ÖLÜM

❥

5.bölüm: İsmin Verildiği An Kader Ağlarını Örmeye Başlar.

08.04.2022

3 gün sonra

Hava aşırı sıcak olduğu için üzerimdeki tişörtün yakalarını tutup silkeledim.
Oluşan rüzgar terli tenimi sıyırıp geçerken derin bir nefes aldım.

Bunaltıcı sıcak havadan dolayı giyindiğim kısa kot eteğimin yürüdükçe yukarı kalkması sinirimi bozuyor olsada bu havada kot pantolon giyilmeyeceğinin de oldukça farkındaydım.

Çıplak beyaz bacaklarım güneşin altında kızarırken büyük bir hız ile Sırtlan'ın mekânına giden sokağa daldım.

Arkaya doğru topladığım uzun saçlarım beni bunaltıyorken saçlarımı yolmamak için derin bir soluk aldım.

Müsabakanın üzerinden tam tamına üç gün geçmesine rağmen hala olanları unutamıyor geceleri uyuyamıyordum.

Bana kitlenen o gözlerin etkisinden bir türlü kurtulamıyordum.

Müsabakadan hemen sonra Sırtlan çocukların yanına apar topar gittiği için hiç bir soru soramamış ve merakımı giderememiştim.

Açık açık benden kaçtığını düşünüyordum.

Çocuklar bu sabah saatlerinde dönmüşlerdi. Onları görmek ve merakımı dindirmenin evde oturmaktan daha iyi bir seçenek olduğunu düşündüğüm için kalkıp buraya kadar bu sıcakta yürümüştüm.

Sokağın sonundaki kapıyı es geçip diğer tarafa doğru yürüdüm.

Çocukların yorgun olduğunu düşünüp, normalde kullandığım kapı yerine bodrumdaki kapıyı yöneldim.

Kapıyı açıp rutubetli depoya girdiğimde çocuklardan birinin kapının önünde durduğunu fark ettim.

Başımla çocuğa selam verdiğimde beni tanıdığı için gülümseyerek yol verdi.

Hızla depoyu geçip yukarıya çıkmak için merdivenlere yöneldim.
Yukarıya çıktıkça çocukların sesinin artması yüzümde bir gülümsemeye yol açarken, merdivenlerin sonundaki kapıyı tıklatım.

Kapı anında açılırken karşımda Kartalı gördüm.

Orta boyu, ela gözleri ve kahverengi saçları ile aynı renkte bıyıklarıyla uyumlu uzun kemikli burnu yüzünden oldukça eski zaman erkeklerine benziyordu.

Kartal, Hiroşima'dan sonra geliyordu. Bir nevi yardımcısıydı.
Merkezde dönen işlerin çoğunda yadsınamaz bir yardım payı vardı.
Beni gördüğünde gülümsedi bende gülümseyip ellerimi yumruk yapıp tokuşturarak selamına karşılık verdim.

Bakışlarımı normalde dolu olan ama şimdi oldukça tenha duran koridorda gezdirdim.

Ardından vücudumu yanda bulunan duvara yaslayıp kısık sesle konuştum.

"Çocukların çoğu gözükmüyor, neredeler?"

Kartal gülümseyerek kapıyı kapattı.

"Sırtlan bu görevin üstüne, hepsine bir günlüğüne izin verdi çoğu mahallede takılıyor."

Konuştuğunda yüzünün aldığı ifadeye gülerek baktım, kendisinin burada kalmasından pekte memnun gözükmüyordu.

"Sanırım Sırtlan'ın bu tatil kararı senin için pekte geçerli değil ha?"

Alaylı sesim aramızda yankılandığı gibi anında yüzü düşerken, dalga geçtiğimi anlamış gibi yüzü buruştu.

Kapının kilidini geriye çekip sırtını kapattığı kapıya yasladı.
Derin bir nefes alıp kafasını salladı.