Ele Başı [DÜZENLENMEDE]

ALTINCI BÖLÜM: "Ölmesin"

Öncelikle heloooo ♡♡ Çok özlemişim sizi ASKDEJOXNE şaka bir yana pazar günü bölüm atamadım ya :(

Neyse öhm, arkadaşlar tiktok da once Said yapmak istiyorum. O yüzden yorumlarınızı esirgemeyin ♡

Çok konuştum tekrardan.

Ele Başı Official instagram: elebasi_official
Tiktok: Hkocaman3

Lütfen bol yorum ve voteleyin ♥︎ Sonsuz mutluluk dilerim.

UNUTMADAN SÖYLEYEYİM, 10K OLANA KADAR, BÖLÜM GÜNLERİMİZ ÇARŞAMBA, CUMA VE PAZARDIR.

HAFTADA ÜÇ GÜN BÖLÜM GELECEKTİR

BÖLÜM ŞARKISI: KARSU/SİYAH
𓆙

17 Temmuz 2004

Ablam sırtımda duran çantayı alıp kenara bıraktı. Kreşe başlamıştım ve bir sürü arkadaş edinmiştim. Annemin dediğine göre bugün onun arkadaşı ve çocuğu gelecekmiş buraya. O yüzden oturma odasına girmem kesinlikle yasaktı.

Annem ve babam... ikisi de yanımdalar, ikisi de mutlular. Zaten ne olduysa, annem öldükten sonra olmuştu.

Dolaptan aldığım çikolatayı yerken müstakil evimizin bahçesine çıktım. Nedense bir şey yediğimde sanki çenemde bir delik varmış gibi elimi yüzümü kirletirdim.

Az azar işitmedim bu durumdan dolayı. Yere çömelip çıkan papatya çiçeğini sol elimle kopartıp sağ elimle çikolatamı yedim. Tam çiçeği koklayıp çikolatayı yiyecekken çikolatayı burnuma sürüp çiçeği de ağzıma soktum.

Hay böyle refleksi ben.

Arkamda duyduğum yeni yeni ergenliğe girmiş erkek sesine karşılık kaşlarımı çatıp arkama döndüm. Tanımadığım bir yüz burnuma ve ağzımda duran çiçeğe bakıp sırıtıyordu.

Çiçeği ağzımdan çıkartıp yere attım ve ayağa kalktım. "Ne bakıyorsun sen?" Altı yaşımın izin verdiği kadarıyla konuşmaya çalıştım. "Tadı güzel miydi?" Sesi çok komikti.

Yerde duran ıslak çiçeği eğilip aldım ve çocuğa doğru ilerledim. "Tadına bak güzel mi değil mi bilirsin." Genç çocuk yüzünü ekşitip geriye adımladı.

"İğrençsin."

"Neden?" Benim dilim dönmüyordu kelimelere onunsa sesi çekilmiyordu sözlere. "Çiçeği, hatta tükürüklü çiçeği yedirmeye çalıştığın için."

"Çiçek yemek neden iğrenç olsun? İnekler de yiyor." Alaylı bir tavır takındı yüzü. "Hayvan mısın sen?" Kollarımı birbirlerine dolayıp "Çiçekleri sadece hayvanlar yemez!" Diye bağırdım.

"İnsanlar yemez ama." Sakin tavrı sinirimi bozmaya yetiyordu. Aslında altı yaşımda bile patlayacak bomba gibi dolaşırdım.

"Ben yerim!" İnat mı? Yürüyen inadım. "Ye o zaman." Dudaklarımı sinirle büzüp arkama dönüp çiçek aramaya başladım.

Gördüğüm iki sarmaşık gibi gonca çiçeklerden kopardım bir dal. Güle benziyordu. Tanımadığım yüze dönüp gözlerinin içine bakarak kırmızı yapraklardan üç yaprağı alıp ağzıma atıp çiğnemeye başladım.

Ağzıma gelen uyuşturucu his ve iğrenç tatla yüzümü buruşturmamak için cebelleştim. "Oh oh afiyet olsun." Diye dalga geçtiğinde sinirle iki yaprak daha kopardım ve hiç kontrol etmeden ağzıma atıp çiğnediğimde dilimde hissettiğim sızıyla gözlerim doldu.