Purple Lilac °Namgi

Part Three

Namjoon şu anda panik olmuştu. Nedeni basitti. Yoongi. Omuzunda uyuya kalan beden hakkında ne yapması gerektiğini bilemiyordu. Jungkook ona bir oda elbette hazırlamıştı ama onu uyandırmak da istediği bir şey değildi. Kirpiklerinin gölgesi yanaklarına düşüyordu mum ışığının loşluğu sayesinde. Yüzü huzurluydu. Tatlı feromonlarından da anlaşılacağı gibi şu anda keyfi yerinde olmalıydı. Acaba hangi rüyaları görüyordu? Belkide eşini görüyordu. Eşi? Gelecekti eşi miydi? Bir dakika, bu sinirini bozmuştu. Elindeki kitabı kapatıp koltuğa bıraktı. Hala omuzundaki bedeni rahatsız etmemeye çalışırken tekrar doğruldu. "Hyung sana bir sürpriz -" "Şşt." Hızla sözünü kesti Namjoon.

Kaşlarını çatılı ve oldukça ciddiyeti şu anda. Başını yavaşça omzuna çevirip kontrol etti Vitayı. Ne de güzel kokuyordu. "Odasında daha rahat edecektir." Başını salladı hızlıca. Elbette biliyordu. "Rahatsız etmek istemiyorum." "Sabaha kadar burada kalamazsınız." Doğru, Yoongi yeni yıkanmıştı. Hasta olursa ne yapardı? "O halde yardımcı ol." Jungkook nazikçe Vita Prensin başını tuttu ve Namjoon hyungu kalktı. Ardından küçük bedeni ona bırakmıştı. Kendisi kenara çekilip bekledi. "Odanın kapısını aç lütfen." Kucakladı hassas olmaya özen göstererek. Yoongi göğüsüne sokulmuş uyumaya devam ediyordu. Kim bilir nasıl yorgundu. "Teşekkürler."

Kapıdan çıkarak üst kata ilerledi. Koca kale duvarları kalındı ve genişti koridorlar lakin sadece mum ışığının yansıması vardı. Her zamanki gibi karanlık ve boştu. Tek duyulan adım sesleriydi. İlk kez boğmadı ama. Huzur verdi Namjoon'a. Huzur gıpta ederek baktığı bir şeydi. Şu anda ise ellerinde duruyordu. Hayat garipti.
"İşte oldu." Yoongi'nin bedenini yavaşça bıraktı yatağa. Ardından üzerini örttü yüzündeki belli belirsiz tebessüm eşliğinde. Eli bir an saçlarına gitse de havada kalmıştı. Dokun diyordu kurdu. Merak ediyordu. Ama bu hoş olur muydu?

İzni olmadan nasıl dokunurdu ona. Yapamazdı. Yapmadı. "İyi akşamlar diliyorum Kral Kim." Kapıyı kapatıp odadan çıktığında karşısında dikilen Taehyung söylemişti bunu kısık bir ses ile. "Sen-" "Sürpriz buydu." Jungkook gülümsedi. "Birkaç günlüğüne yanına gelmek istedim." Genişçe gülümsedi Taehyung. "Uygun mu?" Onayladı onu tebessüm ederek. "Elbette, Yoongiden uzak dur yeter." Taehyung kıkırdadı onun peşinden ilerlerken. Namı biraz lekeli sayılırdı.

Taehyung yakışıklılığı ve çapkınlılığı ile bilinirdi. Fazlasıyla çapkındı. Öyle basit bir durum değildi. Kaç adamı veya kadını ağlattığını bilmiyordu. O sadece bakıyor, beğeniyor ve alıyordu. Sonrası mı? Sonrasında öylece gidiyordu. "Evlenmeyi düşünüyor musun?" "Ah, henüz değil." Gülümsedi terasa çıktıklarında. "Bilirsin bana uygun değil hyung." Asla biri için ağlamamış, aşkın heyecanını yaşamamıştı. Durum bu ya, çok fazla kişinin âhını almış olmalıydı. "Seni aşık olunca göreceğim." Jungkook alayla gülerek bir sandalye çekip masadaki yerini aldı. "Aşk mı? Benim hayatım bu." Güldü Jungkook'a bakarken. "Sadece senin gibi birinin peşinden koşmaya niyetim yok."

Göz devirdi alfa. "Jimin için ölene kadar koşardım." Omuz silkti Taehyung. Bu konular onu pekte alakadar etmiyordu. "Beni boşverin. Prens Min hakkında konuşalım değil mi?" Jungkook ellerini birbirine vurdu ve ayağa kalktı. "O halde şarap ?" İkisi de kafa salladığında hızla kilere gitmişti. "Artık bir hizmetli almayı düşünüyor musun?" Namjoon bahçesini izlerken başını iki yana salladı. "İnsan sevmiyorum." "Jungkook ne?"

Cevaplamadan bahçeye bakmaya devam etti. Leylaklar onu hatırlatıyordu , sonrasında ise yukarıda ve yanında olduğunu hatırlıyordu. İçi şimdiden kıpır kıpır olmuştu. "Buyrunuz." Bardakları önlerine koyup açtığı şişeden doldurdu Jungkook üçüne de. "Aşık mı oluyorsun?" "Aşk terimini ne ile sınırlandırdığına bağlı." Göz devirdi Taehyung. "Dans ediyorsun." Jungkook gülümsedi ona katılıp. "Kesinlikle iyi dans ediyor." "Sadece cevap veriyordum."
"Elbette asla kesin olmayan cevaplar." Dedi Taehyung memnuniyetsiz bir şekilde bardağından bir yudum aldığında. "Anlat."