ဆယ်မင်းဆက်သည် နံနက်အစောကြီးတည်းကပင် ရေမိုးချိုးပြင်ဆင်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲထိုင်စောင့်နေမိသည်။
"အန်တီနုတို့အိမ်ကို ကျွန်တော်လည်းလိုက်မယ်မာမီ"
သွားဖို့ရာတက်ကြွနေသည့်သူ့ကို မာမီကထူးဆန်းသလိုကြည့်သည်။
"အရင်ကဆို မာမီဘယ်ခေါ်ခေါ်မလိုက်ချင်ဘဲ လမ်းများနေပြီးတော့"
မာမီကသူ့ဆံပင်တွေကို သာသာလေးဖွရင်း ဆိုသည်။
"ကျွန်တော်ကအခုလိုက်ချင်လာလို့ပါ...အန်တီနုမွေးနေ့ပဲကို လိုက်ရမှာပေါ့"
"အေးပါ ရှေ့လျှောက်အဲလိုပဲသိတတ်စမ်းပါ မာမီစိတ်ချမ်းသာအောင်"
"ကျွန်တော်ကလိမ္မာပါတယ်"
မာမီက ပြောစကားအကုန်လုံးကိုခေါင်းညိတ်နားထောင်တဲ့ ရာနှုန်းပြည့် သားလိမ္မာလေးဖြစ်စေချင်နေတာလားလို့မမေးဖြစ်တော့ပါ။
ထိုသို့သာပြောလိုက်မိလျှင် မာမီနှင့်စကားများရလိမ့်မည်။ မာမီစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ သူကတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပါစေရယ်ဟုပြောတာမဟုတ်ဘဲ သူ့ရင်ထဲကခံစားချက်တွေကိုပြောခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူစကားအပြောအဆိုဆင်ခြင်ဖို့ပဲ ကြိုးစားရသည်။
ကိုကြီးလင်းမာန်နှင့် မမနဒီတို့အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ သူတို့လေးယောက်အန်တီနုတို့အိမ်ကို ချီတက်ကြသည်။ ကိုကြီးသည် မမနဒီနှင့်အိမ်ထောင်ကျပြီးတာတောင် မာမီ့ဆန္ဒကြောင့် အိမ်မှာပဲအတူနေကြသည်။
"ဆယ်လေးလိုက်လာတာကောင်းတယ်...နွေဦးကမင်းကိုတွေ့ချင်နေတာ သေချာပေါက်ရအောင်ခေါ်ခဲ့ပါတဲ့လေ"
ကိုကြီးစကားကို သူဟုတ်လားဟုသာ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။
ကိုကိုကသူ့ကိုတွေ့ချင်ပါသတဲ့လေ။ တစ်ခါမှမဆုံဖြစ်သေးသည့်
သူသိခဲ့သည့်ဆယ်လေးကို တွေ့ချင်နေတာ။ ကိုကိုသာ သူ့မျက်နှာကိုမြင်လိုက်လျှင် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမလဲဟု ဆယ်မင်းဆက်ဆက်တိုက်တွေးနေမိသည်။
ကားပေါ်ထိုင်လိုက်လာရင်း ရင်တုန်လာသည်။ တတိယနှစ်က စာသေချာမရဘဲ
clinical သွားဖြေခဲ့တာကိုသတိရသွားသည်။ ကိုယ့်ခုံနံပါတ်အလှည့်မရောက်မချင်းစောင့်နေရင်း ဖြေခဲ့ပြီးသားလူတွေကထွက်လာကြချိန် ဆရာကအရမ်းစာမေးတယ်၊ ကြောက်စရာကောင်းတယ်စသဖြင့် ပြောသွားကြသည့်အခါ ခံစားနေရသလိုမျိုး။ ကိုကိုကသူ့ကိုစာမေးမည့် ပါမောက္ခလည်းမဟုတ်ချေ။ ထိုစဥ်က စာမေးပွဲဖြေခါနီးတောင် ဒီလောက်ရင်မတုန်ခဲ့ပေ။ ယခုအခြေနေကပိုဆိုးလေသည်။ မာမီသာသိလျှင် သူ့ကိုလွန်စွာဆူလိမ့်မည်။ အန်တီနုနုလည်းသိလို့မဖြစ်။
YOU ARE READING
နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်
Romanceအကယ်၍ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ နွေဦးသာမရှိရင် ဘဝနေ့ရက်တွေက အလွန်တရာ ဝမ်းနည်းအထီးကျန်ဖို့ ကောင်းလိမ့်မှာပဲ။
