အခ်ိန္က နံနက္သုံးနာရီထိုးလုခင္။
သူသည္ စစ္ကိုင္းတံတားကေန ျပန္ဆင္းလာၿပီးမႏၲေလးၿမိဳ႕ထဲေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေတြ႕သည့္အလင္းဆိုင္တစ္ခု၌ ဆီခ်က္တစ္ပြဲဝင္စားလိုက္သည္။ တစ္ညလုံးအေလလိုက္ေနခဲ့သူက အခုထိအိမ္ျပန္ဖို႔ကိုမစဥ္းစားမိေသးေပ။
သူသည္ ယေန႕ေတာ့႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်ခဲ့မိသည္။ ကလပ္မွာေတြ႕သည့္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဟိုတယ္အထိအတူလိုက္သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုသူကလမ္းမွာကြန္ဒုံးႏွင့္
စီးကရက္ဝင္ဝယ္ၿပီးျပန္အလာ ကားထဲမွာလည္း ႐ူး႐ူးမူးမူးနမ္းရွိုက္ခဲ့ေသးသည္။ ထိုစဥ္ကသူ႕အေတြးထဲ၌ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးေလာင္ၿမိဳက္ေနသည့္ ရမၼက္စိတ္ေတြပဲရွိသည္။ ထိုေယာက္်ားကို စိတ္ပါပါႏွင့္တုံ႕ျပန္မိျခင္းမွာလည္း ထိုေယာက္်ားက တစ္ေယာက္ေသာသူႏွင့္တူေနေသာေၾကာင့္။ ေနာက္ေက်ာျပင္၊ အရပ္အေမာင္းႏွင့္
ႏွာေခါင္း၏ပုံစံေတြသည္ သူ႕ရည္းစားေဟာင္းႏွင့္ တစ္ပုံစံတည္းတူေနခဲ့ၿပီး ျပင္းျပင္းျပျပအနမ္းေတြေအာက္မွာ ထိုေယာက္်ားကို သူ႕ရည္းစားေဟာင္းလို႔သာအထင္ေရာက္ေနမိခဲ့သည္။
ဟိုတယ္ခန္းထဲေရာက္မွ အသိဝင္တယ္ဆိုလွ်င္ အေတာ္မ်ားေနာက္က်ေနၿပီလား။ အေပၚဝတ္ေတြခြၽတ္ၿပီးကာမွ "ေဆာရီးစိတ္မပါေတာ့လို႔" ဆိုသည့္စကားတစ္ခြန္းႏွင့္ ထိုေယာက္်ားကိုထားပစ္ခဲ့သည္။ "မင္း႐ူးေနတာလား ခ်ီးလိုေကာင္"ဆိုသည့္အဆဲစကားကို သူထြက္မသြားခင္ၾကားရသည္။ ေကာင္းေနခ်ိန္က်မွထားပစ္ခဲ့တာ ေယာက္်ားခ်င္းမညွာမတာျဖစ္သြားမိလည္း မတတ္နိုင္။ သူ႕လုပ္ပုံကမဟုတ္လို႔သာ ျပန္မဆဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး တက္ႂကြစိတ္ေတြေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး ေဟာင္းေလာင္းေပါက္အျဖစ္က်န္ခဲ့ကာ ရွင္သန္ခ်င္စိိတ္ပါကုန္ခန္းသြားသည့္ခဏမွာ သူကထိုေယာက္်ားကိုပါ ဂ႐ုစိုက္ေနရအုံးမွာလား။
ဆီခ်က္တစ္ပြဲလုံးအေျပာင္စားၿပီးေနာက္
စားပြဲခုံေပၚ က်သင့္ေငြထားရစ္ခဲ့ၿပီး ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္။ ဘယ္ကိုမွေလွ်ာက္သြားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာမို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔သာရွိေတာ့သည္။ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ကားထိုးရပ္ကာ ထိုးအိပ္ပစ္လိုက္ဖို႔ေကာင္း၏။ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ လက္က်န္အသိစိတ္ေလးကို အဆုံးစြန္ထိထိန္းလို႔ သူအိမ္ေရာက္ေအာင္ျပန္ရမည္။
YOU ARE READING
နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်
Romanceအကယ်၍ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ နွေဦးသာမရှိရင် ဘဝနေ့ရက်တွေက အလွန်တရာ ဝမ်းနည်းအထီးကျန်ဖို့ ကောင်းလိမ့်မှာပဲ။
