KİMSE DOKUNMASIN SANA

2. YENİ OKUL

     Bölüm şarkısı : Zeynep Bastık
                                        Çukur

Keyifli okumalar:)))

¤¤¤¤¤¤

Hayat ne tuhaftı değil mi? Tam bu hayat benim derken kendinizi bambaşka bir zamanda bambaşka bir ortamda buluyorsunuz. Kaderin cilvesi aslında her şey çoğu zaman nazıyla bizi bunaltır ama tatlı bir heyecana sürükler kimi zaman tufanıyla ışığımızı sondürürdü. Şuan bulunduğum ortama ait hissedemiyordum belki en başında olmam gereken yerdeydim ancak ben aitlik duygumu yıllar önce kaybettim.

Ne derdi annem ben küçükken 'uyusun da büyüsün prensesim' Büyüdüm anne, büyüdüm ama iyi mi oldu bilmiyorum bir bu sorunun cevabı bende yok. Karmakarışık bir haldeyim. Geçmiş ve gelecek arasında kalmıştım iki farklı kelepçeli her şeyin tam ortasında duran bir mahkumdum anne. Bugün tekrar başka bir hayata başlıyorum ama yine iyi gitmeyecek biliyorum.

Oturduğum bank bana dar gelmişti, kafamın içinde ki sesler öyle çoktu ki etrafımda ki hiçbir şeye odaklanamıyordum. Yanımda benimle birlikte oturan arkadaşım okul hakkında daha önceden duyduğu dedikoduları anlatırken dinliyormuş gibi yapmak zor gelmişti. Bana neydi ki? Beni ne ilgilendirirdi kimin kimle yatıp kalktığı? En yakınım dediğim insan bile benimle tamamen zıttı.

Neslihan bir şeyi daha onaylamama dair soru sorarken ona bir kez daha başımı salladım. Bakışlarımı ondan çekip bahçede gezdirirken çaprazımda ki yoğun enerji o yöne bakmamı sağladı. Az önce dedikleriyle beynimi karman çorman yapan çocuk gözünü kırpmadan beni izliyordu, adını söylemişti değil mi? Önce elini uzatmış sonra benimle tanışmak amaçlı elini uzatmıştı.

Demir Yiğit Özay

İsmi kendi kadar ürperticiydi, bende ki gözlerini çekmezken. Az önce ki sahte samimiyeti yoktu, kara gözleri buz gibi soğukken yüzü bir duvar kadar ifadesizdi. Ya çok tuhaftı ya da bana öyle geliyordu. Biz birbirimize bakmaya devam ederken onun tarafında bir hareketlilik oluştu. Esmer bir kız ince kollarını onun boynuna dolarken kaşlarımı çatmıştım. Sevgilisi miydi? Hayır olsa bu kadar tepkisiz kalmazdı kızın kolları onun omzunda hala asılıyken bana bakmaya devam ediyordu. Esmer kız ona bir şeyler söyleyip gülümserken. Demir'in onu umursamayıp baktığı yere kafasını kaldırmıştı.

Anlamsızlıkla bir ona bir bana bakan kız, kollarını indirip yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyle bizim olduğumuz tarafa gelmeye başladı. Siktir! Şaka mıydı bu? Kızın omzunda olan ince telli koyukahve saçları vardı, pek bir yüz güzelliği yoktu. Neydi peki kızda ki bu özgüvenli yürüyüş fiziği desem o da yoktu hatta aşırı zayıftı, yüzü olmasa bedeni bir kız çocuğuna benziyordu. Bize yaklaştığında yüzünde ki gülümseme daha da derinleşti. Ben yaşayacakları Az çok tahmin ediyorum ama neyse.

Neslihan bizim yanımıza gelen kıza kocaman gülümsediğinde içten içe küfrettim. "Selam kızlar! Siz yeni misiniz?" Normalde bir insandan bu kadar rahatsız olmazdım ama bu kızın sesi bile kendinden itmişti.

"Selam evet yeniyiz." Neslihan'ın içindeki küçük heyecanı dışarıya  yansıtıyordu. Kız bakışlarını Neslihan'dan çekip bana çevirdiğinde baş selamı verdim. Adam olana çok bile.

"Sema bu arada doğru tahmin etmiştim." Sema denilen kız elini ilk Neslihan'a uzatmıştı. "Memnun olduk Sema, Neslihan bende arkadaşım da İklim." Ben tepkisizce onları izlemeye devam etmiştim.