Ele Başı [DÜZENLENMEDE]

ÜÇ DEVAM: "Vurgun #2"

Selamlar, umarım iyisinizdir♡ Artık bölüm günlerimiz Çarşamba ve Pazar günleridir.

Umuyorum ki, kitabı beğenerek ve severek okuyorsunuzdur. Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin♡♡

Lütfen tiktok da #elebaşıkitap adı altında video paylaşın♡♡

instagram: elebasi_official

Bölüm Miran'ın ağzından olacaktır. İyi okumalar dilerim, sonsuz mutluluk~

Bu bölüm, skapova-Ben Hala Vazgeçmedim dinlenerek yazılmıştır.

𓆙

Saçlarımın okşanmasıyla kafamı kaldırıp muhtaç olduğum gözleri seyrettim. "Annem." Diye fısıldayıp yatağımdan doğruldum.

"Yakışıklı oğlum benim..." Ellerini tutup avuçlarına bastırdım dudaklarımı. O cennet kokusunu içime çeke çeke gülümsedim. "Çok özledim seni." Ellerini ellerimden kurtarıp tekrardan saçlarımı okşadı.

"Kurban olurum sana. Kendini çok yoruyorsun oğlum, kendine acı çektiriyorsun. Kendine çektirdiğin yetmez gibi insanlara da acı çektiriyorsun. Yapma kurban olduğum, yapma." Kafamı sallayıp bakışlarımı gözlerine diktim.

"Senin için dünyayı yakarım annem, intikamını almadan şu göğsüm rahat etmez." Yanıma daha çok yaklaştı ellerimi tuttu. "Yapma bunu, aşık ol, evlen, çocukların olsun oğlum. Mutluyum ben burada." Ellerimi ellerinden çektim hızlıca. "Ama ven mutlu değilim! Acı çekiyorum, nefes alamıyorum! Değil çocuk yapmak aşık olmaya bile tahammülüm yok! Ben bir yemin ettim, o yemini yapmadan asla ama asla aşık olup evlenmem!"

Yüzümü o güzel avuçları arasına aldı. "Bu nefretin senin ölümün olacak Miran. Bu kin dolu nefesin senin yok oluşun olacak. Kıyma kendine, yakınında olan biri var yapma, kendini de onu da kırma."

Yataktan kalkıp ellerimi saçlarım arasına aldım. "Senin ne suçun vardı annem? Senin ne günahın vardı da o it senin güzel yüzünü, dokunmaya koklamaya kıyamadığım bedenini kana buladı? Haksızlık değil mi bize? Yetim kalarak bana haksızlık yapılmadı mı?"

𓆙

Sabah gördüğüm rüyanın etkisi ve yaşadıklarımın yorgunluğu üzerimdeydi. Son zamanlarda annem sık sık rüyalarımdaydı. Kendime acı çektirmememi, intikam ateşinin beni yakacağını söyleyip duruyordu.

Duramazdım, durursam annemin kanı yerde kalır. O şerefsiz gül gibi geçinip gider. Bu bana ve anneme büyük haksızlık. On altı yaşında son doğum günümü kutlarken o lanet olay yaşandı...

"İyi ki doğdun Miran!!" Arkama döndüğümde annem ve arkadaşlarımın gülerek bana doğru geldiklerini gördüm. Annemin elinde yaptığı mükemmel ötesi pastalardan biri vardı. Gülümseyip onlara doğru adımladım ve annemin karşısında durdum. "Yakışıklı oğlum, kurban olduğum. Doğum günün kutlu olsun, nice, nice mutlu doğum günlerin olsun inşallah." Pastayı masaya bıraktı ve o cennet kokusunu bana bahşedip sıkıca sarıldı.

"Teşekkür ederim annem." Uygar'ın ellerini birbirlerine vurmasıyla birbirimizden ayrıldık. "Hadi ama, Işık abla çok acıktım yiyelim şu pastayı." Onun sözüyle Doruk ensesine vurdu. "Ne boş boğazsın oğlum ya. Anca mideni düşün." Uygar Omzunu kaldırıp indirdi.