[FINISHED]
Categories : Boys' Love • Contemporary Romance • LGBTQ
Kannagi Lacanlali, or Kann, suffers daily from social anxiety. Siya na ang nakatoka bilang caretaker sa mansyon ng mga Gulmatico, na nasa ibang bansa, buhat nang ma-admit ang tita niy...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
KANNAGI
“Kami na kasi, e . . .”
Pagkasabi n’on ni Clyve, namilog ang aking mga mata at halos sumayad na ang panga ko sa armchair. May naramdaman akong kakaiba sa ’king tiyan; tila may nagwawalang mga paruparo dito. At saka, parang may kung anong hukbong nagmamartsa sa dibdib ko.
“’Oy, ’wag kang kiligin. Naneto.” Tumuloy sa dalawang tainga ko ang isang mahabang preno ng sasakyan nang sambitin ’yon ni Clyve. “Ayaw, ’kol,” patutsada niya, ’tsaka siya bumungisngis.
Nakatatawa ’yon? Nagpakawala ako ng marahas na hangin at nirolyo ko ang aking mga mata. Muling umusbong ang galit ko para sa kanya; parang isang pitsel na puno ng tubig at ang huling isang patak ang dahilan kung bakit ito tuluyang umapaw.
Hindi pala ’yon ‘butterflies in my stomach,’ natatae lang siguro ako. ’Ge, ’ge. Ayos, ayos.
• • • • •
No’ng dismissal, nakipagkita agad ako sa mga kaibigan ko sa event center. Sa aming tatlo, ako lang ang naiiba—Humanities and Social Sciences o HUMSS kasi ang strand ko, samantalang ang kanila naman ay Information and Communication Technology o ICT. Pero kahit gano’n ay may pagkakapareho naman kaming tatlo: pare-parehas na lumuluwag na ang turnilyo namin.
“Ready na ba kayong maghasik ng lagim sa Grossi?” tanong sa ’min ni Soichi. Naka-clean cut siya, ang mga mata niya’y singkit, at ang kanyang labi naman ay kulay-dalandan.
Ngumiwi ako. “Nag-aalinlangan na ’ko ngayon. Base kasi sa hitsura’t pananalita mo, parang may masama kang balak sa ’min ni Aneeza. At saka pangalan pa lang ng kainan, ’di na mapagkatitiwalaan.”
Pabiro niyang sinuntok ang balikat ko. “Okay ro’n, Kann. Man up! ’No ka ba? Siguradong mag-e-enjoy tayo ro’n. ’Di ba, Aneeza?”
Sabay kaming bumaling sa isa pa naming kaibigan na abala sa pakikinig sa ibang estudyante rito. Teka, ’pansin ko lang, parami na nang parami ang mga mag-aaral na tumatambay rito. Kadalasan kasi, diretso uwi na ang mga ’yan pagkatapos ng klase. May event ba rito o ano?
“Aneeza, ano’ng meron?” pagsaboy ko ng kuwestiyon sa kanya nang tuluyan na siyang humarap sa direksyon namin ni Soichi.
“Base sa source ko, may ia-announce daw ’yong bagong lipat na estudyante. Clyde daw ang name,” sagot ni Aneeza sabay subo ng lollipop. Kulot ang buhok niya, hugis-bigas ang mukha, at ang labi niya’y kakulay ng hawak niyang lollipop—dark blue.
“Clyve,” pagtatama ko.
“Ahh. HUMSS din? Kaklase mo?”
Tanging pagtango lang ang isinagot ko.
Pumagitna sa ’min si Soichi at sinabit niya ang bisig niya sa leeg namin ni Aneeza. “Bagong transfer siya rito sa Merryfield High at nag-e-echo na agad ang pangalan niya sa buong campus. Siguro, anak siya ng”—napahimas siya sa kanyang baba—“ng mafia boss? O baka naman isa siyang gangster?”
