Gülümsemesi Yakamoz {TAMAMLANDI}

FİNAL - SONSUZA...

Sözümü tutmak istiyorum. Çok düşündüm bugün atmam doğru mu diye ama bu bölüm nerede durursa dursun fark etmeyecekti.

Çok şükür ki benim şehrime yaklaşmadı bu felaket. Esasen ne desen bilemiyorum. Buraya yazdıklarımı o felaketi yaşayan hiç kimse okumayacak zaten. Yalnızca çok üzgünüm.

Yardımın azı çoğu olmaz arkadaşlar, gönlünüzden ne kopuyorsa, ülkenin dört bir yanından yardım toplanıyor zaten. Bir çift çoraba bile ihtiyaçları varken ben yapsam ne olur yapmasam ne olur diye düşünmeyelim.

Güzel yüreklerinize sağlık şimdiden.

❄️

SONSUZA...

Kulaklarımda hep aynı şarkı çalıyordu.

Yol arkadaşım gördün mü

Duydun mu olup bitenleri

Kıskanıyor insan bazen

Basıp gidenleri

Biz onunla hep o sokaktayız, ben üzerimdeki o ince gecelikle, yüreğimdeki acıyla ona bakıyorum. Yel esiyor, saçlarım uçuşuyor, gözlerim doluyor. O da pişman görebiliyorum ama geç kalınmış bir pişmanlık.

Yıllar geçmişti, her gördüğümde o günü yaşıyordum ben. Şimdi, yıllar önce durduğum noktada dururken, o arabasından iniyor.

Yalnızlaşmışız iyice

Üstelik de alışmışız

Hiç beklentimiz kalmamış

Dosttan bile

Yeşim geliyor ilk önce. Sıkı sıkı sarılıyorum ona. Çok özlemişim. "Ne de çok özlemişim." Çekinmiyorum dile getirmekten. O da aynı şekilde karşılık veriyor. Sonra o çocukları indiriyor arabadan. "Hala!" diyerek bana doğru koşuyorlar. Dizlerimin üzerine çöküp sarılıyorum onlara da sıkıca. Pamir, hayli uzamış, pek de bir yakışıklı olmuş hani...

Peri... Bir an kendi küçüklüğümü görür gibi oldum onun yüzüne bakınca.

Nasıl da benim çocukluğuma benziyor... Yanağına dökülen saçlarından, gözbebeklerine kadar... O kadar ben ki.

Korkular basmış dünyayı

Şimdi bir semt adı "Vefa"

Kutsal kavgalardan bile

Kaçan kaçana

Anlaşılır gibi değiliz

Tek bedende kaç kişiyiz

Hem yok eden, hem de tanık

Ne esaslı karmaşa

"Sana çok benziyor." Sonra başımı kaldırıyorum. Abimle göz göze geliyoruz. Çocukluğumu hatırladığım vakit onu nasıl es geçebilirim ki... Her bir anımda abim var.

"Öyleymiş gerçekten." Fotoğraflarını görüyordum. Yeşim sık sık atardı ama Peri o anlarda hep saçı başı düzgün, temiz elbiseli, pek bir güzeldi. Sarı saçlarımız, mavi gözlerimiz elbet benziyordu ancak onu en çok şimdi benzetmiştim kendime. Saçı başı dağılmışken, altında tütülü bir etek olmasına rağmen üzerine yemek döktüğü bir tişörtü varken, gözleri fıldır fıldır etrafta dönerken...