Honeymoon for one

Rozdział 7

Cody

– Więc? Sam opuścisz hotel, czy mamy ci w tym pomóc? – zapytałem, gdy tylko wyszliśmy na zewnątrz, a on uniósł brew.

– Sypiasz z nią?

Co za kutas...

– A ciebie to interesuje bo? – Odezwał się Archer, gdy tylko usłyszał jego pytanie. – O ile wiem, Kamari jest wolną kobietą i na dodatek dorosłą, która może robić, co jej się podoba. A wy nie jesteście już razem. Jaki masz problem, typie?

– Nie chciałem jej zdradzić.

– Nie chciałeś? Czy ty siebie w ogóle słyszysz? Nikt cię do tego nie zmusił. Byłeś też trzeźwy. Sam podjąłeś taką decyzję, żeby przespać się jej przyjaciółką – westchnąłem. – Ona i tak ci tego nie wybaczy. Nigdy. Szkoda twojego czasu i jej nerwów. Ona też to źle znosi, a ty myślisz tylko o sobie. Pomyśl choć raz o niej i więcej jej nie krzywdź, tylko po prostu odpuść. Choć raz zachowaj się jak prawdziwy mężczyzna. Chociaż raz... Nie chciałem jej zdradzić, ja pierdole...

– Ja nie odpuszczam.

– Czasem trzeba odpuścić. Z tego już nic nie będzie. Rozmawiałem z nią, więc po prostu daj spokój i wracaj do domu. Archer może podwieźć cię na lotnisko.

– Ja? – zdziwił się. – A tak, ja... Mogę, jasne. Żaden problem.

– Dzień dobry.

Usłyszałem głos Kamari i spojrzałem na nią, gdy szła w naszą stronę, ziewając i się przeciągając. Jednak szybko spoważniała, gdy dostrzegła, że staliśmy z Trevorem.

– Jednak nie taki dobry. Mam nadzieję, że się nie rozpakowywałeś i właśnie czekasz na taksówkę na lotnisko, bo ja mam cię dość.

– Archer go odwiezie – powiedziałem, a Kamari przeniosła na mnie swój wzrok.

– Kamari, daj mi pięć minut. Pięć minut – zaczął ją prosić Trevor.

– Zgoda – westchnęła w końcu i poszła z nim w stronę plaży, a ja spojrzałem na Archera.

– Dziwny ten typ.

– Bardzo – zgodziłem się z nim. – Strasznie irytujący. Mam nadzieję, że się nie pogodzą. Kamari zasługuje na kogoś lepszego.

– Na ciebie.

– Archer... – westchnąłem, wywracając oczami. – Odwieziesz go? Proszę...

– Tak. Podoba ci się.

– Trevor? Nie podoba mi się.

Wiedziałem, o co mu chodziło, ale nie chciałem nawet odpowiadać...

– Bardzo śmieszne... Kamari.

– Archer...

– To nie było pytanie, nie oczekuję odpowiedzi. – Uśmiechnął się szeroko. – Wiem, że ci się podoba. Dobrze się bawiliście u mnie na imprezie, spaliście też później w jednym łóżku... Do czegoś doszło? No powiedz mi cokolwiek...

– Nie, daj spokój. Dopiero była zaręczona. Do niczego nie doszło.

– Ale chciałbyś, żeby do czegoś doszło.

– Nie dostaniesz śniadania – odparłem, a on otworzył usta ze zdziwienia. – Irytuj mnie dalej...

– Ja tylko mówię prawdę.

– Kamari w końcu wróci do domu. Jakby do czegoś między nami doszło, to tylko by wszystko skomplikowało. Ty też mógłbyś to zrozumieć, bo my to rozumiemy.