,şu an hayatta yaşamamın amacı tüm çabalarım alacağım intikam içindi.
BİR YIL SONRA
15 KASIM 2012
Üniversite için kampüste kalıyordum,bir yıl olmuştu lakin bir tane bile arkadaş edinmemiştim.Üniversite de bana soğuk davrandığım için Poyraz demeye başlamışlardı. İbrahimle yüz yüze ayda bir kere ya görüşüyorduk ya görüşmüyorduk,görmek için ne kadar ısrar etse de onu kendimden uzaklaştırmam gerekiyordu kalbimde en ufak bir sevgi kırıntısı bile kalmaması için.
