Vâvelya +18

BİTMEDİ

Derin bir nefes aldım ve gözümden bir damla firar etti ona doğru baktım dağılmış duruyordu saçları birbirine girmiş koşmaktan nefes nefese kalmış gibiydi yanına gittim her adımın kalbimde sarsıntıya yol açıyordu tam karşısında durdum gözleri beklenti ile bana bakıyordu diyeceklerime, belki de burdan el elle gitme düşüncesi vardı kafasında ama bilmiyordu ki dedikleri sadece içimdeki ateşi harlamaktan başka birşey yapmazdı

" Bu neyi değiştirecek senin onunla yattığını mı yoksa benim metres gibi kullanıldığımı mı neyi Sergio ahh pardon daha ismine tam alışamadım , kerem söylesene " dediklerim ile daha da yıkılıyordu ben onun yıkılışını görüyordum ama o beni görmüyordu nasıl darmadağın olduğumu nerden tutsam elimde kaldığını görmüyordu içimdeki ateşin beni nasıl bitirdiğini onun için herşeyi verebilecekken geriye sadece hayal kırıklığı kaldığını

" Evet, evet onunla yattım evet böyle bir salaklığı yaptım ama onu hiç sevmedim uygar ya da ben onunla evlenmek zorundaydık ama ... Uygar aşık olduğu kadının benimle yattığını öğrenince... Bilmiyordum onun sevdiğini bilmiyordum bilseydim yapmazdım inan bana "

Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum inanmak istiyordum ama daha öncede ona inandığım güvendiğim için olmamış mıydı zaten bunlar kalbim ve beynim bana ihanet ediyordu

Elimi onun yanağına koydum gözlerini kapatı o anda kalmak o kadar isterdim ki günler sonra sanki mutluydum o kadar olay olmasına rağmen ona dokunduğumda sanki herşey bir sihir ile kaybolmuştu sadece o ve ben vardık ama mallesef bu kısa sürdü elimi yanağından çektim kapalı olan gözleri anında açıldı, benim gözlerimi buldu gözümden bir damla daha düştü milyonlarcası gelmeden önce sanki haber veriyordu

" Hayır ben daha fazlasını kaldıramam ... Bitti " arkamı döndüm ve yürümeye başladım göz yaşlarım ardıardına akıyordu biran önce burdan uzaklaşmalıydım o an bir taksinin geldiğini fark ettim galiba bugün olan tek iyi şey buydu hızla durdurdum ve o sesi duydum

" Bittmedi duydun bitmedi bu hikaye böyle bitmeyecek " ona dönüp baktım titriyordu gidip sarılmak isterdim ama yapamam bunu ne kendime ne ona yapamam taksiye bindim

" Nereye kardeşim " o soru yine karşıma çıktı her zaman çıktığı gibi yeniden çıkmıştı evet asya bu sefer hangi durağa gidiyorsun o an aklıma bir kişi geldi belki dedim neden olmasın belki affetmiştir onun adresini verdim en kötü ordan da kovulurduk sonuçta evsiz kalmaya alışmıştım

Varmıştım son paramıda taksiye verip indim aşağı apartman kapısı açıktı tatlı şirin bir yerdi 2. kata çıkıp onun zilini çaldım korkuyordum ama başka hiç birşey elimde kalmamıştı

" Kim o "

" Asya ben, biliyorum buraya gelmemeliydim ama çok kötüyüm damla senden başka gidecek kimsem yoktu param da " sonlara doğru durmuş olan ağlamam tekrar başlamıştı kendimi bir çöp gibi hissediyordum kapı açılmadı harika bu sefer gerçek anlamda sokakta kalmıştım merdivenlerden inmeye başladım

" Geç içeri " arkamı döndüm kapıda bana bakıyordu ilk önce beni süzdü en son gözlerimde takılı kaldı yüzünde buruk bir gülümseme oldu bende onun gibi güldüm

" Gel buraya " diyip kollarını açtı koşarak hızla ona sarıldım ve kendimi tamamen bıraktım dakika da o kapıda ona sarılarak ağladım damla ve benim ailem eskiden çok yakınlardı sonra ilk önce ailelerimiz sonra da biz küsmüştük yıllardır görmüşmüyorduk ona sarılırken bı kere daha anladım başka kimsem kalmadığını

" Hadi ağlak kalk artık yeterince apartmana dinletik o sesini" beraber içeri geçtik oturma odasına beni oturtu karşımda ayaklarını bağcık kurdu