[FINISHED]
Categories : Boys' Love • Contemporary Romance • LGBTQ
Kannagi Lacanlali, or Kann, suffers daily from social anxiety. Siya na ang nakatoka bilang caretaker sa mansyon ng mga Gulmatico, na nasa ibang bansa, buhat nang ma-admit ang tita niy...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
KANNAGI
Habang palapit ako nang palapit sa kinalulugaran ni Beast Mond, panay ang panginginig ng mga kamay ko at pinagpawisan din ako nang malagkit. Tila may nakadagan sa dibdib ko; ’yong tipong pinatatawag ako ng school director dahil may nagawa akong ’di maganda sa eskuwelahan.
Pagkahinto na pagkahinto ko sa harapan niya, eksakto namang tumindig siya. Nasindak tuloy ako sa laki ng kanyang katawan at sa height niya. Para siyang si Incredible Hulk at ako naman si Loki na handa niyang hambalusin at ibalibag sa damuhan.
Dahil mas matangkad siya kaysa sa ’kin, kinailangan kong tumingala sa kanya. “B-Beast Mond, puwede bang”—mariin akong napalunok—“puwede ba kitang makausap kahit saglit?”
Kinunutan niya ako ng noo sa sinabi ko. Bigla na lang niyang inihagis ang yosi at saka tinapak-tapakan para mapuksa. ’Tapos, muling dumapo ang mga mata niya sa ’kin habang ipinagkrus niya ang mga braso sa harapan ng kanyang dibdib. “Ang lakas naman ng loob mong kausapin ako sa kalagitnaan ng party. Sino ka ba, ha? Ano’ng kailangan mo sa ’kin?”
Sinalakay ng matinding kaba ang puso ko. Kung nakailang lunok na ’ko ng laway ay hindi ko na mabilang pa habang nakatingala sa lalaking hihingan ko ng tulong. Nakatatakot siya; titig pa lang niya, parang gusto na niya ’kong balatan nang buhay o isilid sa trash bag para itapon sa malayong lugar.
Pero nandito ka na, Kannagi! Ito na ang pagkakataon mo. Tatagan mo ang loob mo. Hindi ka na maaaring umurong!
Inatake sa puso si Tita Pamila noong nakaraan kaya siya nasa ospital at kasalukuyang inoobserbahan ng doktor. Ang sabi niya sa ’kin, nahihiya na siyang bumale kay Mrs. Gulmatico kasi may utang pa siya sa kanya. Kaya, ako na ang gagawa ng paraan. ’Di bale, ’yong sweldong makukuha ko mula sa mga Gulmatico, ’yon na lang ang iipunin ko at ipambayad kay Beast Mond sa susunod, at saka maghahanap na rin ako ng kahit anong raket.
Basta ang importante ay ang ngayon; kailangan ko nang mabayaran ’yong bills dahil ang sabi ng doktor, ’pag ayos na raw talaga si Tita, maaari na siyang umuwi sa bahay. Saka ko na lang poproblemahin kung paano ko mababayaran si Beast Mond pagkatapos n’on.
“Ang sabi ko, ano’ng kailangan mo?!” bulyaw ni Beast Mond, dahilan para mapapitlag ako. Nanlaki ang butas ng ilong niya, na animo’y gusto na niya ’kong patikimin ng nagbabagang suntok ano mang oras.
Umugong ang bulong-bulungan sa paligid namin. Gusto ko sanang humiling na sana’y bumuka ang lupa at lamunin na lang ako, pero hindi puwede. Kaharap ko na si Beast Mond ngayon at hindi ito ang tamang panahon para maging bahag ang buntot. Para ito kay Tita kaya kakapalan ko na ang mukha ko. Magkukunwari na lang ako na walang mga tao sa eksenang ’to. Hinga, buga.
Muli kong sinalubong ang matalim na tingin ni Beast Mond at sinabing, “B-Beast Mond, p-puwede ba ’kong umutang sa ’yo?”
Sinuklian niya lang ako ng isang ngisi ’tapos umiling-iling siya. ’Yong timpla ng mukha niya ay parang humihiyaw ng “Seryoso? Dito talaga sa party?”
