ေႏြဦးတို႔မိသားစုသည္ ျပင္ဦးလြင္ကိုမတက္ခင္ မစားရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေတာမုန့္တီကို တကူးတကသြားစားျဖစ္ၾကသည္။ မနက္ေစာေစာထၿပီး ခရီးမသြားခင္တက္ႂကြေနသည့္စိတ္က အစားေသာက္ေကာင္းေၾကာင့္ပါ ပိုၿပီးေပ်ာ္႐ႊင္ရသည္။
အခုလိုမ်ိဳး အေမႏွင့္အတူခရီးမသြားရတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ မာဖလာကိုလည္ပင္းမွာ ခပ္ဖြဖြေလးခ်ည္ထားၿပီး စကပ္ကိုမွေျခမ်က္စိထိအရွည္မဟုတ္ဘဲ ေျခသလုံးတစ္ဝက္ေက်ာ္တိုေအာင္ဝတ္ထားေသာ အေမကခရီးထြက္ဖို႔ ေသခ်ာကိုျပင္ဆင္ထားသည္။
"အေမက ေဒၚႏုႏုေဝဆိုတဲ့အတိုင္း ၾကာေလႏုေလပဲေနာ္..."
ေႏြဦး၏စကားကို အေမကေက်နပ္ျခင္းျပည့္ေသာ ရယ္သံႏွင့္တုံ႕ျပန္သည္။ သူ႕အေမက တကယ္ပဲလွသည္။ ေႏြဦးကို "ေႏြဦး"ဆိုေသာ နာမည္ေပးခဲ့သည့္အေမ့၏ စိတ္ထားကလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သည္။
ေႏြဦးကေတာ့ အေမႏွင့္မတူ။ စိတ္ဆတ္ၿပီးတဇြတ္ထိုးဆန္သည္။ မိမိကိုေျပာထားသည့္အတိုင္းမျဖစ္လွ်င္၊ ထိုကတိကိုမတည္လွ်င္ လြယ္လြယ္ေဒါသထြက္တတ္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပျခင္းကို လက္မခံတတ္ေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ ဤသို႔ေခါင္းမာျခင္းက ဆက္ဆံေရးေတြအတြက္ အဆင္မေျပေခ်။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေႏြဦးကို နာမည္ႏွင့္လူမလိုက္ဖက္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးတတ္သည္။ ေႏြဦးေလျပည္ေလးလို ညင္သာသိမ္ေမြ႕ရမည့္အစား ဝုန္းဒိုင္းႀကဲတတ္တာက သူ႕ပုံစံျဖစ္သည္။
ေဒၚေတာမုန့္တီဆိုင္က နာမည္ႀကီးမို႔ မွာထားတာေတြရေအာင္ သူတို႔ခဏေတာ့ေစာင့္ရသည္။ ဦးေလးထြန္းက စားေနတုန္းအဆင္ေျပေစရန္ အေမပတ္ထားသည့္ မာဖလာကိုခဏခြၽတ္ထားပါလားဟု အႀကံေပးကာ ကိုယ္တိုင္ခြၽတ္ေပးၿပီးသိမ္းေပးသည္။ ဦးေလးထြန္းက
အေမႏွင့္အက်င့္စရိုက္ တူသူျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ေအးေဆးႏူးညံ့သူေတြခ်ည္း။
ေႏြဦးသည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိေနသည့္ သူ႕အေမႏွင့္ဦးေလးထြန္းကာ ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖာေနမိသည္။
မုန့္တီကို အေမႏွင့္ဦးေလးထြန္းက အမဲသားမစားသျဖင့္ ၾကက္ျမစ္ၾကက္သည္းႏွင့္မွာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေႏြဦးလည္း အမဲေၾကာႏွင့္မမွာေတာ့ဘဲ အေမတို႔နည္းတူမွာ လိုက္သည္။ မုန့္ပြဲေတြေစာင့္ရင္းဘယာေၾကာ္တစ္ခုကို ထိုင္ဝါးကာ လိုင္းသုံးေနလိုက္သည္။ ထိုစဥ္သူ႕ထံမက္ေဆ့ေရာက္လာသည္။
YOU ARE READING
နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်
Romanceအကယ်၍ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ နွေဦးသာမရှိရင် ဘဝနေ့ရက်တွေက အလွန်တရာ ဝမ်းနည်းအထီးကျန်ဖို့ ကောင်းလိမ့်မှာပဲ။
