Im Wanna Die (Not Me)

"Alone"

Cesur değildi Amber . Geçmişte yaşadıkları onu korkusuz biri haline getirmemiş aksine kendine olan güvenini yitirmişti. Yalnızdı Amber . Uzun zamandır yalnızdı.

Bir ailesi vardı. Sevecen bir anne, biraz sert olsada çocuklarına ve çok sevdiği eşine kıyamayan bir baba ve genelde küçük kız kardeşiyle anlamsız kavgalara tutuşan ama onun tek saç teline zarar gelse dünyayı yakacak bir abi…
Şimdi ne annesi, ne babası ne de abisi yanındaydı.
Henüz sekiz yaşındaydı Amber ailesi kazaya kurban gittiğinde. Market alışverişinden geri dönüyorlardı. Otobanda başka tek bir araba yoktu. Babasına gelen telefonun hemen ardından telaşa kapılan annesi ve babası sanki kaçmak istiyorlardı. İstemeden küçük kız ve abisi de korkmuştu bu durumdan. Korkmakta haksız da sayılmazlardı. Kısa süre içinde büyük bir yük kamyonu hızla onlara çarpmıș ve arabanın yokuş aşağı yuvarlanmasına neden olmuştu.
Babasını ve annesini o anda kaybetmişti. Doktorların dediğine göre ikisinin de boynu kırılmıştı. Abisi ise kazadan çok sonra bir arabanın fark etmesi üzerine gelen ambulansın geç gelmesi sonucu bitkisel hayata girmişti. Ardından da beyin ölümü gerçekleşmişti. Abisinin hastane masrafları ailesinden kalan banka hesabındaki biraz birikmiş parayla bir doktorun bankayla temasa geçmesiyle ödenmeye çalışılsada yetmemiști ve abisinin kalbinin zorlukla çalışması yüzünden takılan makinenin fişi bir süre sonra çekilmiş ve abisini ölüme mahkum etmişti. Hayat henüz küçük olan bir abiyi yeterli paraya sahip olmadıkları için toprağın altına girmesini sağlamıştı. Hayat, acımasızdı.
Amber  ise o kazadan nasıl kurtuldu bilmiyordu. Uyandığında hastanedeydi. Sol ayağı alçıya alınmıştı ve bir sürü kabloya bağlıydı. Zorlukla nefes alıyordu çünkü göğüs kafesi zedelenmiști.
Bir süre sonra göğüs kafesi iyileşmiş bedenindeki sıyrıklar hafif izler bırakarak bedenini terk etmişti. Sol ayağı da iyileşmişti ama ayak bileğinde kalıcı bir iz bırakmıştı. Amber yürürken topallıyordu. Pek belli olmuyordu ama yürürken kendini hissettiriyordu küçük kıza.

Hastaneden paranın ödenememesi yüzünden gerektiğinden erken taburcu olmuştu.  Abisi de o sırada vefat etmişti. Arayacak kimsesi yoktu Amber’in. Annesi de, babası da yetimhanede büyümüşler ve birbirlerini tanıdıktan sonra evlenmișlerdi. Ve çevresindeki pek kimse sevmezdi onları. Küçük kızın ailesi dürüst insanlardı. Birçok zorluğa göğüs gerdiklerinden nerede ne yapacaklarını biliyorlardı. Bu yüzden akranlarına nazaran daha başarılılardı işlerinde ve bu kıskanılmalarına neden oluyordu.

Şimdi on yedi yaşındaydı Amber. Taburcu olduktan sonra sosyal hizmetler onu yetimhaneye vermişti. Tam dokuz yıldır bu nefret ettiği yetimhanede kalıyordu. Ama yaklaşık bir saat önce yaşadıkları sınırı aşmış ve buradan kaçmak için daha fazla beklememek istemesine neden olmuştu.
Yetimhaneden bir çocuk Akbaba’nın, yetimhane müdüresine bu ismi takmıştı çünkü iğrenç bir leş yiyen gibi bütün çocuklardan nefret ediyor ve ölmelerini ya da defolup gitmelerini istiyordu, odasından yemekhanenin anahtarını çalmıştı. Ara sıra yapılan oda aramasının bugün yapılacağını öğrenince de telaşa kapılıp şansına aynı odada kaldığı Amber'in dolabına gelişigüzel fırlatmış ve her şeyden habersiz genç kızın suçlanmasına ve her hafta sonu bir vakıf tarafından getirilen Amber'in çok sevdiği tatlılardan tam iki ay mahrum kalmasına neden olmuştu. Ayrıca tuvalet temizliğini de genç kıza kitlemiști Akbaba . Amber  bundan nefret ediyordu. Zaten kim severdi, kim katlanırdı buna?
Ucunda alabileceği az da olsa bir ücret yokken ve artı bir cezası daha varken durum Amber için kat be kat ağırlaşıyordu.

Akbaba’nın azarlamalarının canına tak edişi yüzünden buradan kaçmaya karar vermişti. Aslında daha önce çok denemiş ama her seferinde Akbaba'ya ya da bir yetime yakalandığı için kaçamamıștı. Dokuz yıl boyunca tekrarlamıștı bunu ama olmamıştı işte. Artık zamanının geldiğini hissediyordu Amber. Çünkü çok tecrübe edinmiști. Bir süredir kaçmaya çalışmıyor onun yerine kaçmak için uygun yollar arıyordu. Evet cesur değildi. Ama bu burada kalması için asla yeterli bir sebep olmamıştı.
Buradan kurtulmayı aklına koymuştu. Bu gece başaracaktı.

⚜