Geçmişin Yabancıları

Bölüm: 5 Yetimhane Kaçkınları

18.06.2010

Bugün Erdem'in doğum günüydü. Viola Erdem'e doğum günü sürprizi yapmak üzere arka bahçede yaptıkları gizli kulübeye girdi. Kulübenin içinde bir sürü gül vardı.

Erdem kanlı gülü koparıp atmıştı Viola üzülmesin diye şimdi ise Viola kurumuş güllerden doğumgünü pastası yapıyordu Erdem'e. Tek arkadaşıydı Erdem Viola'nın.

Gülleri daha önce zar zor becerip de yaptığı doğum günü pastasına oydu. Pasta ne çok ihtişamlı ne de çok sade duruyordu. Güllerin kokusu Viola'ya hoş bir enerji veriyordu.

Gülün dikenli izleri çoktan geçsede fark edilebilir düzeyde iz bırakmıştı.

Yetimhanede bu gizli barınağı kimse fark etmemişti. Çitlerin hemen arkasına çalının içine yapmışlardı. Burada saklanıyor, dertleşiyor, ağlaşıyor ve gülüyorlardı. Burası onların herşeyiydi. Erdem tahmin ettiği üzere saat tam sabah sekizde buraya gelmişti. Viola saklanıyordu. Viola da çok erken kalkmıştı bütün bu hazırlıkları yapabilmek için.

Viola aniden yerinden çıktı ve "Sürpriz!" diye bağırdı. Erdem o kadar sevinmişti ki kızın kollarına atladı ve onu havaya kaldırarak yanağına bir buse kondurdu.

"Mum vermediler. Sana kaldı hayal etmek..." dedi Viola "Ya ben seni yesem..." dedi Viola'yı utandırarak. Viola pastayı kesti gül reçeli de almıştı onun için.

Resmen bütün herşey güllerle alakalıydı. Erdem hayalden mumu üfledi ve Viola o güzel sesiyle ona şarkı söyledi. Pastayı yediler.

Viola'nın aklına gelen şeytanı bir fikirle ansızın bir zamanda ayağa kalktı ve Erdem'e "Kaçsak mı?" dedi. Erdem "Viola saçmalama baban bizi keser."

Viola "Hadi Erdem bu cehennemde mi kutlayacağız doğum gününü?" Erdem "Cehennem değil ki burası? Buraya mahkumuz çıkamayız, kaçamayız..." dedi dalgın çıkan sesiyle.

Viola Erdem'in peşinden illaki geleceğini biliyordu "Ben gidiyorum. Gelirsen gel gelmezsen gelme babama da selam söyle. Gelmezsen..."

Viola hızla koşmaya başladı. Yetimhane görevlilerinin yemek saatinin olduğunu bildiği için rahatça dışarı çıkabildi. Erdem de tahmin ettiği üzere arkasından gülümseyerek koşuyordu. Viola çarşıya doğru koştu. Birçok dükkan ve kafe vardı. Pamuk şekerciye girdi. Erdem de peşinden gelmişti.

Erdem "Paramız yok ki nasıl alacaksın?" Viola "Olmadığını nerden biliyorsun?" dedi ve parayı uzatarak onlara iki büyük pamuk şeker aldı. Erdem "Para mı çaldın babandan?"

Viola omuz silkti. Erdem "Bu yaptığın çok yanlış ona geri ödemelisin." Viola "O benden hayatımı çaldı Erdem. Bana geri ödeyebilecek mi?" Erdem sessizliğe büründü ve yürümeye devam ettiler. Yetimhaneye akşama kadar dönebilirlerse ceza almadan herşeyi halledebilirlerdi.

Erdem ve Viola yüksek bir uçurum kenarında oturmuşlar ayaklarını şehre doğru sarkıtıyorlardı. Erdem "Bak şehir ayaklarımızın altında ezilecekmişcesine duruyor."

Viola "Böyle güzel duruyor da içine girince insan kaybolduğunu sanıyor." sonra durdu ve devam etti. "Belki de gerçekten kayboluyoruzdur."

Erdem ikisinin çöplerini atmak üzere çöpe yöneldiğinde olan oldu. Yükselen çığlıkla hızla arkasını döndü. Viola ortada yoktu ve çığlık kesilmişti. Uçurumdan aşağıya baktığında çok da yuvarlanmadığını fakat gözlerinin kapalı olduğunu gördü. Hiç düşünmeden attı kendini Viola'nın yanına. Kucağına aldı bilinci kapalı olan kızı.

Patikadan yetimhanenin yolunu tuttu. Kendini suçladı. Buraya gelmeyi kabul ettiği için kendine kızdı, kendine bağırdı, çağırdı. Yetimhaneye geldiklerinde Ali onları gördü. Viola'nın kanayan yüzünü ve saçlarından damlayan kanı. Erdem doğum gününden nefret etti. Bir daha doğum gününü kutlamayacağına yemin etti...

Yine fotoğraflar ekliyorum. Çok beğendiğim bir bölüm oldu. Umarım siz de beğenirsiniz. Beğenirseniz yorum atmanızı çok isterim. Ayrıca gelişmeler ve duyurular için takip etmenizi çok isterim.
İyi okumalar...