Geçmişin Yabancıları

Bölüm: 2 Zorluğun İstilası

08.01.2023

  "Geç kalacağız farkında mısın?" Dedi abim Baran. "Elbette farkındayım." diyerek cevap verdim. "O halde acele et."

"Niye?" Ukala bir tavır vardı üzerimde çünkü bazen umursamak istemiyordum hiçbir şeyi. Bazen çoğu kişi 'Sen daha büyümemişsin. Ergen gibi davranıyorsun.' diyorlar. Belki de haklılar. İçimde bir yerlerde bir çocuk var ve büyümemiş. Olamaz mı? Belki de büyümek istemiyorumdur. Belki de çocukluğum yok sayılmıştır ve hayata bu şekilde tutunuyorumdur. Büyümeyerek...

"Senin canın mı sıkkın?" Kaygılı gözleri beni izliyordu. "Belki" dedim. Belki de sıkkındır.

"Bir şey mi oldu?" "Geçmiş.. Geçmiş takılıyor kafama. Unutmam takılıyor. Annattıklarınız. Tuhaf. Hiçbir şey hatırlamıyorum ki garip olan bu." şaşkın yüz ifademle baktım abime.
"Aris zor bir dönem geçirdin hepimiz farkındayız. Ama eskide kaldı. Çok eskide. Psikolok tedavisine devam mı etsen acaba?"
"Hayır." Cevabım kesin ve netti. Bir daha ilaç falan içemezdim. Beynimi bulandırıyorlardı, düşünemiyordum.

Abim gelen telefonu arabanın hoparlörüne bağlarken arayan biricik kardeşimdi "Napıyorsun Batu. Okuldan almaya geldik. Aşağıdayız." dedim.

Üniversitenin açık otoparkına arabamı park ettikten sonra kısa süre de kardeşimi bekledik.
Sonunda arkadaşlarından ayrılabilen Batu yanımıza geldi. Kısa bir selamlaşmanın ardından yola çıktık.

Babadan kalan bir miktar parayla kurduğum holdingin bulunduğu gökdelene vardığımızda arabayı görevlilere teslim ettik ve asistanım ile beraber üst kata çıkmak için asansöre bindik.

Asistanım Alin "Toplantı 5 dk sonra başlayacak. Evrakların hepsi tamamdır. Yeni gelen evrakları 6 numaralı ofisine bıraktım. Onları da imzalamanız gerekiyor. Kahve ister misiniz? Yorgun gördüm sizi."
"Çok iyi olur be Alin."

Başımı olumlu biçimde salladı.
"He bu arada Batu için bir asistana ihtiyacımız var. Seniyi birini bulur musun sana zahmet?" Başını tekrardan salladı. Ardından koridor ayrımına geldik
"Hadi kolaylıkla." Dedim ve gülümsedim. Alin de gülümsedikten sonra hızlı adımlarla koridordan çıktı.

Ofisime geçtiğimde çantamı çıkarıp askılığa astım. Masaya oturdum ve evrakları incelerken az önce getirilen kahvemin keyfini çıkarıyordum. Evraklar istediğim düzende ve olması gerektiği gibi hazırlanmıştı. Hepsini imzalayarak onayladığım dakika kapı çalındı. Ve içeri abim girdi ve asistanı dışarda bekledi.

    Abim "Gitmiyor muyuz?" "Her zaman dakika farkıyla geç gelmek işe yarar. İnsanlara sınırlı zaman da olsa hazırlanma, toparlanma süresi tanır." Konu işe gelince hepimiz oldukça ciddi insanlara bürünüyorduk. Yaptığımız iş ne kolaydı ne de güvenceliği vardı. Ne zaman ne olacağı meçhuldu.

Toplantı salonuna yürüdüğümüz esnada bizden önce Batu girdi. Herkes ayağa kalkıp  kardeşimi selamladıktan sonra toplantı salonuna abimle biz geçtik. Abim masanın bir ucuna ben ise diğer ucuna geçmiştik. Batu ise benim hemen yanımda oturuyordu.

Taner Bey "Öncelikle hoşgeldiniz. Mühim konuya geçmeden önce bakış açımı sizlerle paylaşmak hoş görülür mü?" Ona gereken izni verdiğimde Taner denen gerizekalı
"Son yapılan suikast operasyonu V17'de banka hesaplarına yüklenen para miktarı oldukça fazla olmasının yanı sıra taksitle de yüklenmemiş. Bunun üzerine çok dikkat çektiğimizi düşünüyorum."

"Taner emin ol devlet bunu halledecektir. Biliyorum güvenlik işlerinde özel şirkete devlet güvenmeyecektir, bu nedenle güven de kırmak istemiyorsum ancak o paranıb tek seferde geçmesi gerekiyordu. Çok merak ediyorsan sana daha sonra nedenini açıklyabilirim."  Taner bana garipçe baktı ona imayla baktığımda gözlerini kaçırmak dışında yapabileceği bir şeyi de yoktu zavallı adamcağızın. Mahçup olmuştu çünkü sesi karşında fazlasıyla sertti.