Eylül

11. Bölüm

Kapının çat çat vurulmasıyla aniden uyandım. Alacaklı gibi çalıyordu. Aklıma Burak'ın akşam burada uyuyakaldığı geldi ve hemen yatağımdan fırladım. Oturma odasına gittiğimde kimse yoktu. Mutfağa gittim ve Burak'ı gördüm. Ödüm koptu bir anda.

"Ne yapıyorsun burada?"

"Dün gece burada uyuyakalmışım, hiç de haber vermedin."

"Eee evet çok güzel ıhım uyuyordun."

Güldü.

Kapı hala çalıyordu.

"E kapı?" dedim.

"Bakarız dedi."

Oturma odasına gittiğimizde Burak kapıya doğru ilerledi.

"Ben bakarım." dedim.

"Hayır otur ben bakarım."

Koltukta diken üstünde oturuyordum.

"O zaman delikten bak."

"Ayh tamam." dedi.

"Eyvah!" dedi sessice.

"Ne oldu?"

"Annem."

Napacaktık şimdi. Sı*tık cidden.

"Ne yapacağız?"

"Ee şöyle yapalım sen bi yere saklan. Ben de kapıya bakayım."

"Tamam da nereye saklanayım."

"Ay saklan işe bir yere içeri girecek hali yok ya kadının. Git benim odama."

"Senin mi?"

"Evet ama sakın çıkma kapıyı da kapat."

"Tamam tamam."

Kapının kolunu aşağı indirmeden önce saçımı başımı biraz dağıttım ve delikten tekrar bakıp kapıyı açtım.

"Ay ne oldu Selma teyze?"

"Kız yeni mi uyandın?"

"Evet kapının sesine uyandım."

Ne güzel rol yapıyorum ama acaba oyuncu mu olsam? Ay şimdi onun zamanı mı tabi ki de avukat olacaksın.

"He ben sana şey soracaktım. Burak buraya hiç geldi mi evde yok."

"Yio gelmedi. Burak buraya niye gelsin ki canım. Konuşmuşluğumuz yok bir şeyimiz yok yani."

"Ay o da doğru ama ne bileyim. Ya da gördün mü?"

"Hayır görmedim ama bir sorun yoktur bence."

"Ay ya nerede bu çocuk ya bir şey olduysa çocuğuma."

"Ay Selma teyze büyütme ya arkadaşlarıyla dışarı çıkmıştır. Bırak da gezsin çocuk abartma. Hep seninle olacak diye bir şey yok ya. Evlenince ne yapacaksın?"

"Aman evlenmeyiversin o da."

"Çok severse peki?" dedim ellerimi göğsümün orada bağlayıp.

"O zaman yapacak bir şey yok."

Kendimi kapıya yasladım.

"Sende Erdem Abiyi severek evlenmedin mi hem?"

"Onu karıştırma çocuğum. Hadi ben gideyim. Sen de kahvaltını yap bir uyan güzelce."

"Ama soruma cevap gelmedi kii"

"Ay çok konuşma çocuğum."

"Ayh tamam tamam."

Dedim ve kapıyı kapattım. Teyze dediğime bakmayın 40'lı yaşlarda falan dı. Kapıyı kapattıktan sonra Burak'a seslendim. Ama duymadı. Odama doğru ilerledim ve kapıyı açtım;

"Ne yapıyorsun sen burada ya?" dedim ve ekledim.

"Odamı karıştırmaz mısın lütfen?"

"Ay tamam tamam bir şey yapmadım zaten sadece fotoğraflarda ne kadar güzel çıktığına bakıyordum."

"Ee tamam şimdi bakmayı bırak o zaman."

"Peki. Ben de eve gideyim  o halde."

"Nasıl gideceksin ki?"

"Bilmem ben giderim bir şekilde."

"Olmaz öyle buraya kadar yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik. Şimdi batırırsan olmaz."

"Eee ne yapacağız o zaman?"

"Sen burada kal ben bir yukarı çıkıp Selma Teyze evde mi diye bakayım."

"Tamam."

Hemen odamdan hırkamı aldım ve kapıyı açıp terliklerimi giydim. Sonra da merdivenlerden çıkıp kapıya vurdum. Kapı açıldı.

"Ay çocuğumu buldun mu kız?"

"Yok Selma teyze."

"E ne diye geldin o zaman?"

"Ay gelemez miyim kız sende he. Kahve var mı diyecektim?"

"Var var kızım da yani ne bileyim. Dur bekle geliyorum."

Selma Teyze içeri girdiği anda bunu fırsat bilip açık bıraktığım kapıdan içeri doğru yöneldim ve Burak'a çık işareti yaptım. Hemen ayakkabılarını giyinirken bende yukarı çıktım.

"Ay nerede bu ya?" diye söylenen Selma Teyzenin sesini duydum. Selma Teyze geldi.

"Ay yok kalmamış. İstersen Burak'a aldırayım. Ama Burak evde değil."

"Yok yok olsun bugün de içmeyeyim kahveyi."

"Peki kızım sen bilirsin."

"Oldu o zaman ben gideyim. Hadi iyi günler."

"İyi günler canım."

Aşağı doğru inerken merdivenlerden aşağı baktım ve Burak bana göz kırptı. Güldüm ve sonra evime girip kapıyı kapattım. Hemen odama gidip telefonumu aldım ve şunları gördüm;

0534...'dan 5 yeni mesaj.

Sohbete hiç girmedim ve direk Buse ile olan konuşmamıza girip mesaj yazdım.

Siz: Kanka sana anlatacaklarım var 

Siz: Ay çok heyecanlandım yanlış anlama yani bir şey anlatacağım zaman böyle oluyor bilirsin hdhfxhsxgsh